Δέκα χρόνια μετά την κρίση του προσφυγικού και το περίφημο «Θα τα καταφέρουμε» η πρώην καγκελάριος θυμίζει κάτι, που πολλοί «συνάδελφοί» της δείχνουν να έχουν ξεχάσει. Σχόλιο του Κώστα Αργυρού.Μπορεί να πει κανείς πολλά για την πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ. Άλλωστε 16 χρόνια θητείας είναι πολλά. Θα ήταν απίθανο να υπήρξε αλάνθαστη, όπως επιβεβαιώνουν και οι σημερινές δυσκολίες της γερμανικής οικονομίας. Ωστόσο υπάρχει κάτι που δεν μπορεί κανείς να της αμφισβητήσει. Η συνέπεια. Δέκα χρόνια μετά την ιστορική της φράση «Θα τα καταφέρουμε» (Wir schaffen das) η πρώην καγκελάριος θύμισε, με αφορμή ένα σχετικό ντοκιμαντέρ στη δημόσια τηλεόραση, αυτό που κανονικά αποτελεί ευρωπαϊκή αξία και πολλοί πολιτικοί δείχνουν να έχουν ξεχάσει. «Πυλώνες της μεταναστευτικής πολιτικής πρέπει να είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά».
Θέμα αυτοπεποίθησης
Αυτό δεν είναι δική της εφεύρεση. Ο ανθρωπισμός αξιακά και με βάση τις συνθήκες οφείλει να διατρέχει τις δράσεις και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με την απόφασή της τότε να μην κλείσει τα σύνορα αυτό ακριβώς υπηρέτησε η Μέρκελ. Και συνεχίζει να το υποστηρίζει. Γιατί απλώς το πιστεύει. Όπως πίστευε ότι η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει μια απρόβλεπτη πρόκληση τεράστιου μεγέθους. Όπως κάποτε ο Χέλμουτ Κολ πίστευε ότι η χώρα του θα μπορέσει να σηκώσει το κόστος μιας ενοποίησης-εξπρές και αδιαφόρησε για όσους τον προειδοποιούσαν για τους κινδύνους.
Το νόημα της ηγεσίας
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, που δεν μπορεί να αγνοείται. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να κάνει αυτό ακριβώς σε δύσκολες στιγμές. Να ηγηθεί και όχι να σύρεται πίσω από δημαγωγίες. Να εμπνέει την κοινωνία με αυτοπεποίθηση και όχι διαρκώς να την τρομοκρατεί με απειλές και κινδύνους. Η Μέρκελ θυμίζει ότι το «Θα τα καταφέρουμε» δεν αφορούσε την ίδια προσωπικά, αλλά την πίστη της στη γερμανική κοινωνία και στην δική της γενναιότητα και γενναιοδωρία.
Τώρα θυμίζει ότι «καταφέραμε πολλά» και έχουμε και άλλα μπροστά μας. Σήμερα το 64% των προσφύγων, που ήρθαν το 2015 στη Γερμανία εργάζονται και ένα 5% έχει δική του επιχείρηση, σύμφωνα με έρευνα του ZDF. Οι άνθρωποι αυτοί «δεν κοστίζουν», αλλά συμβάλουν σημαντικά στη γερμανική οικονομία, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την εισφορά τους στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αφού οι περισσότεροι είναι νέοι σε ηλικία.
Ποιος φοβάται την AfD
Κάποιοι κατηγορούν την Μέρκελ ότι εξαιτίας της γιγαντώθηκε η AfD. Αυτό δεν αποδεικνύεται με κάποια εξίσωση από τις… θετικές επιστήμες, τον χώρο προέλευσης της μεγαλωμένης στην πρώην Ανατολική Γερμανία πολιτικού. Σίγουρα η ακροδεξιά εκμεταλλεύτηκε προβλήματα που προέκυψαν μετά το 2015 για να κερδοσκοπήσει πολιτικά και να ανεβάσει τα ποσοστά της. Αλλά εξίσου δύσκολο να αποδειχτεί μαθηματικά είναι και το κατά πόσο η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας από κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» την ενίσχυσε αντί να την φρενάρει. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Υπάρχει πάντως ένα πολύ επίκαιρο παράδειγμα. Η υιοθέτηση της αυστηρότερης πολιτικής αλλαγής ασύλου (Asylwende) από τη σημερινή κυβέρνηση, με τα κλειστά σύνορα και τις απελάσεις, όχι μόνο δεν βοήθησε την Χριστιανοδημοκρατία να βελτιώσει τα νούμερά της, αλλά την έχει φέρει μέσα σε έξι μήνες για πρώτη φορά πίσω από την AfD στις δημοσκοπήσεις.
Ένα υπαρκτό πρόβλημα
Όπως πολύ σωστά ακούστηκε στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ το προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν έφυγε ποτέ από την ατζέντα μετά το 2015. Αλλά αυτό δεν είναι δημιούργημα της Μέρκελ. Το δράμα της Συρίας, τα επόμενα προσφυγικά δράματα δεν οφείλονται σε δικές της ενέργειες. Η ίδια παραδέχεται ότι ίσως θα έπρεπε ως επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης να είχε δράσει αλλιώς το 2012-13 για να προσπαθήσει να αποτρέψει την ανθρωπιστική τραγωδία. Αλλά η ιστορία δεν γράφεται με εικασίες.
Σήμερα ο Φρίντριχ Μερτς επιδιώκει να «επιδιορθώσει» τις πολιτικές Μέρκελ, όπως σχολίασε ένας από τους σχολιαστές στο ντοκιμαντέρ. Ο όρος είναι έτσι κι αλλιώς προβληματικός, αφού περιέχει το στοιχείο του ετεροκαθορισμού. Ο καγκελάριος πράγματι χρησιμοποιεί υπερβολικά συχνά την διαφωνία του με την προσέγγιση της προ-προ-κατόχου του για να δικαιολογήσει σύγχρονες αποφάσεις του. Η ίδια η Μέρκελ το αντιμετωπίζει αυτό με νηφαλιότητα. Ίσως γιατί από τη σημερινή της θέση μπορεί καλύτερα να συνειδητοποιήσει ότι τελικά όλους θα τους κρίνει η Iστορία.
Πηγή: Deutsche Welle
