Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στη Βιέννη, ζητώντας από τους συντηρητικούς του Λαϊκού Κόμματος να εγκαταλείψουν τις συνομιλίες με τους ακροδεξιούς των Ελευθέρων
Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν την Τρίτη στη Βιέννη, ζητώντας από τους συντηρητικούς του Λαϊκού Κόμματος να εγκαταλείψουν τις συνομιλίες με το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων του Χέρμπερτ Κικλ.Πριν από 25 χρόνια, στις 4 Φεβρουαρίου του 2000, ένας νέος «θεσμός» γεννιόταν στην Αυστρία: οι «διαδηλώσεις της Πέμπτης». Η συμφωνία για σύναψη σχηματισμού του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) με το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων (FPÖ) κατέβασε μια Πέμπτη βράδυ δεκάδες χιλιάδες Βιεννέζους διαμαρτυρόμενους στο κέντρο της πόλης, στην «Πλατεία των Ηρώων», που ενέπνευσε τον Τόμας Μπέρνχαρντ για το ομώνυμο θεατρικό του έργο. Η ανταπόκριση του κόσμου έδωσε την ιδέα για τη μετατροπή της συγκέντρωσης σε ένα τακτικό εβδομαδιαίο ραντεβού κάθε Πέμπτη βράδυ, που κράτησε για μήνες, χωρίς πάντως να αποτρέψει το… μοιραίο.
Τώρα ήταν πάλι 4 Φεβρουαρίου, αλλά μια Τρίτη, που κατέβασε στον δρόμο δεκάδες χιλιάδες στο κέντρο της αυστριακής πρωτεύουσας, με αφορμή την πληροφορία ότι οι διαπραγματεύσεις των δυο αυτών κομμάτων, που συμφώνησαν αρχικά με ευκολία στα θέματα προϋπολογισμού, έχουν τώρα βαλτώσει. Τα επιτελεία των δύο κομμάτων έσπευσαν να διαψεύσουν κάποιες φήμες για πιθανή ολική εμπλοκή και διακοπή των συνομιλιών, αλλά όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι κάποιο «σκάλωμα» πρέπει να υπάρχει.
Το «Δημοκρατικό Τείχος» μέσα στην κοινωνία
Οι διαδηλωτές το είδαν αυτό σαν μια μεγάλη ευκαιρία για να κατευθυνθούν στα γραφεία του ÖVP και να ζητήσουν από την ηγεσία του να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις. Εμείς είμαστε το «Δημοκρατικό Τείχος» (Brandmauer) έγραφαν τα σχετικά πανό, δανειζόμενα τον σχετικό όρο που χρησιμοποιείται αυτή την περίοδο και στη Γερμανία από εκείνους που καταδικάζουν την κοινοβουλευτική σύμπλευση Χριστιανοδημοκρατίας και άκρας Δεξιάς. Τα συνθήματα μιλούσαν για τον φόβο που βιώνουν οι μετανάστες, αλλά και όλες οι μειονότητες στη χώρα, απέναντι στο ενδεχόμενο να κυβερνήσει ένας καγκελάριος που έχει ανοιχτά δηλώσει ότι βλέπει τη διαφορετικότητα ως απειλή.
Πάντως, την Τετάρτη το πρωί ανακοινώθηκε ότι οι 13 ομάδες εργασίας συνεδριάζουν κανονικά για την επεξεργασία κοινού κυβερνητικού προγράμματος. Ναυάγιο των συνομιλιών και προσφυγή στις κάλπες μοιάζει να είναι κάτι που κανείς δεν θέλει. Οι συντηρητικοί γιατί φοβούνται μια περαιτέρω πτώση, και οι ακροδεξιοί γιατί γνωρίζουν ότι ακόμα και αν καταφέρουν να βελτιώσουν τα ποσοστά τους, αυτό δεν θα τους φέρει κάποιο σημαντικό όφελος, αν δεν μπορούν να βρουν και πάλι κυβερνητικό εταίρο.
Διαφωνούν στη μοιρασιά των υπουργείων
Πάντως, όπως φαίνεται, το μεγάλο πρόβλημα αφορά κυρίως το μοίρασμα των υπουργείων μεταξύ των δύο εταίρων. Μήλον της έριδος το υπουργείο Οικονομικών, που έχει να κάνει με το πρόγραμμα μείωσης του δημόσιου ελλείμματος, αλλά και το Εσωτερικών, που θα χειριστεί το καυτό θέμα του μεταναστευτικού. Υπάρχουν τέλος – όπως εξαρχής αναμενόταν – και κάποιες διαφωνίες σε ό,τι αφορά την τοποθέτηση της νέας κυβέρνησης απέναντι στην ΕΕ, όπου το φιλοευρωπαϊκό ÖVP δεν θέλει να φανεί ότι υποχωρεί στον αντιευρωπαϊσμό του FPÖ. Ορισμένα πιο μετριοπαθή στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών θα ήθελαν τέλος και μια επίσημη δήλωση αποστασιοποίησης των Ελευθέρων από το κίνημα των «Ταυτοτικών», των θεωρητικών της σύγχρονης Ακροδεξιάς, συνθήματα των οποίων έχει υιοθετήσει ωστόσο κατά καιρούς ο αρχηγός του FPÖ και επίδοξος καγκελάριος, Χέρμπερτ Κικλ.
Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Πέτερ Φίλτσμαϊερ, που μίλησε στη δημόσια αυστριακή τηλεόραση, το πιο πιθανό σενάριο είναι μια επιτυχής κατάληξη των διαπραγματεύσεων, και όχι η διακοπή τους. Τα δύο κόμματα είχαν δεσμευτεί να ανακοινώσουν μέσα στην εβδομάδα αν καταλήγουν σε συμφωνία ή όχι, καθώς έχουν περάσει πάνω από τέσσερις μήνες από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Συνολικά 129 ημέρες, που αποτελούσε μέχρι τώρα το μεγαλύτερο διάστημα αναμονής για τον σχηματισμό κυβέρνησης, από το μακρινό 1962. Το ρεκόρ αυτό σίγουρα θα σπάσει.
