Σήμερα, Σάββατο 12 Ιουλίου, γιορτάζεται για πρώτη φορά η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Ελπίδας, η οποία καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ σε μια εποχή που οι άνθρωποι και οι κοινότητες αντιμετωπίζουν επίμονες προκλήσεις, με την ελπίδα η Ημέρα αυτή να εμπνεύσει δράση για έναν καλύτερο κόσμο.
Saturday is the first-ever International Day of Hope.
At a time when people and communities are facing persistent challenges, hope can be a guiding principle to help inspire action for a better world.https://t.co/Fxdde1oQje pic.twitter.com/wtck1lb5t3
— United Nations (@UN) July 12, 2025
Η ανακοίνωση του ΟΗΕ
Μια Παγκόσμια Ανάγκη σε Αβέβαιους Καιρούς
Σε μια εποχή όπου η παγκόσμια κοινότητα ταλανίζεται από αυξανόμενη αναταραχή, διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες και επίμονες οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις, αναζητούνται διαρκώς αξίες ικανές να ενώνουν αντί να διχάζουν. Ανάμεσα σε αυτές, η ελπίδα ξεχωρίζει ως οικουμενική, βαθιά ανθρώπινη και συγκινητικά επίκαιρη δύναμη. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη για αυτή τη θεμελιώδη κινητήρια δύναμη, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 12η Ιουλίου ως Διεθνή Ημέρα Ελπίδας, μια ημέρα αφιερωμένη στον εορτασμό και την προώθηση της ελπίδας ως καθοδηγητική αρχή για άτομα, κοινότητες και έθνη.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Η εν λόγω απόφαση εδράζεται στις διαχρονικές αξίες του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τα οποία υπερασπίζονται την ειρήνη, την αξιοπρέπεια, την ανεκτικότητα και την κοινή πρόοδο. Επεκτείνει προηγούμενες πρωτοβουλίες του ΟΗΕ, όπως η Διεθνής Ημέρα Συνείδησης, υπογραμμίζοντας τον καίριο ρόλο που διαδραματίζει η ελπίδα στην προώθηση της ευημερίας, του αμοιβαίου σεβασμού, της κοινωνικής συνοχής και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Η καθιέρωση της Διεθνούς Ημέρας Ελπίδας, πέρα από απλώς μια συμβολική πράξη, είναι ένα παγκόσμιο κάλεσμα για δράση. Απευθύνει έκκληση προς τα κράτη μέλη, τους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς, την κοινωνία των πολιτών και τους ίδιους τους πολίτες να δημιουργήσουν συνθήκες όπου η ελπίδα μπορεί να ριζώσει και να ανθίσει. Οι προσπάθειες μπορεί να περιλαμβάνουν εκστρατείες ενημέρωσης, δράσεις ευαισθητοποίησης, προγράμματα κοινωνικής ενδυνάμωσης, πράξεις καλοσύνης και την προώθηση της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης. Ενστερνιζόμενες αυτές τις αξίες, οι κοινωνίες μπορούν να καλλιεργήσουν την ένταξη, την ενσυναίσθηση και την ανθεκτικότητα.
Σε τελική ανάλυση, η εν λόγω μέρα λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι ακόμη και στις πιο δυσοίωνες συγκυρίες, η ελπίδα διατηρεί τη μεταμορφωτική ικανότητά της, γεφυρώνοντας χάσματα, οδηγώντας στην πρόοδο και ανυψώνοντας το ανθρώπινο πνεύμα. Η Διεθνής Ημέρα Ελπίδας μας καλεί να σταθούμε, να αναλογιστούμε και να επαναδεσμευτούμε απέναντι σε ένα μέλλον που δε θεμελιώνεται στον φόβο ή τη διχόνοια, αλλά στην κοινή μας ανθρωπιά και στην ακλόνητη πίστη για ένα καλύτερο αύριο.
Ελπίδα και Συλλογικό Καλό
Η ελπίδα δεν αποτελεί τόσο ατομική αρετή, όσο και μοχλό κοινωνικής ανθεκτικότητας. Ενισχύει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, ενθαρρύνει τη συμμετοχή στα κοινά, περιορίζει την πόλωση και καλλιεργεί ένα κοινό αίσθημα ταυτότητας, χαρακτηριστικά ζωτικής σημασίας για την ένταξη, την ειρήνη και τη βιώσιμη πρόοδο, πυλώνες του συλλογικού καλού και βασικά προτάγματα του Στόχου Βιώσιμης Ανάπτυξης 16: Ειρήνη, δικαιοσύνη και ισχυροί θεσμοί. Η Διεθνής Ημέρα Ελπίδας μάς υπενθυμίζει ότι η ελπίδα δεν είναι απλώς προσωπικό στήριγμα — είναι και συλλογική ευθύνη.
«Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς ελπίδα, ούτε ανάπτυξη χωρίς εμπιστοσύνη, ούτε μέλλον χωρίς πίστη σε αυτό»— Διάλογος της UNESCO για την Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Μετατρέποντας την Ελπίδα σε Πράξη
Τιμήστε την Ημέρα Ελπίδας μεταμορφώνοντας την αισιοδοξία σε ουσιαστική δράση. Για παράδειγμα, συγκεντρώστε φίλους, συναδέλφους ή μαθητές για μια σύντομη «Κυκλική Συζήτηση Ελπίδας», εξετάζοντας τοπικές προκλήσεις και συλλογικές λύσεις. Αφιερώστε μία ώρα σε μια πράξη προσφοράς, επί παραδείγματι, καθοδηγώντας ένα νέο, καθαρίζοντας ένα δημόσιο χώρο, επισκεπτόμενοι ένα ηλικιωμένο γείτονα ή υποστηρίζοντας εθελοντικά μια γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης. Ενσωματώστε στοχασμούς για την ελπίδα σε μαθήματα, συναντήσεις ή θρησκευτικές συναθροίσεις, ώστε να γεννηθεί συνεχής διάλογος. Κάθε μικρή χειρονομία, από μια εγκάρδια συζήτηση έως μια πράξη καλοσύνης ή έναν διδακτικό λόγο, διαδίδει το πνεύμα της ελπίδας το οποίο η ημέρα επιδιώκει να εμπνεύσει στις κοινωνίες του κόσμου.
Πηγή: skai.gr
