Οι θρυλικοί δύτες της Καλύμνου, οι σφουγγαράδες, μιλούν για τις περιπέτειές τους στη θάλασσα, αλλά και τα προβλήματα υγείας που απέκτησαν από τη σπογγαλιεία
Η Κάλυμνος των σφουγγαράδων έχει λάβει μυθικές διαστάσεις μέσα στα χρόνια και το «Όπου υπάρχει Ελλάδα» στον ΣΚΑΪ βρήκε έναν από τους τελευταίους επαγγελματίες του είδους.
Ο Σκευοφύλαξ Τρικοίλης, στα 67 του πια μιλά με πάθος για την αγάπη του για τον βυθό.
Μόνο που πια βάρυνε λέει και βουτάει μόνο μέχρι…τα 60 μέτρα και όχι τα 100 που κατέβαινε άλλοτε!
Η αγάπη του για τα σφουγγάρια και η λαχτάρα του να είναι ο καλύτερος στη βουτιά του κόστισαν την ακοή του όμως και πάλι δε βάζει τίποτα πάνω από τη θάλασσα αφού όπως λέει πρώτα απ’ όλα εκείνη επιθυμεί και αποζητά.
Ακόμα ένας πρώην δύτης, ο Σακελλάρης Καλόμοιρος 64 ετών, έγγαμος με 1 κόρη και 1 εγγόνι- συνταξιούχος του ΝΑΤ με 90% αναπηρία – από οικογένεια σφουγγαράδων, έκανε 9 ετών το πρώτο του ταξίδι με το καΐκι ως τιμωρία επειδή ήταν ζωηρός αλλά εκείνος «ερωτεύτηκε» τη θάλασσα.
Δεκατεσσάρων ετών κάνει για πρώτη φορά ελεύθερη κατάδυση.
Το 1990 και 1997 παθαίνει τη νόσο των δυτών έχοντας βγει στη σύνταξη το 1990,
Εδώ και 10 χρόνια δεν βουτάει και έχουν έρθει πια τα μυοσκελετικά προβλήματα.
Το ψάρεμα των σφουγγαριών με τα πενιχρά μέσα των περασμένων δεκαετιών ήταν επικίνδυνη αποστολή που μόνο τολμηροί και ικανοί μπορούσαν να εκτελέσουν δημιουργώντας ακόμη και έναν ξεχωριστό πολιτισμό, αυτών των σφουγγαράδων.
Στο σήμερα, όπως εξηγεί ο Γιάννης Χειλάς, υπεύθυνος του Ναυτικού Μουσείου Καλύμνου, ωστόσο σχολιάζει πως «δυστυχώς το σφουγγάρι αρρώστησε» καθώς δεν υπάρχει πια αντικείμενο εργασίας κι έτσι έμεινε μόνη η ιστορία και η ανάμνηση που θα πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανοί.
Γίνεται, όπως προσθέτει, η προσπάθεια για «σφουγγαροτάξιδα» εντούτοις η παραγωγή της θάλασσας πια δεν επαρκεί ώστε να μιλήσουμε για συστηματικό ψάρεμα σφουγγαριών.
Πηγή: skai.gr
