Η Γαλλία παραμένει παγιδευμένη σε οικονομικό αδιέξοδο, χωρίς προϋπολογισμό και, σύντομα, ίσως και χωρίς κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού έχει ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8 Σεπτεμβρίου και, με τα κόμματα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς να έχουν δεσμευθεί να ρίξουν την κυβέρνησή του, στα χαρτιά δεν διαθέτει τους απαιτούμενους αριθμούς για να επιβιώσει.
Την Τρίτη, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) προστέθηκε στο στρατόπεδο των διαφωνούντων, συμμαχώντας με τους Πράσινους και την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση.
Σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την καταψήφιση, ο υπουργός Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ προειδοποίησε δημοσίως ότι η επιλογή της έσχατης λύσης, η προσφυγή στον «παγκόσμιο δανειστή», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, «είναι ένας κίνδυνος που βρίσκεται μπροστά μας».
Χωρίς τη στήριξη των Σοσιαλιστών, η κεντροδεξιά κυβέρνηση Μπαϊρού δεν μπορεί να σταθεί. Και υπάρχει ευρεία συμφωνία μεταξύ οικονομολόγων ότι η πτώση του Μπαϊρού θα πυροδοτήσει περαιτέρω εικασίες για την υγεία της γαλλικής οικονομίας και των δημόσιων οικονομικών.
Με την πρώτη ματιά, η κατάσταση της Γαλλίας δεν μοιάζει δραματική. Αποτελεί πυλώνα του ευρώ, το δημόσιο χρέος της είναι μικρότερο σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας από ό,τι της Ιταλίας και το κόστος εξυπηρέτησης των τόκων του χρέους είναι σαφώς χαμηλότερο από αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ωστόσο, η εικόνα αλλάζει αν συγκριθεί η πορεία των δύο χωρών. Η Ιταλία, με χρέος στο 135% του ΑΕΠ, διατηρεί αυστηρό έλεγχο στις δαπάνες της. Παρά τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που δεν είναι κατώτεροι από αυτούς της Γαλλίας, οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνουν βελτίωση για την επόμενη χρονιά, με χαμηλό πληθωρισμό και το έλλειμμα να υποχωρεί από το 3,3% φέτος στο 2,9% το 2026, δηλαδή κάτω από το όριο του 3% που θέτει η Επιτροπή.
Αντίθετα, η Γαλλία βλέπει τα ελλείμματα να διογκώνονται, με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι το χρέος της θα αυξηθεί από το 113% του ΑΕΠ το 2023 σε πάνω από 120% μέχρι το τέλος της δεκαετίας, κλείνοντας γρήγορα την ψαλίδα με την Ιταλία.
Για τους διεθνείς επενδυτές, αυτό που μετρά δεν είναι τόσο το ύψος του χρέους όσο η πορεία του.
Έτσι, παρότι το κόστος εξυπηρέτησης του γαλλικού χρέους παραμένει σχετικά χαμηλό, 3,5% για τα 10ετή ομόλογα, έναντι 4,7% στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν είναι τόσο χαμηλό όσο της Ιταλίας. Ακόμη και η Ελλάδα εμφανίζεται με καλύτερες επιδόσεις από τη Γαλλία.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η Ελλάδα, παρότι έχει χρέος 158% του ΑΕΠ, πληρώνει μόλις 3,36% στα 10ετή ομόλογα.
Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει προσπαθήσει να πείσει τους Γάλλους ότι τα δημόσια οικονομικά χρειάζονται «βαριά χειρουργική επέμβαση», προειδοποιώντας ότι «οι εποχές αφθονίας τελείωσαν».
Ήδη, η πιο αντιδημοφιλής του απόφαση ήταν η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62, λέγοντας ότι οι υψηλότερες πληρωμές συντάξεων αποτελούν τροχοπέδη για τα οικονομικά του κράτους και στερούν από την οικονομία εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
Η κυβέρνηση μειοψηφίας του Φρανσουά Μπαϊρού σκοπεύει να πάει ακόμη πιο πέρα, επιδιώκοντας εξοικονόμηση σχεδόν 44 δισ. ευρώ ώστε να μειωθεί το έλλειμμα από το 5,8% του ΑΕΠ το 2023 στο 4,6% το 2026. Στα πιο αμφιλεγόμενα μέτρα περιλαμβάνεται και η κατάργηση δύο εθνικών αργιών.
Η μόνη ρεαλιστική οδός διάσωσης φαίνεται να είναι η αναδιαμόρφωση του προϋπολογισμού για να προσελκύσει τη στήριξη των Σοσιαλιστών, κάτι που ωστόσο μοιάζει όλο και πιο απίθανο μετά από μήνες διαπραγματεύσεων.
Σύμφωνα με τον αναλυτή Τζόζεφ Ντίκερσον της Jefferies, παρά την πτώση στις μετοχές γαλλικών τραπεζών, οι επιπτώσεις από την πολιτική αβεβαιότητα παραμένουν περιορισμένες βραχυπρόθεσμα, με τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αφορά την ανάπτυξη και όχι τη φερεγγυότητα του κράτους.
Αναλυτές της Goldman Sachs εκτιμούν ότι ο Μπαϊρού ίσως αναγκαστεί να «χαλαρώσει» τον στόχο μείωσης του ελλείμματος για να διασώσει την κυβέρνησή του. Ωστόσο, ένα υψηλότερο έλλειμμα θα σήμαινε περαιτέρω αύξηση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ και θα άνοιγε ξανά τη συζήτηση για πιθανή υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας.
Αυτό θα έδινε μια μικρή ώθηση στην οικονομία, καθώς μια μικρότερη μείωση του ελλείμματος την επόμενη χρονιά θα σήμαινε λιγότερη δημοσιονομική πίεση και θα ήταν θετική για την ανάπτυξη, εφόσον όλα τα άλλα παρέμεναν σταθερά», ανέφεραν.
«Ωστόσο, η σύσφιξη των χρηματοοικονομικών συνθηκών και η αυξημένη πολιτική αβεβαιότητα πιθανόν να λειτουργήσουν αρνητικά για την ανάπτυξη. Συνολικά, εκτιμούμε ότι η ανάπτυξη θα παραμείνει στο 0,6% το 2025 και στο 0,9% το 2026», πρόσθεσαν.
Τα στοιχεία αυτά είναι δυσοίωνα για τον Μακρόν, ο οποίος είχε δεσμευθεί να οικοδομήσει μια πιο δυναμική οικονομία με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι λίγα σχέδια συγκεντρώνουν πλειοψηφική υποστήριξη στη Γαλλία, η ψήφιση προϋπολογισμού μπορεί να αργήσει πολύ.
Πηγή: skai.gr
