Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι της EBU είναι απλώς «αναίσθητοι». Άλλοι επισημαίνουν τη χορηγία από την Moroccanoil. Ποια είναι η αλήθεια;
Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, οι φωνές που ζητούν τον αποκλεισμό του Ισραήλ από τη Eurovision – όπως έγινε και με τον αποκλεισμό της Ρωσίας λόγω της εισβολής στην Ουκρανία – συνεχώς πληθαίνουν. Όμως, οι διοργανωτές είναι κάθετοι και το Ισραήλ τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει κανονικά, παρά τις αντιδράσεις.
Μάλιστα χθες, στον Β’ ημιτελικό, η εκπρόσωπος του Ισραήλ και επιζήσασα της επίθεσης της επίθεσης της Χαμάς, Yuval Raphael, πέρασε στον τελικό, με το όλο συμβολισμούς τραγούδι της “New Day Will Rise”.
[embedded content]
Τι συμβαίνει λοιπόν και το Ισραήλ συμμετέχει ακόμα στη Eurovision;
Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που διευθύνουν τη Eurovision, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών (EBU), είναι απλώς «αναίσθητοι».
Aλλοι επισημαίνουν τη χορηγία του διαγωνισμού από τη Moroccanoil, η οποία – παρά το όνομά της – είναι Ισραηλινή. Αλλά ένας μεγάλος διεθνής οργανισμός, όπως η EBU, δεν εξαρτάται σχεδόν καθόλου από μια εταιρεία προϊόντων ομορφιάς.
«Η απάντηση είναι πιο περίπλοκη από όσο φαντάζεστε» αναφέρει ο Guardian.
Ο πόλεμος στη Γάζα σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεόρασης (EBU) διακινδυνεύει τη φιλελεύθερη φήμη της, αλλά η απαγόρευση του Ισραήλ θα υπονόμευε τον θεμελιώδη σκοπό του οργανισμού.
Η EBU ιδρύθηκε το 1950, με τεχνική αλλά και πολιτική αποστολή όπως τη χαρακτηρίζουμε σήμερα. Τεχνικά, αφορά την ανταλλαγή ιδεών και τη διευκόλυνση διεθνών μεταδόσεων.
Πολιτικά, η EBU υποστηρίζει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση με κριτική και φιλελεύθερη κατεύθυνση: σταθμοί που λειτουργούν αποκλειστικά ως φερέφωνα των κυβερνήσεων αποκλείονται.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ισραήλ.
Το 2017, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου κατάργησε την Ισραηλινή Ραδιοτηλεοπτική Αρχή (IBA), θεωρούνταν «υπερβολικά αριστερή» – σύμφωνα με αναλυτές.
Η IBA αντικαταστάθηκε από το κανάλι ΚΑΝ, το οποίο είναι πιο «υπάκουο», αλλά όχι «φερέφωνο» της ισραηλινής κυβέρνησης.
Με το ΚΑΝ το Ισραήλ ξαναγύρισε στη Eurovision (ή το αντίθετο).
Τώρα, η EBU αισθάνεται υποχρεωμένη να προστατεύσει το Kan, ακόμη και αν αυτό θέτει σε κίνδυνο το brand της Eurovision.
Αυτή άλλωστε είναι η αποστολή της: η προάσπιση της «ελεύθερης και ανεξάρτητης» δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Η διεξαγωγή του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision είναι μόνο «εφαπτόμενη» σε αυτήν την αποστολή, δηλαδή δευτερεύουσας σημασίας.
Η EBU βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα
Η EBU είναι πέσει κατά κάποιο τρόπο θύμα της δικής της επιτυχίας στη λειτουργία της Eurovision.
Ο διαγωνισμός έχει εξελιχθεί από τις αρχικές, ουσιαστικά ήπιες ρίζες του σε κάτι που στέλνει ισχυρά κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα σε όλο τον κόσμο. Οι διοργανωτές το είχαν καταλάβει και το απέτρεπαν εδώ και χρόνια, καθώς αυτά τα μηνύματα ήταν αδιαμφισβήτητα στους φιλελεύθερους κύκλους.
Για παράδειγμα, όταν η τρανς Ισραηλινή τραγουδίστρια Dana International κέρδισε το 1998, η EBU την αποδέχθηκε γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αλλαγής. Το ίδιο και με τη μαγευτική νίκη της Conchita Wurst το 2014 αλλά και τη νίκη της εμπόλεμης Ουκρανίας το 2022 από τους Kalush Orchestra και το τραγούδι “Stefania”.
«Η Eurovision πρόβαλε σε αυτές τις περιπτώσεις καλά και υπέροχα πράγματα, όπως αγάπη και ειρήνη» αναφέρει ο αρθρογράφος.
[embedded content]
Τώρα, η EBU βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα.
Η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα μηνύματα του μουσικού διαγωνισμού και μάλιστα η συμμετοχή του Ισραήλ έχει κατακριθεί ότι χρησιμοποιείται ως τρόπος υποστήριξης των Ισραηλινών.
Μακροπρόθεσμα, η EBU πρέπει: α) είτε να παραιτηθεί από την διοργάνωση της Eurovision είτε β) να αλλάξει την αποστολή της και να θέσει σαφέστερους κανόνες συμμετοχής, έτσι ώστε ο διαγωνισμός να αφορά πραγματικά την «αγάπη» και την «ειρήνη».
Αλλά αυτό δε θα γίνει φέτος.
Πηγή: skai.gr
