Κάρλα Καμποαμόρ-Σόφι Σολ: Η Ευρωβουλή τίμησε 2 ακτιβίστριες-O τραγικός θάνατος της Σολ από τους Ναζί

Tην ονομασία δύο κτιρίων στις Βρυξέλλες προς τιμήν δύο ακτιβιστριών για τα ανθρώπινα δικαιώματα αποφάσισε τη Δευτέρα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτελούμενο από τον πρόεδρο, τους αντιπροέδρους και τους κοσμήτορες. Και οι δύο γυναίκες θυσίασαν πολλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τη μια να πεθαίνει αυτοεξόριστη, και την άλλη να βρίσκει το θάνατο από τους Ναζί σε ηλικία μόλις 22 χρόνων. 

Το κτίριο της οδού Montoyer 63 παίρνει το όνομά του από την Κλάρα Καμποαμόρ, (12 Φεβρουαρίου 1888 – 30 Απριλίου 1972) Ισπανίδα δικηγόρο και πολιτικό, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της, μεταξύ άλλων, στα δικαιώματα των γυναικών και την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω φύλου. Η δράση της συνέβαλε στην κατοχύρωση της ψήφου των γυναικών στο Ισπανικό Σύνταγμα του 1931. Πέθανε στην εξορία, στην Ελβετία, καθώς αρνήθηκε να δώσει ονόματα συνεργατών της στο καθεστώς του Φράνκο και να απολογηθεί για δηλώσεις της κατά της Καθολικής Εκκλησίας. 

Το κτίριο που βρίσκεται στην οδό Wiertz 30-50 θα φέρει το όνομα της Σόφι Σολ (9 Μαΐου 1921 – 22 Φεβρουαρίου 1943), Γερμανίδας φοιτήτριας και πολιτικής ακτιβίστριας εναντίον του ναζισμού. Ήταν μέλος της ομάδας «Λευκό Ρόδο», μιας ομάδας ειρηνικής αντίστασης με επικεφαλής φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μονάχου.

Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943, η Σολ, ο αδερφός της, Χανς, και ο φίλος τους Κριστόφ Προμπστ κρίθηκαν ένοχοι για προδοσία και καταδικάστηκαν σε θάνατο, για διανομή αντιναζιστικών φυλλαδίων που καλούσαν τους Γερμανούς να εφαρμόσουν παθητική αντίσταση εναντίον των Ναζί. Αυτή και τα υπόλοιπα μέλη του Λευκού Ρόδου συνελήφθησαν όταν διαμοίραζαν το 6ο φυλλάδιο, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, στις 18 Φεβρουαρίου του 1943.

Αποκεφαλίστηκαν όλοι στη γκιλοτίνα από το δήμιο Γιόχαν Ράιχαρτ στη φυλακή Stadelheim του Μονάχου. Οι αξιωματικοί της φυλακής, όταν περιέγραφαν αργότερα τη σκηνή, τόνισαν την τόλμη της Σολ, όταν περπατούσε προς την εκτέλεση της. Οι τελευταίες της λέξεις ήταν:

“Πώς περιμένουμε να επικρατήσει η δικαιοσύνη, όταν δεν υπάρχει σχεδόν κανείς να προσφέρει τον εαυτό του για ένα δίκαιο σκοπό; Μια τόσο ωραία και ηλιόλουστη μέρα και πρέπει να φύγω, άλλα τι πειράζει ο θάνατος μου, αν μέσω εμάς ξυπνήσουν και κινητοποιηθούν χιλιάδες;”

Πηγή: skai.gr