Ο Ζελένσκι επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία απαιτεί από τις ουκρανικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν πέντε περιοχές όχι ως προϋπόθεση για ειρήνη, αλλά για εκεχειρία
Τη Δευτέρα, ο Ντόναλντ Τραμπ απέτυχε για άλλη μια φορά να πείσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν να αποδεχθεί μια κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία ως πρώτο βήμα προς μια ειρηνευτική συμφωνία. Αλλά πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια συμφωνία και τι θα σήμαινε για τον ουκρανικό λαό; διερωτάται ο Guardian.
Μία από τις λίγες σαφείς ειρηνευτικές προτάσεις είναι ένα αμερικανικό σχέδιο που φέρεται να είδε το Reuters τον περασμένο μήνα. Σε αυτή ζητείτε από την Ουκρανία να αποδεχτεί de jure αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία και de facto αναγνώριση της κατοχής μεγάλων τμημάτων αρκετών περιοχών στα ανατολικά της χώρας. Τη Δευτέρα, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία απαιτεί από τα ουκρανικά στρατεύματα να εγκαταλείψουν πέντε περιοχές όχι ως προϋπόθεση για ειρήνη, αλλά για κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων.
Πριν από τον πόλεμο, αυτές οι περιοχές φιλοξενούσαν περίπου 11 εκατομμύρια Ουκρανούς. Για να το θέσει σε ένα πλαίσιο, o Guardian απεικόνισε ορισμένες σε γενικές γραμμές συγκρίσιμες κατοικημένες περιοχές σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες και μία πολιτεία των ΗΠΑ. Οι σκιασμένες περιοχές αντιπροσωπεύουν πληθυσμούς περίπου 11 εκατομμυρίων Γάλλων, Βρετανών, Ιταλών και Αμερικανών πολιτών.
Για πολλούς Ουκρανούς, η πρόταση σημαίνει ότι δεν θα μπορούν ποτέ να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε περιοχές που τώρα κατέχονται από Ρώσους και ότι θα αποδεχτούν ότι οι Ουκρανοί που παραμένουν εκεί, φίλοι και συγγενείς, θα υπόκεινται μόνιμα σε ένα βίαιο και καταπιεστικό ρωσικό καθεστώς.
Η Ορυσία Λουτσέβιτς, ερευνήτρια στο Chatham House, δήλωσε: «Υπάρχει ισχυρό πανεθνικό αίσθημα ότι η Ρωσία θα θελήσει να καταλάβει περισσότερο από το έδαφος της Ουκρανίας, επομένως τυχόν παραχωρήσεις μόνο τροφοδοτούν το τέρας. Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι η ζωή υπό κατοχή είναι φρικτή. Οι Ουκρανοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ να αναγνωρίσουν νομικά την κατεχόμενη γη τους ως οτιδήποτε άλλο εκτός από παράνομη βίαιη προσάρτηση».
Οι εκτοπισμένοι
Δεν είναι σαφές πόσοι άνθρωποι παραμένουν στις περιοχές που τώρα κατέχονται από τους Ρώσους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρες πόλεις έχουν μετατραπεί σε ερείπια κατά τη διάρκεια του πολέμου και πολλοί Ουκρανοί κατέφυγαν για ασφάλεια είτε σε ουκρανικά εδάφη είτε σε άλλες χώρες.
Ο ΟΗΕ λέει ότι υπάρχουν 3 εκατομμύρια Ουκρανοί που έχουν εκτοπιστεί από τη σύγκρουση στο εσωτερικό της χώρας και άλλα 6 εκατομμύρια στο εξωτερικό.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν λέει ότι θέλει εκλογές στην Ουκρανία (θέλει να ηττηθεί ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι). Πού θα ψηφίσουν αυτά τα 9 εκατομμύρια άνθρωποι; Ως κάτοικοι του Ντόνετσκ, όπου μερικοί από αυτούς δεν έχουν πάει από το 2014; Ως κάτοικοι του Χαρκόβου; διερωτάται ο Guardian.
H Λούτσεβιτς δήλωσε: «Οι εκλογές θα χρειαστούν προσεκτική προετοιμασία λόγω των πολλών εκτοπισμένων εντός και εκτός Ουκρανίας. Η Ουκρανία πρέπει να προστατεύσει τη φήμη της ως δημοκρατία. Εάν οι εκλογές γίνουν πολύ γρήγορα και δεν προετοιμαστούν σωστά, οι Ουκρανοί θα αμφισβητήσουν τη νομιμότητά τους. Αυτό ακριβώς θέλει ο Πούτιν – ένα αποτυχημένο κράτος με αταξία που δεν μπορεί να κυβερνηθεί. Δεν υπάρχει πλέον αίτημα για πρόωρες εκλογές και η πίεση από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία μοιάζει με παρέμβαση στην κυριαρχία της Ουκρανίας».
Το τίμημα της αβεβαιότητας
Μία από τις πιο ανησυχητικές πτυχές αυτών των προτάσεων για την Ουκρανία είναι ότι αφήνουν εκκρεμότητες οι οποίες εμποδίζουν την ανοικοδόμηση. Από τη ρωσική πλευρά, ένας Πούτιν που δεν είναι ούτε ηττημένος ούτε τιμωρημένος αναμένεται να προσπαθήσει ξανά, ή τουλάχιστον να επιχειρήσει ξανά ανάμειξη στην ουκρανική πολιτική, όπως έκανε τα χρόνια που προηγήθηκαν του 2014. Ακόμα και από την ουκρανική πλευρά, μια συμφωνία που θεωρείται παράνομη μπορεί να επιφέρει αστάθεια και την επιθυμία να ανοίξει ξανά το ζήτημα.
Εν τω μεταξύ, οι εγγυήσεις ασφαλείας από την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ πρέπει να υποστηρίζονται από πραγματική ισχύ για να είναι αξιόπιστες και πρέπει να αποτελούν μια πιστευτή μακροπρόθεσμη δέσμευση για να κάνουν τη διαφορά.
Ο Μουτζτάμπα Ραχμάν, επικεφαλής Ευρώπης της εταιρείας πολιτικής συμβουλευτικής Eurasia Group, δήλωσε: «Το βασικό ερώτημα για την Ουκρανία είναι το εξής: θα υπάρξει μια αξιόπιστη εγγύηση ασφαλείας που θα επιτρέψει την επιστροφή ιδιωτικών κεφαλαίων στη χώρα; Η μόνη εγγύηση ασφαλείας που ο Πούτιν δεν έχει αμφισβητήσει είναι το άρθρο 5 του [ΝΑΤΟ] και γι’ αυτό οι Ουκρανοί είναι αποφασισμένοι να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Χωρίς μια τέτοια εγγύηση, δεν επιστρέφουν ιδιωτικά κεφάλαια και δεν μπορεί να υπάρξει ανοικοδόμηση».
Η εσωτερική σταθερότητα είναι επίσης σημαντική. Η Λούσεβιτς δήλωσε: «Οι ρωσικές εδαφικές κατοχές υπονομεύουν και εμποδίζουν τις μεταρρυθμίσεις και την εδραίωση της δημοκρατίας, η οποία είναι κλειδί για την ένταξη τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Ο κίνδυνος αστάθειας τρομάζει τις άμεσες ξένες επενδύσεις.
«Οι Ουκρανοί βλέπουν την ΕΕ πρώτα απ ‘όλα ως ένα εκπαιδευτικό πρότζεκτ εκσυγχρονισμού και έναν τρόπο εξάλειψης της διαφθοράς. Το ΝΑΤΟ σχετίζεται περισσότερο με τη συλλογική ασφάλεια, αλλά έχει ισχυρό οικονομικό αντίκτυπο. Για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, είναι κλειδί για το Κίεβο να επιτύχει στη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ. Το γεγονός ότι η ΕΕ έχει ξεκινήσει ενταξιακές συνομιλίες με την Ουκρανία θεωρείται μία από τις νίκες του ουκρανικού λαού».
Πηγή: skai.gr
