ΆλλαΣχετικά άρθρα
Η «Οδύσσεια» του Παναγή φαίνεται πως τελείωσε – Μεγάλωσε, δυνάμωσε και είναι έτοιμος να επιστρέψει στο φυσικό του περιβάλλον
Ο «Παναγής», μια αρσενική φώκια, βγαίνει από την πισίνα στο κέντρο αποκατάστασης που φιλοξενείται στα Σπάτα και τρέχει για το απολαυστικό του γεύμα: Ένα ολόκληρο σκουμπρί.
Έχουν περάσει περίπου 3 μήνες από τότε που βρέθηκε σε παραλία της Κύπρου να παλεύει να σωθεί. Ήταν μόλις 2 μηνών, ορφανό και αδύναμο.
Ευτυχώς εντοπίστηκε εγκαίρως, το ανέλαβαν ειδικοί και προετοιμάζεται για το μεγάλο, αυτόνομο ταξίδι του, στη ζωή.
Όπως δείχνουν οι φωτογραφίες το μωρό μεγάλωσε, δυνάμωσε και πλέον είναι μια υγιής φώκια, έτοιμη να επιστρέψει εκεί που ανήκει, στη θάλασσα.
Το διεθνές πρακτορείο Associated Press επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της MOm όπου περιθάλπτει τις φώκιες αλλά και τη Γυάρο στην οποία τις αφήνει ελεύθερες όταν πλέον είναι έτοιμες, αποτυπώνοντας καρέ – καρέ τα βήματα επιστροφής στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Ο Παναγής είναι μία από τις μεσογειακές φώκιες Monachus monachus, που έχουν διασωθεί και αναρρώνουν σε κέντρο αποκατάστασης από τη MOm, τη φιλανθρωπική οργάνωση που ασχολείται με τη φροντίδα και την προστασία του σπάνιου θαλάσσιου θηλαστικού.
Ο φώκιες με τα μεγάλα, στρογγυλά μάτια και τα μακριά μουστάκια, επανέρχονται στη Μεσόγειο μετά από πολλά χρόνια που κινδύνευαν με εξαφάνιση.
Παγκοσμίως εκτιμάται ότι υπάρχουν 800 φώκιες Monachus monachus, με τις μισές να ζουν στα ελληνικά ύδατα, όπου η εκτεταμένη ακτογραμμή προσφέρει μια πληθώρα θαλάσσιων σπηλαίων που παρέχουν καταφύγιο στα θηλυκά για να αναθρέψουν τα μικρά τους.
Μια μοναδική αποθεραπεία φώκιας
Η MOm που στεγάζεται στους χώρους του ζωολογικού κήπου της Αθήνας στα Σπάτα, αναλαμβάνει τα θηλαστικά όταν φτάνουν στις εγκαταστάσεις και φροντίζουν για την αποκατάστασή τους.
Εκεί, τα νεαρά θηλαστικά φροντίζονται από κτηνίατρους, λαμβάνουν ειδική διατροφή και βελτιώνουν τις δεξιότητές τους στο κολύμπι σε μια πισίνα.
Οι φροντιστές τους τους δίνουν ονόματα – συχνά από τα άτομα που τα βρήκαν – αλλά φροντίζουν να περιορίζεται στο ελάχιστο η επαφή με τους ανθρώπους για να προετοιμαστούν για την επιστροφή τους στη θάλασσα.
Οι νεαρές φώκιες συνήθως μένουν στο κέντρο απεξάρτησης για αρκετούς μήνες, έως ότου πάρουν αρκετό βάρος και το φυσικό τους ένστικτο κυνηγιού ξεκινήσει, επιτρέποντάς τους να φροντίζουν μόνες τον εαυτό τους.
Πριν αφεθούν στο φυσικό τους περιβάλλον τους τοποθετείται σήμανση ώστε η MOm να μπορούν να τις εντοπίζει και να γνωρίζει την εξέλιξή τους.
Ο Ρένος επέστρεψε «σπίτι» του
Ο Ρένος βρέθηκε τον Νοέμβριο στην Ανάφη από μια νοσοκόμα και έναν στρατιώτη από τον οποίο πήρε το όνομά του.
Το κουτάβι φώκιας στάλθηκε στις εγκαταστάσεις της MOm. Έλαβε ιατρική περίθαλψη και μπήκε σε ειδική δίαιτα.
Ανάρρωσε και μια κρύα, ηλιόλουστη μέρα του Φεβρουαρίου, ήρθε η σειρά του να επιστρέψει στην άγρια φύση. Το προσωπικό της MOm τον φόρτωσε σε ένα κλουβί και τον μετέφερε με ταχύπλοο στην Γυάρο, την πλησιέστερη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή στην Αθήνα.
Η τοποθεσία απελευθέρωσης επιλέγεται «με βάση το ότι υπάρχει αρκετό φαγητό και δεν υπάρχει ενόχληση από τον κόσμο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό», είπε στο AP ο κ. Βογιατζής, βοηθός κτηνίατρος.
Το τελάρο του Ρένου εναποτέθηκε σε μια παραλία και η πόρτα άνοιξε.Η φώκια μύρισε δειλά τον αέρα και περίμενε. Σιγά-σιγά, βγήκε από το τελάρο και μετά ανέβασε ταχύτητα καθώς κατέβαινε με την κοιλιά του στην παραλία, βυθίστηκε στη θάλασσα και έφυγε.
Από την εξαφάνιση στην ανάκαμψη
Κομψή και εντυπωσιακά γρήγορη στο νερό, η φώκια είναι επιδέξιος κυνηγός και μπορεί να καταναλώσει χταπόδια, καλαμάρια και ψάρια έως και 3 κιλά την ημέρα. Φυσικά δεν λέει «όχι» σε ένα έτοιμο γεύμα για αυτό και πολλές φορές σκίζουν τα δίχτυα για να κλέψουν ψάρια – κάτι που κάνει τους ψαράδες να τις θεωρούν, εχθρούς.
Για δεκαετίες, κυνηγήθηκαν, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά πληθυσμός τους μεταξύ της δεκαετίας του1960 και του 1980 που οδήγησε τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, (IUCN) να τα κατατάξει στη λίστα της ως άκρως απειλούμενα είδη.
Όταν ξεκίνησαν οι προσπάθειες διάσωσης στη δεκαετία του 1980, σε συνδυασμό με προγράμματα ενημέρωσης για την εκπαίδευση του κοινού – και των ψαράδων – «η κοινωνία άρχισε σταδιακά να αλλάζει… και ο πληθυσμός άρχισε να ανακάμπτει», είπε ο Παναγιώτης Δενδρινός θαλάσσιος βιολόγος και συντονιστής της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Προστασίας της Φώκιας – ή MOm, στο Associated Press.
Ο κ. Δενδρινός, που πρωτοστάτησε στο πρόγραμμα διατήρησης Monachus monachus, λέει ότι είναι το μοναδικό είδος φώκιας στη Μεσόγειο Θάλασσα και επίσης «ένα από τα σπανιότερα είδη θηλαστικών στον κόσμο».
«Για να προστατέψεις ένα ζώο όπως η μεσογειακή φώκια στο φυσικό του περιβάλλον, ουσιαστικά πρέπει να προστατέψεις ολόκληρο το θαλάσσιο οικοσύστημα», σημείωσε.
Οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς και τα τελευταία χρόνια, το είδος ανέβηκε μια βαθμίδα στην Κόκκινη Λίστα απειλούμενων ειδών της IUCN. Πριν από περίπου ένα χρόνο βελτιώθηκε και από απειλούμενο χαρακτηρίζεται «ευάλωτο».
Πηγή: skai.gr
