Ογδόντα χρόνια από τη “Μάχη της Κρήτης” συμπληρώνονται φέτος και οι εκδηλώσεις έχουν πάρει λογικά και πολύ σωστά μεγαλύτερη επισημότητα.
Πρέπει να τιμούμε την ιστορία μας,ειδικά τις σελίδες της που έχουν και ένα διεθνές ενδιαφέρον. Γιατί με αυτό τον τρόπο αποκτούμε μια εξωστρέφεια σαν χώρα,που η αλήθεια είναι ότι δεν την έχουμε στο σωστό βαθμό.
Τουλάχιστον όχι τα τελευταία 200 χρόνια, από τότε που γίναμε ανεξάρτητο κράτος.
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται αυτόματα,είναι αν αυτό το event,το ιστορικό γεγονός δηλαδή,ενδιαφέρει κάποιον άλλον εκτός από εμάς.
Όσον αφορά τα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας σίγουρα ήταν ένα γεγονός που ενδιάφερει τον υπόλοιπο κόσμο και ειδικά την Ευρώπη,που με την ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους επανάκτησε τις ρίζες της (όπως τις θεωρούσαν τότε οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι).
Τις ρίζες του πολιτισμού της αποσπώντας συγχρόνως και μια περιοχή ιδιαίτερης γεωστρατηγικής σημασίας από τον “εχθρό”,που τότε ήταν ο Ισλαμικός Κόσμος.
Ένας επιπλέον λόγος που προκαλεί το 1821 προκαλεί το ενδιαφέρον των ξένων,κυρίως Ευρωπαίων,είναι το γεγονός ότι το ελλαδικό κράτος του 1830 ήταν ουσιαστικά η πρώτη κρατική οντότητα που προέκυψε στην εποχή μετά το Διαφωτισμό και της Γαλλική Επανάσταση,δηλαδή το πρώτο -θα λέγαμε σήμερα- “αστικό κράτος” της Ευρώπης,που ιδρύθηκε σαν τέτοιο και δεν ήταν απλά μια Μοναρχία που μετεξελίχθηκε σε “Ρεπούμπλικα”.
Λογικό λοιπόν τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση να είναι ένα γεγονός που περνάει τα δικά μας σύνορα.
Η Μάχη της Κρήτης όμως,όπως και ο πόλεμος του ’40,του οποίου στην πραγματικότητα είναι ο επίλογος,είναι κάτι ανάλογο;
Είναι γεγονότα που ενδιαφέρουν και άλλους εκτός από εμάς τους Έλληνες;
Προφανώς και είναι.
Όχι φυσικά της ιστορικής σημασίας της Μάχης του Στάλινγκραντ ή της Απόβασης στη Νορμανδία που έκριναν τη συνολική έκβαση του Β’Παγκ.Πολέμου σε μεγάλο ποσοστό αλλά το Έπος του ’40 και η Μάχη της Κρήτης είναι σημαντικά επεισόδια συγκρούσεων περιφερειακής σημασίας.Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.
Αυτό που αμφισβητείται ή μάλλον περνάει σε δεύτερη μοίρα,είναι το κατά πόσο ήταν πόλεμοι Ελλήνων και όχι απλά πόλεμοι που έγιναν στην Ελλάδα
Η Μάχη της Κρήτης σαν ιστορικό γεγονός έχει αναμφισβήτητα τη σημασία της.
Και εννοείται πως αν ψάξεις,θα βρεις να αναφέρεται σε διάφορες πηγές εκτός Ελλάδας.
Από βιντεάκια του Β’Π.Π. στο youtube,μέχρι… παζλ με τον τίτλο: “Battaglia di Creta” (Μάχη της Κρήτης) στην Ιταλία των 90’s!
Προσοχή: “Battaglia di Creta” και όχι “Battaglia di Candia” που σημαίνει πάλι “Μάχη της Κρήτης” στα ιταλικά αλλά χρησιμοποιείται σαν όρος για να δηλώσει τον “Κρητικό Πόλεμο” ανάμεσα σε Ενετούς και Τούρκους το 17ο αιώνα.
Υπάρχει το γεγονός λοιπόν καταχωρημένο.
Ευτυχώς δεν είναι κάτι που αφορά μόνο εμάς.
Το θέμα είναι όμως ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο διαφορετικές αναγνώσεις του:
Στη μία (τη δική μας) γιορτάζουμε την ηρωική αντίσταση μας στις δυνάμεις του Άξονα.
Στην άλλη (τη βερσιόν των ξένων) οι δυνάμεις του Άξονα επιτίθενται στην Κρήτη,όπου βρίσκονταν Βρετανικές Δυνάμεις που αντιστέκονται…
Η Ελλάδα δεν υπήρχε πια,αφού η Αθήνα είχε πέσει,οπότε δεν υπήρχε και κανένας λόγος να πολεμήσουν εναντίον των Ελλήνων,λέει το αφήγημα των ξένων.
Και όταν λέμε “ξένων” δεν εννοούμε μόνο των Γερμανο-Ιταλών που επιτέθηκαν.
Εννοούμε γενικά των ξένων.
Οι Άγγλοι και οι φίλοι τους μπορεί να κάνουν κάποιες αναφορές στην αντίσταση του κρητικού λαού αλλά κι εκείνοι τον θεωρούν δικό τους πόλεμο.
Εξάλλου – και δε θέλω να στεναχωρήσω κανέναν- αλλά οι ξένοι,οι δυτικοί ξένοι,δε θεωρούν καν την Ελλάδα μια χώρα. Κανονική χώρα δηλαδή,όπως τις δικές τους.
Την βλέπουν απλά σαν ένα κομμάτι γης,μια ζώνη επιρροής που τη μια περνάει από τον έναν στον άλλον.
Τις τελευταίες δεκαετίες και σαν ένα μέρος καλό για διακοπές,φτηνές ως επί το πλείστον και μέχρι εκεί.
Θεωρούν γραφικό και μόνο το γεγονός ότι εμείς θα θέλαμε να έχουμε μια δικιά μας εξωτερική πολιτική.Εξάλλου για τον μέσο Ευρωπαίο είναι άλλο ο ελληνικός πολιτισμός και άλλο ο -σημερινός- ελληνικός λαός.
Στο πλαίσιο αυτό εξηγείται και το γιατί οι Γερμανοί δεν κατάλαβαν ποτέ το λόγο που τους πολεμήσαμε.Οι ίδιοι πίστευαν (και πιστεύουν δυστυχώς ακόμη) ότι ο πόλεμος ήταν ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις.
Τους ίδιους με τους Σοβιετικούς από τη μια και με τους Βρετανούς από την άλλη.
Δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν γιατί τους πολεμήσαμε εμείς.
Οι ίδιοι δε θεωρούσαν ότι έκαναν πόλεμο στην Ελλάδα αλλά ότι την …απελευθέρωσαν από τους Βρετανούς και οι “αγνώμονες” Έλληνες αντί να τους πουν “ευχαριστώ”,πήραν το μέρος των αποικιοκρατών!
Όσο περνούν τα χρόνια και μοιραία θα αποποινικοποιείται το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας,γιατί θα φεύγουν οι παλιότερες γενιές που έζησαν την περίοδο εκείνη,τόσο θα πληθαίνουν και οι …συνάξεις σαν κι αυτή που ήθελαν να κάνουν στην Κρήτη τα “παλικάρια” από το club των ναζί.
Επιβεβλημένες λοιπόν οι εκδηλώσεις Μνήμης αλλά το βασικό δεν είναι να πείσουμε τους εαυτούς μας για ιστορικά γεγονότα όπως αυτό της Μάχης της Κρήτης αλλά να πείσουμε σιγά-σιγά και τους ξένους.
Ξεκινώντας από το βασικό:
Ότι είμαστε ένας ιστορικός λαός,που έχει το δικαίωμα να ζει ελεύθερος στην πατρίδα του.
Άρα όποιος έρχεται εδώ αρματωμένος μας δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να αντισταθούμε.
—————————————————————————————————–
Σημειώσεις:
Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Γκαίμπελς.
Προκαλεί αμηχανία το γεγονός ότι οι Γερμανοί θεωρούσαν ότι επιτίθενται στους Βρετανούς.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες αναφέρονται αμυδρά.
