Ως «Χριστουγεννιάτικο θαύμα» έμεινε στην ιστορία η γέννηση πέντε βρεφών μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο φορτηγό πλοίο, εν μέσω του Πολέμου της Κορέας, τον Δεκέμβριο του 1950.
Τα πέντε παιδιά, γνωστά ως Kimchi, γεννήθηκαν στο αμερικανικό πλοίο SS Meredith Victory, το οποίο μετέφερε 14.000 Βορειοκορεάτες πρόσφυγες προς τον Νότο, σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες επιχειρήσεις εκκένωσης του πολέμου.
[embedded content]
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Το πλοίο, σχεδιασμένο για τη μεταφορά εμπορευμάτων και όχι ανθρώπων, είχε πέντε αμπάρια τριών επιπέδων. Οι πρόσφυγες στοιβάχθηκαν όρθιοι, χωρίς θέρμανση, φωτισμό, τρόφιμα ή τουαλέτες.
Ανάμεσά τους βρισκόταν και η μητέρα του Sohn Yang-young, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.
Το γέννησε πάνω στο πλοίο.
Ο Sohn, γνωστός ως Kimchi 1, περιέγραψε στο CNN τη γέννησή του ως «καρπό της συμμαχίας μεταξύ Νότιας Κορέας και Ηνωμένων Πολιτειών», τονίζοντας ότι χωρίς τη βοήθεια των Αμερικανών στρατιωτών οι πρόσφυγες δε θα είχαν φτάσει ποτέ στον Νότο.
Το SS Meredith Victory, πλοίο 7.200 τόνων που είχε κατασκευαστεί στις ΗΠΑ προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρατεύθηκε εκ νέου όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Κορεατική Χερσόνησο. Μετά τη σφοδρή αντεπίθεση των κινεζικών δυνάμεων και τη Μάχη της Δεξαμενής Chosin, οι αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς το λιμάνι του Hungnam, από όπου οργανώθηκε η μαζική εκκένωση στρατιωτών και αμάχων.
[embedded content]
Χιλιάδες Βορειοκορεάτες, φοβούμενοι το κομμουνιστικό καθεστώς, έσπευσαν στο λιμάνι ελπίζοντας να διαφύγουν.
Το Meredith Victory κλήθηκε να παραλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους, ξεπερνώντας κατά πολύ κάθε επιχειρησιακό όριο. Παρά την έλλειψη οπλισμού, το πλοίο διέσχισε ναρκοπέδια και απέφυγε αεροπορικές επιθέσεις, χωρίς να χάσει ούτε έναν επιβάτη.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, πέντε παιδιά γεννήθηκαν μέσα σε μια καμπίνα του πλοίου με τη βοήθεια του πληρώματος και Κορεατισσών προσφύγων.
Τα μωρά ονομάστηκαν Kimchi από τους Αμερικανούς ναύτες, προς τιμήν του εμβληματικού κορεατικού φαγητού.
Το πλοίο κατέληξε τελικά στο νησί Geoje, όπου πολλοί πρόσφυγες, ανάμεσά τους και η οικογένεια του Sohn, ξεκίνησαν μια νέα ζωή. Ωστόσο, η φυγή προς τον Νότο είχε τραγικό τίμημα: οι γονείς του είχαν αφήσει πίσω δύο παιδιά στη Βόρεια Κορέα, πιστεύοντας ότι ο χωρισμός θα ήταν προσωρινός. Η επανένωση δεν έγινε ποτέ.
Για δεκαετίες, ο Sohn μεγάλωσε με την απουσία των αδελφών του, ενώ οι γονείς του έφυγαν από τη ζωή με τον καημό ότι δεν τους ξαναείδαν. Σήμερα, στα 75 του χρόνια, συνεχίζει να τους αναζητά, θεωρώντας την αποστολή αυτή χρέος απέναντι στην οικογένειά του.
Παράλληλα, κατάφερε να επανασυνδεθεί με τον πέμπτο… Kimchi, τον Lee Kyung-pil, με τον οποίο τους ενώνει κοινή μοίρα καθώς η ζωή τους ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο μέρος.
Οι δύο άνδρες συμμετέχουν ενεργά σε δράσεις για τις χωρισμένες οικογένειες της Κορέας, εκπροσωπώντας χιλιάδες ανθρώπους που παραμένουν εγκλωβισμένοι στον πόνο του διαχωρισμού.
Παρότι οι επαφές και τα προγράμματα επανένωσης μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας έχουν παγώσει τα τελευταία χρόνια, ο Sohn δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει:
«Θα σας ψάχνω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Και όταν σας βρω, θα σας πω πόσο λείψατε στους γονείς μας», σκέφτεται πως θα πει κάποια μέρα στα αδέλφια του στέλνοντας μήνυμα ελπίδας μέσα από μια ιστορία που παραμένει σύμβολο ανθρωπιάς μέσα στον παραλογισμό του πολέμου.
Πηγή: skai.gr
