Το 1968, τέσσερις νέοι από το εργατικό Άστον του Μπέρμιγχαμ σχημάτισαν το μπλουζ συγκρότημα με το όνομα Polka Tulk. Μέσα σε λίγους μήνες, θα άφηναν πίσω τους τα λουλούδια και τις χίπικες μελωδίες της εποχής και θα γίνονταν οι Black Sabbath
Με πρωταγωνιστές τους Ozzy Osbourne και Tony Iommi, και ήχο βαρύ, σκοτεινό και πρωτοφανή, οι Sabbath δεν έγιναν απλώς διάσημοι, έγιναν θρύλοι.
Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Black Sabbath το 1968 δύσκολα θα έπειθε κάποιον ότι παρακολουθούσε τη γέννηση ενός θρύλου. Η μπάντα είχε το όνομα The Polka Tulk Blues Band, έπαιζε με σαξόφωνο και slide κιθάρα και κινούταν σε blues μονοπάτια.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Black Sabbath played their first gig together at a small club in Birmingham, England, July 12, 1968.. At the time, the band was still evolving, having previously performed under names like the Polka Tulk Blues Band and Earth before settling on Black Sabbath. Their inaugural… pic.twitter.com/vhJS3F93RG
— Classic Rock In Pics (@crockpics) July 12, 2025
Έναν χρόνο αργότερα, είχαν αλλάξει όνομα, ύφος και είχαν ουσιαστικά εφεύρει το heavy metal, το μουσικό είδος που θα επηρέαζε αμέτρητα συγκροτήματα, από τους Motοrhead και AC/DC μέχρι τους Metallica και Guns N’ Roses.
13 July 1968, at a small backstreet blues club in Birmingham, Black Sabbath played their 1st gig. Originally named the Polka Tulk Blues Band, the group then changed up their members and renamed themselves Earth then broke up and reformed again as Black Sabbath. #BlackSabbath pic.twitter.com/txYIYh0jeT
— Steve W (@The_70s_Guy1) July 13, 2021
Με τον θάνατο του Ozzy Osbourne σε ηλικία 76 ετών, η ιστορία του συγκροτήματος αποκτά νέο βάθος, καθώς εκείνος αποτέλεσε όχι μόνο τη φωνή των Sabbath, αλλά και έναν από τους πιο επιδραστικούς frontmen στην ιστορία του ροκ.
«Αν υπάρχει κάποιος που έζησε πραγματικά τη ζωή του ροκ στα άκρα, τότε είμαι εγώ», είχε παραδεχτεί ο ίδιος.
Μια νέα προσέγγιση στο σκοτεινό ροκ
Η αντίδραση των Black Sabbath στο «χαρούμενο» κλίμα του τέλους της δεκαετίας του ’60 με τραγούδια όπως το San Francisco (Be Sure to Wear Some Flowers In Your Hair) ήταν ωμή και αυθεντική.
«Λουλούδια στα μαλλιά; Κάντε μου τη χάρη», γράφει ο Osbourne στην αυτοβιογραφία του: «Στο Άστον, τα μόνα λουλούδια ήταν αυτά που πέταγες πάνω σε κάποιον στον τάφο του».
Έχοντας σχηματίσει μια νέα τετράδα με τους Tony Iommi (κιθάρα), Geezer Butler (μπάσο) και Bill Ward (ντραμς), οι Sabbath ξεκίνησαν από τα blues, όμως τα πράγματα πήραν γρήγορα άλλη τροπή.
Το τελικό όνομα, Black Sabbath, εμπνεύστηκε από μια χαμηλού προϋπολογισμού ταινία τρόμου με τον Boris Karloff. Το στούντιο τους βρισκόταν απέναντι από κινηματογράφο που έπαιζε all-night horror, και ο Tony Iommi έκανε την καθοριστική παρατήρηση:
«Δεν είναι περίεργο που οι άνθρωποι πληρώνουν για να τρομάξουν; Γιατί να μη γράψουμε και εμείς “τρομακτική μουσική”;»
Μια κιθάρα, δύο δάχτυλα – και η γέννηση ενός ήχου
Ηχητικά, οι Sabbath βρήκαν το στίγμα τους χάρη στην αναγκαιότητα. Ο Tony Iommi είχε χάσει δύο δάχτυλα σε εργατικό ατύχημα στα 17 του, γεγονός που παραλίγο να βάλει τέλος στην καριέρα του ως κιθαρίστας.
Αντί να τα παρατήσει, έλιωσε ένα πλαστικό μπουκάλι απορρυπαντικού και έφτιαξε υποτυπωδώς δάχτυλα, ενώ χαλάρωσε τις χορδές της κιθάρας του, δημιουργώντας αυτό το βαθύ, απόκοσμο και «βαρύ» ήχο που έγινε ο πυρήνας του heavy metal.
Οι κριτικοί τους απέρριπταν – Το κοινό τους αποθέωνε
Το πρώτο άλμπουμ των Sabbath κυκλοφόρησε το 1970, μέσα σε δύο ημέρες ηχογράφησης και με περιορισμένο budget. Η μουσική ήταν αργή και σκοτεινή.
Οι κριτικοί δεν ενθουσιάστηκαν. Ο Lester Bangs στο Rolling Stone έγραψε ότι το άλμπουμ ήταν «υπερβολικά φτιασιδωμένο ως σατανική τελετουργία αλλά δεν είναι τόσο κακοί όσο τους παρουσιάζουν».
Παρόλα αυτά, οι ακροατές μαγεύτηκαν. Οι Sabbath είχαν ακουμπήσει «χτυπήσει φλέβα»: φόβο, πόλεμο, ψυχική υγεία και αποκρυφισμό, θέματα που κανείς άλλος δεν άγγιζε τόσο τολμηρά.
Συνθέσεις που άφησαν εποχή
- Paranoid (1970): Το άλμπουμ-ορόσημο, με κομμάτια όπως War Pigs, Iron Man και το Paranoid.
- Master of Reality (1971): Με πιο βαριά παραγωγή και τραγούδια όπως Children of the Grave.
- Vol. 4 (1972): Πειραματικό, σκοτεινό και προσωπικό, με το Snowblind να μιλά ανοιχτά για την εξάρτηση από την κοκαΐνη.
- Sabbath Bloody Sabbath (1973): Σκληρή κριτική προς τη μουσική βιομηχανία – με πολιτική και καλλιτεχνική ωριμότητα.
Μύθος και πραγματικότητα
Η σχέση τους με τον αποκρυφισμό ήταν περισσότερο μάρκετινγκ παρά ουσία. Όταν κάποτε 20 σατανιστές περίμεναν έξω από το ξενοδοχείο τους, ο Ozzy έσβησε τα κεριά τους και άρχισε να τους τραγουδάει… Happy Birthday.
Ωστόσο, οι Sabbath δεν αρνήθηκαν ποτέ το σκοτεινό προσωπείο τους. Το καλλιέργησαν και το ενίσχυσαν με κάθε εμφάνιση.
Η παρακαταθήκη
Το 2002, οι Iommi και Osbourne ερμήνευσαν το Paranoid μπροστά στη Βασίλισσα Ελισάβετ – απόδειξη ότι ακόμα και η πιο «σατανική» μουσική μπορεί να γίνει… εθνικό πολιτιστικό κεφάλαιο.
Lars Ulrich (Metallica):
«Αν δεν υπήρχαν οι Black Sabbath, το σκληρό ροκ και το heavy metal θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι Sabbath καθόρισαν ένα είδος μόνοι τους».
Μετά από 55 χρόνια, η μουσική των Black Sabbath παραμένει ζωντανή. Όπως είπε και ο ίδιος ο Ozzy: «Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα φτάναμε εδώ, σχεδόν 50 χρόνια μετά. Το καλύτερο είναι ότι η μουσική μας άντεξε στον χρόνο».
Πηγή: skai.gr
