Ένα χρόνο μετά την παραίτησή του υπό την πίεση των διαδηλωτών, ο Σάαντ Χαρίρι έλαβε και πάλι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, δεσμευόμενος να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αποδεσμευθεί κρίσιμη διεθνής βοήθεια, καθώς η οικονομία του Λιβάνου καταρρέει.
Για ποιο λόγο επέστρεψε;
Δύο εβδομάδες μετά την λαϊκή εξέγερση της 17ης Οκτωβρίου του 2019, η οποία ζητούσε την αποχώρηση του συνόλου της πολιτικής τάξης την οποία οι πολίτες κατηγορούν για διαφθορά και ανικανότητα, ο Σάαντ Χαρίρι παραιτήθηκε.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Τότε οι διαδηλωτές απέρριψαν το σχέδιο μεταρρυθμίσεων που έχει υιοθετήσει βιαστικά η κυβέρνηση.
Στη συνέχεια στον Λίβανο σημειώθηκαν πολλές τραγωδίες. Στην οικονομική κατάρρευση, την υποτίμηση του νομίσματος, τους περιορισμούς στις αναλήψεις και τις μεταφορές στο εξωτερικό χρημάτων προστέθηκε η πανδημία του κορονοϊού και η φονική έκρηξη της 4ης Αυγούστου στη Βηρυτό.
Σε έναν κατεστραμμένο Λίβανο το κίνημα αμφισβήτησης ασθμαίνει απέναντι σε μια πολιτική τάξη που διατηρείται παρά τις αντιξοότητες.
“Η επανάσταση δεν κατάφερε να αποκτήσει ηγετικές προσωπικότητες και να παρουσιάσει ένα ενωμένο μέτωπο”, σχολίασε ο αναλυτής Καρίμ Μπιτάρ. “Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις συσπειρώθηκαν, ξεπερνώντας τις διαφορές τους για το μοίρασμα του γλυκού”, πρόσθεσε.
Μετά την τραγωδία της 4ης Αυγούστου ο τότε πρωθυπουργός Χασάν Ντίαμπ παραιτήθηκε καταγγέλλοντας τα πολιτικά εμπόδια. Ο διάδοχός του έπραξε το ίδιο.
Διεθνής κοινότητα
“Ο Λίβανος έχει εφεύρει την κυκλική ιστορία, επιστρέφουμε στον Χαρίρι”, σχολίασε ειρωνικά ένας Δυτικός διπλωμάτης.
Προερχόμενος από πολιτική οικογένεια και έχοντας διατελέσει ήδη τρεις φορές πρωθυπουργός, ο Χαρίρι, επικεφαλής του μεγαλύτερου σουνιτικού κόμματος, δεσμεύθηκε χθες Πέμπτη να σχηματίσει “κυβέρνηση τεχνοκρατών”.
Παραδοσιακά έχει τη στήριξη των ΗΠΑ και τη Γαλλίας. Δεσμεύθηκε εξάλλου να υιοθετήσει μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στη “γαλλική πρωτοβουλία”, την οποία παρουσίασε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προκειμένου ο Λίβανος να εξέλθει από την κρίση.
“Κανείς στη διεθνή κοινότητα δεν θα διστάσει να συνεργαστεί με τον Σάαντ Χαρίρι”, προέβλεψε ο Μπιτάρ. Διότι αν και “κατανοούν” τη δυσαρέσκεια των νέων, “γνωρίζουν την προσωπικότητά του και έχουν συνηθίσει να συναλλάσσονται μαζί του”, πρόσθεσε.
Ο Λίβανος ξεκίνησε τον Μάιο συζητήσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι οποίες έχουν τελματώσει, με στόχο ένα πρόγραμμα διάσωσης. Παράλληλα οι Δυτικοί ζητούν μεταρρυθμίσεις προτού αποδεσμεύσουν οποιαδήποτε βοήθεια προς τη χώρα και η Ουάσινγκτον ελπίζει να εξουδετερώσει τη Χεζμπολάχ. Χθες οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εις βάρος δύο αξιωματούχων του σιιτικού κινήματος.
Ποια ήταν η αντίδραση στον Λίβανο;
Η Χεζμπολάχ, που έχει μεγάλη πολιτική επιρροή στη χώρα, δεν πρότεινε υποψήφιο πρωθυπουργό, όμως ο βασικός της σύμμαχος, το κίνημα Αμάλ, στηρίζει τον Χαρίρι.
“Ο Χαρίρι είναι ο υποψήφιος τόσο των σιιτών όσο και του βαθέος κράτους. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος (…) είναι πιο εύκολο να συναλλαγεί κανείς μαζί του”, εκτίμησε ο πολιτικός επιστήμονας Μισέλ Ντουεχί, που πρόσκειται στο κίνημα αμφισβήτησης.
Διότι παρά τις διαφωνίες του με τη Χεζμπολάχ, η οποία στηρίζεται από το Ιράν, ο Χαρίρι ξέρει να είναι διαλλακτικός.
Σε ό,τι αφορά το οπλοστάσιο του σιιτικού κινήματος ο Χαρίρι παραδέχθηκε σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ότι “για να λυθεί το πρόβλημα αυτό, πρέπει να λυθούν οι περιφερειακές διαφορές”.
“Η Χεζμπολάχ νιώθει άνετα με τον Σάαντ Χαρίρι”, τόνισε ο Ντουεχί. Αναφερόμενος στις περιφερειακές εντάσεις εξήγησε ότι η Χεζμπολάχ έχει ανάγκη “ένα σουνιτικό προκάλυμμα στην περιοχή, λόγω των αντιπαλοτήτων”.
Το Ελεύθερο Πατριωτικό Ρεύμα (CPL) του προέδρου Μισέλ Αούν, πρόεδρος του οποίου είναι ο γαμπρός του Γκεμπράν Μπασίλ, ήταν κατά του διορισμού του Χαρίρι, διότι μεταξύ των δύο ανδρών υπάρχει “μεγάλη αντιπαλότητα για την εξουσία”, σύμφωνα με τον Ντουεχί.
Όμως, όπως πάντα στον Λίβανο, οι δύο άνδες θα καθίσουν τελικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εκτιμά.
Τι κυβέρνηση;
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Χαρίρι θα γλιτώσει από τον έλεγχο των κομμάτων κατά τον σχηματισμό της κυβέρνησής του.
Η Αμάλ και η Χεζμπολάχ αρνούνται να εγκαταλείψουν το υπουργείο Οικονομικών και επιμένουν να επιλέγουν τους σιίτες υπουργούς.
Ο Μπασίλ από την πλευρά του εκτιμά ότι η κυβέρνηση θα είναι “πολιτική- τεχνοκρατική” και θα αποτελείται τόσο από τεχνοκράτες όσο και από πολιτικούς.
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη η αντίδραση του κινήματος αμφισβήτησης, ακόμη κι αν ο διορισμός Χαρίρι προς το παρόν δεν έχει προκαλέσει αξιοσημείωτη κινητοποίηση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
