Λονδίνο, Γιάννης Χανιωτάκης
Η συζήτηση για το παρελθόν και το μέλλον του πρίγκιπα Άντριου έχει πάρει φωτιά μετά και τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τη σχέση του με τον καταδικασμένο Τζέφρι Έπσταϊν αλλά και την απόφασή του να παραιτηθεί από τους περισσότερους τίτλους του δεχόμενος έντονες πιέσεις από το βασιλικό περιβάλλον.
Και μπορεί ο ίδιος να έχει απωλέσει, μεταξύ άλλων, τον τίτλο του Δούκα του Γιορκ, ωστόσο διατηρεί αυτόν του «πρίγκιπα». Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η απάντηση έγκειται σε ένα βασιλικό διάταγμα ηλικίας 107 ετών.
Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε από τον Βασιλιά Γεωργίου Ε’ το 1917 και ορίζει ότι ο τίτλος του πρίγκιπα ή της πριγκίπισσας περιορίζεται στο παιδί ενός μονάρχη, στο παιδί των γιων ενός μονάρχη (δηλαδή στα εγγόνια που προέρχονται από την ανδρική γραμμή), και στον μεγαλύτερο εν ζωή γιο του μεγαλύτερου γιου του Πρίγκιπα της Ουαλίας, ο οποίος είναι ο διάδοχος του θρόνου.
Ο πρίγκιπας Άντριου, ως γιος της Βασίλισσας Ελισάβετ, καλύπτεται από την πρώτη κατηγορία, γι’ αυτό και φέρει τον τίτλο εκ γενετής.
Οι δυσκολίες στην αφαίρεση του τίτλου
Η αφαίρεση του συγκεκριμένου τίτλου δεν είναι απλή υπόθεση. Θεωρείται ένα εξαιρετικά σπάνιο βήμα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα απαιτούσε την ψήφιση ειδικής πράξης από το βρετανικό κοινοβούλιο.
Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση προσκρούει σε πολλαπλά εμπόδια. Το σημαντικότερο είναι νομικής φύσης: ο πρίγκιπας Άντριου δεν έχει καταδικαστεί για κανένα ποινικό αδίκημα, παρά τους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς.
Παράλληλα, η κυβέρνηση μάλλον θα αντιμετώπιζε σημαντικούς πολιτικούς κινδύνους εάν επιχειρούσε να νομοθετήσει εναντίον ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας, διαταράσσοντας την λεπτή ισορροπία μεταξύ της Ντάουνινγκ Στριτ και του στέμματος.
Το προηγούμενο του 1917
Το πόσο σπάνια είναι μια τέτοια κίνηση αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στο 1917 – την ίδια χρονιά που εκδόθηκε το διάταγμα – για να βρούμε την τελευταία φορά που ένας πρίγκιπας στερήθηκε τον εν λόγω τίτλο.
Η περίπτωση αφορούσε τον πρίγκιπα Ερνέστο Αύγουστο, ο οποίος κατείχε τους τίτλους του επικεφαλής του Οίκου του Ανόβερου στη Γερμανία και του Δούκα του Κάμπερλαντ και του Τέβιοτντεϊλ στη Βρετανία.
Η αιτία ήταν η συμμετοχή του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς ορκίστηκε πίστη σε έναν εχθρό της Βρετανίας, τη Γερμανία.
Πηγή: skai.gr
