Γαλλικό φιλί Aκροδεξιάς και Αριστεράς στη Γαλλία – Ούτε κυβέρνηση, ούτε προϋπολογισμός

Της Αθηνάς Παπακώστα

O Μισέλ Μπαρνιέ θα ήταν ο άνθρωπος, που θα έβγαζε τη Γαλλία από το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο. Τελικά, όμως, είναι ο άνθρωπος που υπήρξε θύμα αυτού. Δεν κατάφερε να κάνει την πολιτική και δημοσιονομική θύελλα στη χώρα να κοπάσει και πλέον η Γαλλία απειλεί και την ευρωζώνη. Άλλωστε, όπως εξήγησε και ο ίδιος κατά την τελευταία του ομιλία ως πρωθυπουργός στη γαλλική εθνοσυνέλευση, ο ίδιος απολύεται αλλά το χρέος δεν θα πάψει να υπάρχει.

Το βράδυ της Τετάρτης, η Άκρα Δεξιά συμμάχησε με τον Ενιαίο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς και με πλειοψηφία 331 ψήφων έριξαν την κυβέρνηση μειοψηφίας που μετρούσε μόλις 90 ημέρες ζωής.

Πρόκειται για την πρώτη γαλλική κυβέρνηση που χάνει ψήφο εμπιστοσύνης από το 1962 και την πιο βραχύβια στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας. Πλέον η Γαλλία, η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της ζώνης του ευρώ, βυθίζεται σε μία νέα περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας.

Μετά τη στιγμή της αλήθειας, όμως, έρχεται η ώρα των αποφάσεων. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση κατά τη διάρκεια όχι μόνο της τρέχουσας, αλλά και της προηγούμενης προεδρικής του θητείας. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα καταστεί εφικτό να υπάρξει συμφωνία για τον προϋπολογισμό του 2025, ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να ορίσει και νέο πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Με δεδομένο πως είναι αδύνατο, βάσει Συντάγματος, να διεξαχθούν εκλογές, νωρίτερα, από το ερχόμενο καλοκαίρι, και με δεδομένο, επίσης, πως ο πρόεδρος Μακρόν είναι απίθανο να υποβάλει την παραίτησή του (παρά τις εκκλήσεις της Αριστεράς), το Ελιζέ έχει ενώπιόν του μία δύσκολη εξίσωση. Αναζητείται πρωθυπουργός και εκκρεμεί ο προϋπολογισμός.

Μία επιλογή είναι ο Εμανουέλ Μακρόν να ενδώσει στα αιτήματα της άκρας δεξιάς σε ό,τι αφορά στον προϋπολογισμό και να ορίσει πρωθυπουργό που η Λεπέν θα εγκρίνει. Βέβαια, αυτό θα σημαίνει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας παύει.

Άλλη επιλογή θα μπορούσε να είναι η λύση μίας κυβέρνησης τεχνοκρατών, ωστόσο αναλυτές κρίνουν πως δίχως την απαιτούμενη νομιμοποίηση απέναντι στο γαλλικό κοινοβούλιο δύσκολα θα κατόρθωνε να επιβιώσει.  

Πιο πιθανή επιλογή θεωρείται ο πρόεδρος της Γαλλίας να ζητήσει από τον Μισέλ Μπαρνιέ να παραμείνει ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός και να διαχειρίζεται έναν προσωρινό προϋπολογισμό για τις τρέχουσες ανάγκες, με όλες τις μεγάλες αποφάσεις να μετατίθενται για το 2025. Με αυτόν τον τρόπο η Γαλλία γλιτώνει το shutdown αλλά, και πάλι, αποχαιρετά τις περικοπές 60 δισεκατομμυρίων που θα προέρχονταν από τη μείωση των κρατικών δαπανών και την αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Βέβαια, η υπηρεσιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να καταθέσει ένα νέο προσχέδιο προϋπολογισμού, το οποίο όμως θα πρέπει να έχει ψηφισθεί μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου. Εάν αυτό δεν συμβεί  και επιλεγεί ξανά η λύση ενεργοποίησης του άρθρου 49 παράγραφος 3 τότε και η χώρα θα βρεθεί πάλι αντιμέτωπη με νέο αδιέξοδο και σε αχαρτογράφητα νερά.

Έσχατη λύση είναι η ενεργοποίηση του άρθρου 16 του γαλλικού συντάγματος, το οποίο δίνει εκτεταμένες εξουσίες στον πρόεδρο σε καταστάσεις κρίσης και θα επιτρέψει στον Μακρόν να περάσει ο ίδιος τον προϋπολογισμό.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας θα απευθύνει διάγγελμα σήμερα στις 9 το βράδυ, ώρα Ελλάδος με την ελπίδα να υπάρξει διαφωτιστικός για την επόμενη ημέρα στη χώρα. Στις 11 το πρωί ώρα Ελλάδος θα υποδεχθεί στο Ελιζέ τον Μισέλ Μπαρνιέ, ο οποίος θα του υποβάλει την παραίτησή του.

Είναι ήδη γνωστό πως ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν θα επιθυμούσε να σταθεί στο πλευρό του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, χωρίς κυβέρνηση κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Παναγίας των Παρισίων, αυτό το Σαββατοκύριακο.  Το πώς θα προλάβει να τακτοποιήσει αυτή την εκκρεμότητα σε 24 ώρες παραμένει, επίσης, ζητούμενο αλλά και αναγκαίο κακό αφού ο χρόνος πιέζει με τις αγορές να περιμένουν με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Στο τραπέζι πέφτουν ήδη τα πρώτα ονόματα για τον νέο «εκλεκτό» που θα ηγηθεί του, επίσης, νέου κυβερνητικού σχήματος.

Κάποιοι μιλούν για τον έμπιστο του Γάλλου προέδρου, Σεμπαστιάν Λεκουρνού, υπουργό Άμυνας της Γαλλίας. Άλλοι για τον σύμμαχο του στο κέντρο, Φρανσουά Μπαϊρου ή, ακόμη, και για τον Μπερνάρ Καζνέβ, τον πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργό.

Η επιλογή θα γίνει από τον ίδιο τον Μακρόν αλλά η γαλλική εθνοσυνέλευση θα έχει και πάλι τον τελευταίο λόγο, αφού όπως και στην περίπτωση της κεντροδεξιάς κυβέρνηση μειοψηφίας του Μισέλ Μπαρνιέ έτσι και η επόμενη κυβέρνηση θα είναι στο έλεος του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Αριστεράς και της ακροδεξιάς παράταξης Εθνική Συσπείρωση που από κοινού θα είναι σε θέση να την… ρίξουν ανά πάσα στιγμή. Και το ερώτημα εάν ο Μακρόν θα καταφέρει να αντέξει μέχρι και το 2027, όταν και λήγει η δεύτερη προεδρική του θητεία, γεννιέται.

Πηγή: skai.gr