Στην χθεσινή συζήτηση στη γερμανική βουλή για τη Μόρια για την υποδοχή 1553 προσφύγων ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, βρίσκονταν στη γνωστή θέση του, στην υπερυψωμένη θέση του προέδρου του σώματος, για να διευθύνει άλλη μια δύσκολη συζήτηση στην ολομέλεια. Λίγο πιο κάτω, αριστερά από τον 77χρονο – ακόμη – πολιτικό, ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ,, από τα κυβερνητικά έδρανα υπεραμύνονταν της απόφασης του μεγάλου συνασπισμού να δείξει για άλλη μια φορά τον ανθρωπισμό του σε ένα πρόβλημα κατεξοχήν ευρωπαϊκό. Ο 71χρονος πολιτικός από τη Βαυαρία, που γιόρτασε τα γενέθλιά του τον περασμένο Ιούλιο, έχει καταστήσει σαφές ότι μετά από μισό αιώνα στην υπηρεσία του δημόσιου καλού, έχει έρθει η ώρα με τη λήξη της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου, να διαμορφώσει τη ζωή του ως κανονικός θνητός, με ένα διαφορετικό τρόπο.
Αντίξοες συγκυρίες
Η χθεσινή λιτή ανακοίνωση ότι ο επί επτά χρόνια μεγαλύτερός του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θα βάλει και πάλι υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 2021, δεν εκπλήσσει αυτούς που τον γνωρίζουν καλά. Εξάλλου, υπάρχουν κι άλλοι που σε αυτήν την ηλικία θέλουν να καταλάβουν ανώτατα πολιτικά αξιώματα σε μια χώρα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Τζο Μπάιντεν. Φαίνεται ότι και ο Σόιμπλε είναι φτιαγμένος από το ίδιο κράμα ανθρώπου. Δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του εκτός πολιτικής. Μια σύντομη αναδρομή στην πολιτική του καριέρα αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Στην πολιτική ως βουλευτής μπήκε τον Νοέμβριο του 1972, όταν ο στόχος της γερμανικής επανένωσης ήταν ένα άπιαστο όνειρο. Μετά από κομματικά αξιώματα ανέλαβε το 1984 το υπουργείο ειδικών καθηκόντων και επικεφαλής της καγκελαρίας υπό τον Χέλμουτ Κολ. Σε αυτό το αξίωμα συνέβαλε στην προετοιμασία της επίσκεψης Έριχ Χόνεκερ, προέδρου της τότε Ανατολικής Γερμανίας, το 1987 στη Βόννη. Το 1989 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών και σε αυτό το αξίωμα διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία της γερμανικής επανένωσης. Έγραψε μάλιστα και σχετικό βιβλίο, όπου παραθέτει λεπτομέρειες από αυτήν την συγκλονιστική περίοδο γερμανικής ιστορίας.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Το ότι ο Σόιμπλε δεν έγινε καγκελάριος, παρά το ότι είχε όλες τις προδιαγραφές, οφείλεται σε πολλές συγκυρίες. Πολλά έχουν γραφεί και περισσότερα ειπωθεί για τα γεγονότα τέλος της δεκαετίας του 1990 που οδήγησαν στη διαμόρφωση τεταμένων σχέσεων με τον Χέλμουτ Κολ λίγο πριν και μετά την εκλογική του ήττα το 1998, την απόπειρα δολοφονίας του, για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και τελικά την εκλογή της Άγκελας Μέρκελ σε πρόεδρο του CDU που της άνοιξε ουσιαστικά τον δρόμο να γίνει καγκελάριος. Ο σκαπανέας της ιστορίας θα σκύψει για να φωτίσει αυτά τα κεφάλαια γερμανικής ιστορίας.
Δύσκολη σχέση με τη Μέρκελ
Το βέβαιο είναι ότι ο Σόιμπλε, παρέμεινε μέχρι που έγινε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής, στη σκιά της Μέρκελ. Καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι ανέλαβε κρίσιμα χαρτοφυλάκια, όπως αυτό του υπουργού Εσωτερικών, και στη συνέχεια, από το 2009 μέχρι το 2017 και στο απόγειο της ευρωκρίσης, το υπουργείο Οικονομικών. Παρά τη φυσική δυσκολία των πολλών μετακινήσεων λόγω της κρίσιμης περιόδου για τη συνοχή της ΕΕ, ο Σόιμπλε ήταν πάντα εκεί. Σε άπειρα Eurogroup, σε συναντήσεις ομολόγων του στις ομάδες των G7 και G20, στις ετήσιες συνεδριάσεις του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε διεθνή οικονομικά φόρα, χωρίς να υπολογίσουμε ταξίδια και συναντήσεις με ομολόγους του ανά τον κόσμο. Για τις σχέσεις του με την καγκελάριο είχε πει ότι είναι «αρκετά καλοί φίλοι». Στην εκδήλωση που διοργάνωσε το 2017 η Handelsblatt για τη συμπλήρωση των 75 χρόνων του ο Σόιμπλε παραδέχθηκε ότι δεν ήταν πάντα της ίδιας άποψης με την καγκελάριο κυρίως σε ότι αφορά στην πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, αλλά ότι ποτέ δεν ξεπέρασε τα όρια των καθηκόντων του υπουργείου του. Και από την πλευρά της η Άνγκελα Μέρκελ τον αποκάλεσε «ακραιφνή Ευρωπαίο» συμπληρώνοντας ότι «ήταν μια ευτυχής συγκυρία που ήταν υπουργός Οικονομικών στην ευρωκρίση, ήταν η ηρεμία στο μάτι του κυκλώνα».
Τελικά, έχασε η Γερμανία και η Ευρώπη που δεν έγινε καγκελάριος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Κι αυτό ανήκει στην κρίση του ιστορικού του μέλλοντος. Από τη θέση του προέδρου της Βουλής συνεχίζει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και έχει μετατραπεί σε σοφό της γερμανικής πολιτικής, αν και δεν μπόρεσε να αποφύγει τον πειρασμό να στηρίξει την υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς στην ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Ως πρόεδρος της Βουλής έχει κερδίσει το σεβασμό ακόμη και αντιπάλων του, έχει δώσει και κερδίσει πολλές μάχες. Τελευταία αγωνίζεται χωρίς πολλή επιτυχία για να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Αλλά από αγώνες o Σόιμπλε ξέρει. Εξάλλου από το 2021, που θα επανεκλέγει βουλευτής όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να είναι παρών. Η επιρροή του στη γερμανική πολιτική, αλλά και το κόμμα, είναι μεγάλη. Ακόμη και σε αυτήν την ηλικία δεν θέλει να την εγκαταλείψει. Είναι το ελιξήριό του.
Deutsche Welle: Ειρήνη Αναστασοπούλου
