Το τεχνολογικό προβάδισμα της Κίνας στον τομέα των ΑΠΕ, αλλά και στην υλοποίηση φαραωνικών έργων στον τομέα αυτό είναι η παραδοξότητα, αλλά και η ελπίδα που συνοδεύει την COP30.Οι τρεις προηγούμενες COP είχαν γίνει σε χώρες που μπορείς να χαρακτηρίσεις τουλάχιστον αυταρχικές: Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αζερμπαϊτζάν. Τουλάχιστον οι δύο από αυτές στηρίζουν την ευημερία τους στην «οικονομία του πετρελαίου». Η σκέψη ότι με την φιλοξενία της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα κάτι θα άλλαζε και σε επίπεδο εκδημοκρατισμού, αλλά και στην αντίληψή τους για τα ορυκτά καύσιμα αποδείχτηκε μάλλον υπερβολικά αισιόδοξη. Tα αποτελέσματα ήταν πενιχρά έως απογοητευτικά.
Φέτος λοιπόν έχει σειρά η Βραζιλία που στις τελευταίες εκλογές γλίτωσε μια δεύτερη θητεία Μπολσονάρου. Επιλέχτηκε μάλιστα ως τόπος διεξαγωγής το Μπελέμ στο Δέλτα του Αμαζονίου για να θυμίζει στους μετέχοντες πού βρίσκεται και πόσο υποφέρει ο «πνεύμονας του πλανήτη».
Μια μάχη με αντίπαλο τις ΗΠΑ
Αν στις προηγούμενες συνόδους υπήρχε η ελπίδα για αποφασιστικά μέτρα σε συνεργασία με τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες του πλανήτη, ανάμεσά τους και τις ΗΠΑ, αυτή τη φορά είναι ξεκάθαρο ότι η μάχη για το κλίμα θα δοθεί ενάντια στις ΗΠΑ, δεύτερο μεγαλύτερο ρυπαντή του πλανήτη, τουλάχιστον όσο στον Λευκό Οίκο κατοικοεδρεύει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτό σημαίνει ότι οι ευθύνες των υπολοίπων δηλαδή και των Ευρωπαίων αυξάνονται. Υπό αυτή την έννοια η συμφωνία που έκλεισε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την αγορά ορυκτών καυσίμων από τις ΗΠΑ αξίας 250 δισεκατομμυρίων δεν στέλνει και το πιο ενθαρρυντικό μήνυμα. Πριν λίγες μέρες οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ προειδοποίησαν ότι αν συνεχίσουμε με αυτή την κλιματική πολιτική δεν υπάρχει καμιά περίπτωση για περιορισμό της ανόδου της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τον 1,5 βαθμό σε σχέση με την προβιομηχανική περίοδο, όπως ήταν ο φιλόδοξος στόχος της COP στο Παρίσι πριν από δέκα χρόνια. Η πρόγνωση τώρα (άνοδος 2,8 βαθμών Κελσίου) είναι καλύτερη από ό,τι ήταν τότε (3,6 βαθμοί Κελσίου), αλλά και αυτό σημαίνει τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, φυσικούς πόρους και βιοποικιλότητα.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια μελέτη-πρόγνωση αν όλες οι χώρες τηρούσαν τις δεσμεύσεις τους η άνοδος θα περιοριζόταν στους 2,1 βαθμούς Κελσίου. Μπορεί λοιπόν να υπάρξει μια κλιματική στροφή εναντίον των ΗΠΑ και των πετρελαιοπαραγωγών χωρών;
Μια απάντηση «made in China»
Η taz του Βερολίνου κυκλοφόρησε το Σάββατο με τίτλο «Σωτηρία του Πλανήτη made in China». Όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό υπολογίζοντας ότι η Κίνα παραμένει ο μεγαλύτερος ρυπαντής παγκοσμίως δεν είναι καθόλου αβάσιμο. Το τεχνολογικό προβάδισμα της Κίνας σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ηλεκτροκίνηση, μπαταρίες είναι τόσο μεγάλο, που πραγματικά την αναδεικνύει σε πρωτοπόρο στη μάχη για περιορισμό των ρύπων του θερμοκηπίου. Το 2024 η Κίνα ενέταξε στο δίκτυό της ενεργειακή ισχύ από φωτοβολταϊκά και αιολική ενέργεια μεγαλύτερη από ό,τι όλος ο υπόλοιπος πλανήτης μαζί (1.400 Gigawatt περίπου).
Με τα νούμερα αυτά έχει ξεπεράσει τον υπολογισμό της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας για το πώς ο πλανήτης θα μπορούσε να λειτουργεί ως το 2050 κλιματικά ουδέτερα αν όλοι τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους, αλλά και τον στόχο που είχε θέσει ο πρόεδρός της για το 2030 με 1.200 Gigawatt. Όλοι θα έχετε δει κάπου τις φωτογραφίες από τα αχανή φωτοβολταϊκά ή ηλιακά πάρκα σπαρμένα στη χώρα.
Η πληθώρα κινέζικων εταιρειών που έχουν κατακλύσει τη χώρα, οδηγεί σε μια επιθετική εξαγωγική πολιτική που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν χώρες όπως το Πακιστάν , που μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις προς τη Ρωσία είδαν τις τιμές του πετρελαίου και του υγροποιημένου φυσικού αερίου να εκτοξεύονται. Η Κίνα θα είναι αυτή που θα κυριαρχήσει στην οικονομία της απανθρακοποίησης. Αυτό εξηγεί και την στάση των ΗΠΑ απέναντί της, αλλά και χωρών που ζουν ακριβώς από τα κοιτάσματά τους σε ορυκτά καύσιμα.
Δύο ράγες, ένα μέτωπο
Προς το παρόν βεβαίως τα μέτωπα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Ο κόσμος δεν έχει ακριβώς χωριστεί στα δύο, αφού πολλές χώρες- και η ίδια η Κίνα- συνεχίζουν να κινούνται σε δύο διαφορετικές ράγες. Συνεχίζει να παραμένει ο μεγαλύτερος ρυπαντής, αν και έχει προχωρήσει σε μείωση σε σχέση με το 2015. Όμως η εξέλιξη αυτή θα είναι αναπόφευκτη. Οι εναλλακτικές πηγές θα κερδίσουν την μάχη από τη στιγμή που θα γίνουν οικονομικά συμφέρουσες. Και αυτό θα συμβεί σε μεγάλο βαθμό χάρη στην επιτάχυνση που επιδεικνύει η Κίνα σε αυτόν τον τομέα.
Θα ήταν καλύτερο αυτή η εξέλιξη να οδηγείται από μια χώρα, που θα λειτουργούσε δημοκρατικά, με δημόσιο ανοιχτό διάλογο και διαβούλευση, με συνδικάτα και κατοχυρωμένα δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Αλλά προς το παρόν όλα δείχνουν ότι ο πλανήτης μόνο με την Κίνα και χάρη σε αυτήν θα μπορέσει να κερδίσει την κλιματική μάχη.
Πηγές: taz, Bloomberg
Πηγή: Deutsche Welle
