
Μπορεί η αυστριακή συνταγή να είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για τη Γερμανία; Θα ήταν δηλαδή δυνατή μια λύση στα χρώματα της γερμανικής σημαίας;
Ο πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλενέκανε λόγο για την «τελική ευθεία» μια διαδρομής, που ήταν πράγματι μαραθώνια. Οι εκλογές έγιναν στις 29 Σεπτεμβρίου και μόλις τώρα αχνοφαίνεται να προκύπτει κυβέρνηση. Το σχετικό ιστορικό ρεκόρ καθυστέρησης έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP), το Σοσιαλδημοκρατικό (SPÖ) και το φιλελεύθερο NEOS επέστρεψαν στο τραπέζι του διαλόγου, που είχαν εγκαταλείψει το περασμένο φθινόπωρο, όπως όλα δείχνουν, αυτή τη φορά με θετική διάθεση. Η απειλή να αποκτήσει η χώρα έναν ακροδεξιό καγκελάριο φαίνεται να λειτουργεί συγκολλητικά. Το πόσο θα αντέξει αυτή η «κόλλα» μένει να φανεί.
Μπορεί η αυστριακή συνταγή να είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για τη Γερμανία; Θα ήταν δηλαδή δυνατή μια λύση στα χρώματα της γερμανικής σημαίας Μαύρο για την Χριστιανοδημοκρατία, κόκκινο για την Σοσιαλδημοκρατία, κίτρινο για τους Φιλελεύθερους. Μοιάζει αρκετά δύσκολο. Από πρακτικής άποψης καταρχάς, αφού για να γίνει αυτό θα πρέπει να καταφέρουν οι Φιλελεύθεροι (FDP) του Κρίστιαν Λίντνερ να μπουν στη Μπούντεσταγκ. Αν τα καταφέρουν θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Χριστιανοδημοκράτη «εν αναμονή καγκελάριο» Φρίντριχ Μερτς.
Το πρόβλημα θα το έχουν όμως οι Σοσιαλδημοκράτες. Όλαφ Σολτς και Κρίστιαν Λίντνερ πήραν ένα πολύ κακό «πολιτικό διαζύγιο», που διανθίστηκε από εκατέρωθεν κατηγορίες και απαξιωτικά σχόλια. Βεβαίως στην πολιτική πολύ συχνά αυτά που λέγονταν χθες, ξεχνιούνται σήμερα. Και ο Σολτς αν χάσει πανηγυρικά, θα μπορούσε να αποχωρήσει διακριτικά, αφήνοντας τη θέση του σε κάποιον άλλον που δεν θα έχει προηγούμενα με τον Λίντνερ. Αλλά όλα αυτά είναι ακόμα υποθετικά σενάρια. Κάποια θα έχουν σίγουρα εξαφανιστεί την Κυριακή το βράδυ.












