Μέχρι τώρα τους γνωρίζαμε σαν “Bad Losers”.
Έχαναν και το έπαιρναν πολύ βαριά.Έβγαιναν δεύτεροι,ας πούμε, στο πρωτάθλημα της Β’Εθνικής,πίσω από τον ΟΦΗ και έκαναν επίθεση στο Καφενείο των Κρητών Φοιτητών στη Θεσσαλονίκη.
Μιλάμε για τέτοια γελοιότητα.
Οι φίλοι μας οι Αρειανοί όμως τις προάλλες ξεπέρασαν και τον χειρότερο εαυτό τους.
Από Bad Loser να γίνεις Bad…Winner δεν υπάρχει πουθενά στην ανθρώπινη Ιστορία.
Τουλάχιστον δεν το θυμάμαι εγώ ποτέ να έχει ξανασυμβεί.
Συνήθως έχεις παράπονα όταν χάνεις,όταν κερδίζεις πηγαίνεις παρακάτω.
Εδώ όμως τα πράγματα έγιναν διαφορετικά:
Κέρδισαν, έστω έτσι όπως κέρδισαν,με τρία πέναλτι σε δύο αγώνες Κυπέλλου,μια αποβολή,κάρτες που δε τους έδινε ο διαιτητής ακόμη κι αν έπαιζαν… κατς και ένα γκολ (το μοναδικό εντός παιδιάς που πέτυχαν σε δύο αγώνες Κυπέλλου και άλλους δύο αγώνες Πρωταθλήματος εναντίον του ΟΦΗ),να προέρχεται από άουτ που σφυρίχτηκε κόρνερ από τον διαιτητή Φωτιά…
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Τέλος πάντων,το αποτέλεσμα είναι ότι πήραν την πρόκριση με… 10 μποφόρ ούριο άνεμο από τη διαιτησία, πήραν και δύο ισοπαλίες στο πρωτάθλημα που είναι επιτυχία, γιατί οι ισοπαλίες με το φετινό ΟΦΗ στο πρωτάθλημα είναι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα για ομάδες σαν τον Άρη.
Πήραν λοιπόν τις δύο ισοπαλίες συν την πρόκριση στο Κύπελλο,που τόσο θέλουν και ποθούν,γιατί δεν έχουν μπορέσει να το κατακτήσουν 52 χρόνια τώρα αλλά να μην τους φτάνει ούτε αυτό και να θέλουν με κάθε τρόπο να τιμωρηθεί η αντίπαλη ομάδα,είναι too much.
“Εργαλειοποίηση του Ρατσισμού”
Για εργαλειοποίηση του Ρατσισμού (καλύτερα του “Ρατσισμού-Αντιρατσισμού”) κάνει λόγο η Λέσχη Ομιλοφρενών που πολιτικά δεν έχει σχέση με…ρατσιστικές ιδέες και παρόμοια θέματα,το αντίθετο θα έλεγα.
Κάποιοι δηλαδή που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί και που δεν είναι εξ ορισμού ρατσιστές,αντιλαμβάνονται ότι το παραμύθι του “Ρατσισμού-Αντιρατσισμού”,μέσα σε ένα ευρύτερο ορθοπολιτικό πλαίσιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν διάφοροι για να πετύχουν τους στόχους τους.Στόχους που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ρατσισμό ή τα άλλα μεγάλα ιδεώδη που επικαλούνται.
Εξάλλου ποιοι είναι αυτοί που θίχτηκαν δήθεν τα αντιρατσιστικά τους αισθήματα;
Εκείνοι που στην κερκίδα τους τραγούδαγαν στα 80’s το “Άρη-Άρη σ’αγαπώ” με τη μελωδία του “Ein Heller und ein Batzen”;
Ή μήπως θυμάμαι λάθος;
Αν θυμάμαι λάθος,να ζητήσω συγγνώμη.
Σίγουρα έχουν αλλάξει οι εποχές.
Κάποτε από τον Άρη θα έλεγαν ότι “μας αποκάλεσαν Βούλγαρους” και θα έπαιρναν,ενδεχομένως,την ομάδα να φύγουν από το γήπεδο.
Τα αντεθνικά συνθήματα τότε έκαναν “τζιζ” και μπορούσε να τιμωρηθεί μια έδρα μόνο και μόνο με την κατηγορία ότι οι φίλαθλοι της εκστόμισαν τέτοιου είδους σύνθημα.
Κάποτε.
Γιατί σήμερα για αντεθνικά συνθήματα φυσικά και δε σε τιμωρεί κανείς.
Για να τιμωρηθείς πρέπει να κατηγορηθείς για “ρατσισμό”,”μισογυνισμό” (ίσως),”ομοφοβική συμπεριφορά” και όλα αυτά τα γνωστά,που προς Θεού,είναι σωστό να μην υπάρχουν αλλά εδώ δε μιλάμε για αυτό.Μιλάμε για το πώς μετατρέπονται σε κατηγορίες εις βάρος κάποιου ή κάποιων,προκειμένου να επιτευχθούν άλλοι στόχοι,άσχετοι με το θέμα της ισότητας και της συνύπαρξης των ανθρώπων.
Πώς τώρα ο Άρης προσπαθεί σε δύο συνεχόμενους αγώνες να τιμωρηθεί ο ΟΦΗ, χρησιμοποιώντας τη δήθεν ρατσιστική επίθεση στους παίχτες του,για να τον “πετάξει” με αυτό τον τρόπο εκτός PlayOff;
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε άλλες πτυχές της κοινωνικής-πολιτικής-οικονομικής ζωής. Χρησιμοποιείται η Πολιτική Ορθότητα όχι για να γίνει καλύτερη η κοινωνία αλλά καθαρά για να χτυπηθούν πρόσωπα που έχουν εξουσία και που δεν είναι ευχάριστα σ’εκείνους που τα κατηγορούν.Προφανώς για άσχετα με τις κατηγορίες θέματα και αιτίες.
