Τούρκοι σχολιαστές έχουν αρχίσει να συζητούν τι θα αλλάξει για την Τουρκία εάν η Κάμαλα Χάρις, η Μισέλ Ομπάμα ή ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσουν τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ
Ο γνωστός αναλυτής Μουράτ Γετκίν θεωρεί ότι δυο είναι τα βασικά ζητήματα στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Η συνεχιζόμενη υποστήριξη των ΗΠΑ στα παρακλάδια του PKK στη Συρία και η επιθυμία της Τουρκίας να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη F-16 και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό ελλείψει των μαχητικών αεροσκαφών F-35.
Για την Τουρκία, ο Τραμπ είναι ένας «γνωστός αντίπαλος» υποστηρίζει ο Γετκίν και είναι πλέον δυνατό να προβλέψουμε πόσα λάθος πράγματα κάνει σε οποιαδήποτε κατάσταση. Ο Τραμπ ήταν αυτός που αφαίρεσε την Τουρκία από το πρόγραμμα των F-35. Αργότερα δικαιολόγησε την αγορά των Ρωσικών S-400 από την Τουρκία λέγοντας ότι το έκαναν «Επειδή δεν πουλάμε Patriots». Αυτή τη στιγμή, αν ο Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος, το μόνο πράγμα που θα κάνει είναι να αλλάξει την πολιτική του Μπάιντεν στην Ουκρανία. Η πολιτική του Ισραήλ είναι επίσης ταμπού για τον Τραμπ
Ο Ερντογάν έχει ήδη επενδύσει στην πιθανότητα να κερδίσει ο Τραμπ όταν του έκανε εκείνο το ευγενικό τηλεφώνημα μετά την απόπειρα δολοφονίας του. Ο Τραμπ συνήθιζε να καλεί τονΕρντογάν στο Λευκό Οίκο. Ακόμη και όταν ο Μπάιντεν καθυστέρησε τέσσερα χρόνια, ο Ερντογάν δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση.
Από την οπτική γωνία της Τουρκίας, η Μισέλ Ομπάμα πιθανότατα θα είχε προκαταλήψεις από την προεδρία του συζύγου της. Ως δικηγόρος όμως θα κρατούσε μια ορθολογική στάση. Αν η Καμάλα Χάρις κερδίσει, δεν αναμένεται καμία θετική εξέλιξη για την Τουρκία και τις σχέσεις Τουρκίας -ΗΠΑ, εκτός ίσως από ένα μικρό κομμάτι του εμπορίου. Η Χάρις είναι περισσότερο υπέρ του Ισραήλ από τον Μπάιντεν και είναι πιο ανοιχτή στην επιρροή των στρατιωτικών-βιομηχανικών λόμπι στο ζήτημα της Ουκρανίας και στην επιρροή των αντιτουρκικών εθνοτικών λόμπι στο Κογκρέσο. Σε ό,τι αφορά την περιοχή, εάν εκλεγεί η Κάμαλα Χάρις, η Μισέλ Ομπάμα ή άλλος Δημοκρατικός υποψήφιος, δεν πρέπει να αναμένουμε ότι η Τουρκία θα είναι σε πιο άνετη θέση στον πόλεμο κατά του PKK, στο ζήτημα Ισραήλ-Παλαιστίνης, στον πόλεμο της Ουκρανίας αλλά ούτε και στην Ανατολική Μεσόγειο.
