Η ορκωμοσία του νέου Αμερικανού προέδρου μάλλον ξεπέρασε και τους χειρότερους φόβους των Ευρωπαίων, οι οποίοι πάντως δεν περίμεναν τον Τραμπ για να τους… διασπάσει
Ίσως τελικά το μόνο που θα μείνει στην Ιστορία από την όχι και τόσο λαμπρή θητεία του Τζο Μπάιντεν να είναι η απόφασή του να προειδοποιήσει για τη νέα ολιγαρχία, που γεννήθηκε από το πάντρεμα της αυταρχικής Νέας Δεξιάς με αυτό που αποκάλεσε τεχνολογικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και απειλεί τη δημοκρατία. Ο απελθών πρόεδρος των ΗΠΑ πέρασε την περασμένη Δευτέρα μια από τις πιο δυσάρεστες ώρες της πενηντάχρονης πολιτικής του σταδιοδρομίας, ακούγοντας τον Ντόναλντ Τραμπ να περιγράφει πώς φαντάζεται αυτό που αποκάλεσε «απελευθέρωση των ΗΠΑ» και «απαρχή μιας χρυσής εποχής».
Σε κατάσταση συναγερμού
Η εποχή αυτή εγκαινιάστηκε πράγματι με άρωμα ολιγαρχίας, αφού ξεκινά με αμέτρητα διατάγματα που παρακάμπτουν το νομοθετικό σώμα, κήρυξη καταστάσεων συναγερμού και απειλές για ανατροπή διεθνών συμφωνιών. Απελάσεις εξπρές για μετανάστες, πιο πολλές εξορύξεις για πετρέλαιο, κατάργηση της πράσινης συμφωνίας, υποσχέσεις για… άλωση της Διώρυγας του Παναμά και κάρφωμα της αστερόεσσας στον πλανήτη Άρη.
Αυτή τη φορά ο Τραμπ δεν ήταν απλώς Τραμπ, όπως σχολίασαν στο CNN. Ήταν Τραμπ στο… τετράγωνο. Ακόμα πιο σκληρός και αποφασισμένος σε σύγκριση με την ομιλία του οκτώ χρόνια πριν. Ξεδίπλωσε ως στρατηγός τα πολεμικά του σχέδια σε μια εκτεταμένη ομιλία, που ξεσήκωσε τους οπαδούς του, αψηφώντας ακόμα και την πολιτική ευγένεια, που θα επέβαλε να μιλήσει λιγότερο και πιο συγκρατημένα έχοντας… δίπλα του τον προκάτοχό του.
Ανεβασμένος στο κύμα ενός κιτς πατριωτισμού του «Πρώτα η Αμερική» ο νέος πρόεδρος παρουσίασε μια πατρίδα σχεδόν ερειπωμένη. Μίλησε για ανόρθωση και επανόρθωση προηγούμενων αποφάσεων, έτοιμος να κινηθεί στα όρια της συνταγματικότητας και της νομιμότητας. Δεν δίστασε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ένα είδος σωτήρα, σταλμένου από το Θεό, που είναι ικανός να κάνει το αδύνατο. Δικαιολογημένες λοιπόν οι απανωτές προσευχές που συνόδευσαν την ορκωμοσία.
Σαν τσιρλίντερ των μαζών
Ο ενθουσιασμός των ακροατών μέσα και έξω από το «οβάλ» του Καπιτωλίου ήταν όμως και παραμένει ειλικρινής. «Το μέλλον αρχίζει τώρα» υπόσχεται ο Τραμπ. Και έχει την τύχη να ζει σε μια εποχή που οι συμπατριώτες του θέλουν να πιστέψουν ότι το παράλογο είναι λογικό, το αυταρχικό σημαίνει ελευθερία, το εξωφρενικό μπορεί να γίνει κανονικότητα.
Ένας μεγιστάνας του πλούτου, πλαισιωμένος από ακροδεξιούς συνωμοσιολόγους και βιτσιόζους δισεκατομμυριούχους, έχει πείσει εκατομμύρια απεγνωσμένων ανθρώπων ότι θα είναι ο λυτρωτής τους.
Αυτή η προσδοκία τρέφει τον αυταρχισμό του. Το κοινό του προσδοκά αποτέλεσμα. Αδιαφορεί για τις μεθόδους. Είναι αλήθεια αυτό που αυτάρεσκα υπενθύμισε. Στις εκλογές κέρδισε όλες τις swing states και συνολικά είχε μια τεράστια διαφορά πολλών εκατομμυρίων ψήφων από την αντίπαλό του.
Η διχασμένη Ευρώπη
Όσο για την Ευρώπη, η λίστα καλεσμένων του μίλησε από μόνη της. Μελόνι και Όρμπαν ήταν οι μόνοι προσκεκλημένοι πρωθυπουργοί και μαζί τους μια σειρά από εκπρόσωποι ακροδεξιών κομμάτων.
Κάποιοι λένε ότι έτσι επιθυμεί να διασπάσει την Ευρώπη. Ο Τραμπ έχει δείξει ότι του αρέσει να διχάζει τόσο εντός, όσο και εκτός των συνόρων των ΗΠΑ. Η αντίδραση ορισμένων πολιτικών, όπως οι υποψήφιοι καγκελάριοι της Γερμανίας, που έσπευσαν να τον… καλοπιάσουν με μηνύματα προθυμίας για συνεργασία, αποκαλύπτει ότι αυτή η διάσπαση είναι κάτι που προϋπήρχε, και απλώς ο Τραμπ έχει σκοπό να κερδοσκοπήσει επάνω της, όσο πάει, όπως αυτός ξέρει.
