Του Αντώνη Αντζολέτου
Οι Ανυπότακτοι, οι Σοσιαλιστές, οι Οικολόγοι και οι Κομμουνιστές, κατεβαίνουν ενωμένοι, υπό Ζαν Λυκ Μελανσόν, στις βουλευτικές κάλπες του Ιουνίου και το σκηνικό στη Γαλλία παίρνει φωτιά. Κάτι τέτοιο θα ήθελε να πετύχει και ο Αλέξης Τσίπρας, όμως τα δεδομένα δείχνουν πως ένα ανάλογο σενάριο στην Ελλάδα μοιάζει με ουτοπία. Ο “τρίτος” γύρος στη Γαλλία αναμένεται να έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς όλα δείχνουν πως το 58,6% του Μακρόν δεν θα του χαρίσει ηρεμία τους πρώτους μήνες της δεύτερης θητείας του. Ίσως θα έπρεπε να το περιμένει αφού τον ψήφισαν σχεδόν 2 εκατομμύρια Γάλλοι λιγότεροι σε σχέση με το 2017, η αριστερά αν και κατακερματισμένη ενισχύθηκε και η ακροδεξιά ανέβηκε κατά 8 μονάδες.
Η νέα συμφωνία από το κέντρο και προς τα αριστερά δείχνει πως ο κίνδυνος της συγκατοίκησης είναι πλέον κάτι παραπάνω από ορατός. Τα γαλλικά δημοσιεύματα θυμίζουν πως Ζακ Σιράκ και Λιονέλ Ζοσπέν από το 1997 – 2002 δεν είχαν μια εύκολη συμβίωση. Στη δύσκολη εξισωση πρέπει να συνυπολογιστεί πως ο ηγέτης της “Ανυπότακτης Γαλλίας” έχει κάνει σαφές πως θέλει να είναι ο πρωθυπουργός της χώρας.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Μετά την ιστορική συμφωνία που επετεύχθη μέσα στην εβδομάδα η Le Monde είχε τίτλο: «Το Σοσιαλιστικό κόμμα έρχεται σε συμφωνία με την Ανυπότακτη Γαλλία, με κόστος το διχασμό». Τα δυο κόμματα ανακοίνωσαν ότι έδωσαν τα χέρια επί της αρχής για τις βουλευτικές εκλογές, καλύπτοντας 70 εκλογικές περιφέρειες. Η ηγεσία των σοσιαλιστών θα χρειαστεί να απολογηθεί στη βάση της, τόσο για το ότι δεν κατάφερε να πάρει τις 100 περιφέρειες που ζητούσε, αλλά και για τις πολιτικές που θα ακολουθήσει . «Μπορούμε να νικήσουμε και θα νικήσουμε τον Εμανουέλ Μακρόν και μπορούμε να το πράξουμε με μια κυβερνητική πλειοψηφία για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα», δήλωσε ο Αντριέν Κατενάνς, στέλεχος της παράταξης του Μελανσόν. Και τα περί ριζοσπαστικού προγράμματος και συνεργασιών θυμίζουν πολύ την πρόσφατη Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ
Γιατί ελπίζει ο Μελανσόν πως θα πάει καλά στις 12 Ιουνίου; Η πολιτική του Μακρόν δεν ήταν αρεστή στην πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και η νίκη του οφείλεται στον φόβο πως το τιμόνι της χώρας μπορεί να αναλάβει η Λεπέν. Αντιστρόφως ανάλογα κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ελλάδα. Παρά την πανδημία και το κύμα της ακρίβειας ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει πως είναι έτοιμος να ξανακυβερνήσει και βρέθηκε μέχρι πρόσφατα να κυνηγά κάποια δημοσκοπική άνοιξη. Έτσι η γαλάζια παράταξη άρχισε να πιέζεται μόνο το τελευταίο διάστημα που η ενεργειακή κρίση έχει εκτινάξει τους λογαριασμούς του ρεύματος στα ύψη.
Η Κουμουνδούρου, πάντως κρατά τη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων στη Γαλλία προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει όπως εκείνη νομίζει την κατάλληλη στιγμή. Το ίδιο είχε πράξει και για την Ισπανία και παλαιότερα για την Πορτογαλία. Τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, καθώς στη χώρα του Μακρόν οι δυο παραδοσιακές δυνάμεις της δεξιάς και των σοσιαλιστών εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη. Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται το επόμενο διάστημα και αναλόγως με το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών να επικαλεστεί την προσχώρηση των σοσιαλιστών στη συμμαχία προκειμένου να πιέσει τον Νίκο Ανδρουλάκη. Στη Ελλάδα, βέβαια οι βασικοί πόλοι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να είναι οι διεκδικητές της εξουσίας και το επόμενο διάστημα θα φανεί αν η τρίτη δύναμη, το ΚΙΝΑΛ, θα καταφέρει να σπάσει το μονοπώλιο που έχουν οι δυο “μεγάλοι” από το 2015. Πάντως όπως για τους σοσιαλιστές στη Γαλλία, που οι αντιδράσεις στο εσωτερικό είναι έντονες, έτσι και για το ΚΙΝΑΛ δεν θα είναι ανέφελη η απόφαση συμπόρευσης.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
