Η συνάντηση μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν συζητείται και από τις δύο πλευρές εδώ και αρκετό καιρό. Γιατί λοιπόν θα ήθελαν και οι δύο πλευρές να πραγματοποιηθεί τώρα; Όπως σημειώνει το CNN, ο Τραμπ θέλει να αξιοποιήσει τη δύναμη της προσωπικότητάς του για να επιτύχει μια συμφωνία, πιστεύοντας ότι η έξι μηνών αδιαλλαξία της Μόσχας μπορεί να ξεπεραστεί με μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ρώσο ηγέτη. Φαίνεται να εξακολουθεί να πιστεύει ότι το Κρεμλίνο μπορεί να πεισθεί να σταματήσει τον πόλεμο, παρά το γεγονός ότι ο Ρώσος ομόλογός του πρόσφατα υιοθέτησε τη μαξιμαλιστική θέση ότι ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός είναι ένας, και όπου πατάει το πόδι του ένας Ρώσος στρατιώτης, εκεί είναι Ρωσία.
Ο Πούτιν θέλει να κερδίσει χρόνο, έχοντας ήδη απορρίψει τον Μάιο την πρόταση της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ουκρανίας για άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, προτείνοντας αντ’ αυτού δύο μονομερείς, σύντομες και ασήμαντες παύσεις πυρός. Οι δυνάμεις του προχωρούν με γοργούς ρυθμούς στο μέτωπο σε μια εαρινή επίθεση που μπορεί να τον φέρει αρκετά κοντά στους στόχους του, ώστε να αποκτήσει ισχυρότερο χαρτί στις διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου.
Εάν οι δύο άνδρες συναντηθούν, ένας προφανής στόχος των ΗΠΑ θα είναι μια τριμερής σύνοδος κορυφής με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να συζητήσουν το τέλος του πολέμου – κάτι η Ρωσία απέρριψε τον Μάιο. Ο σκοπός της Ρωσίας είναι πιθανό να επιτρέψει στον Πούτιν να τραβήξει τον Τραμπ πίσω στην τροχιά της ρωσικής αφήγησης.
Ωστόσο, μια σύνοδος κορυφής – που είχε προταθεί στο παρελθόν, αλλά είχε αναβληθεί – ενδέχεται να πραγματοποιηθεί αυτή τη φορά, και αυτό θέτει το ερώτημα του πώς θα τελειώσει ο πόλεμος. Ακολουθούν πέντε πιθανά σενάρια:
1. Ο Πούτιν συμφωνεί σε άνευ όρων κατάπαυση του πυρός
Πολύ απίθανο σενάριο. Είναι απίθανο ο Πούτιν να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός με τις γραμμές του μετώπου να παραμένουν ως έχουν – οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ουκρανία ήδη ζήτησαν μια τέτοια παύση τον Μάιο, υπό την απειλή κυρώσεων, και η Ρωσία την απέρριψε. Ο Τραμπ απέσυρε τις κυρώσεις, προτιμώντας συνομιλίες χαμηλού επιπέδου στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίες δεν οδήγησαν πουθενά. Μια 30ήμερη κατάπαυση του πυρός νωρίτερα φέτος εναντίον ενεργειακών υποδομών είχε περιορισμένη εφαρμογή και επιτυχία.
Το Κρεμλίνο μετατρέπει επί του παρόντος τα σταδιακά κέρδη στην πρώτη γραμμή σε στρατηγικά πλεονεκτήματα και δεν βλέπει κανένα λόγο να σταματήσει αυτή την προέλαση τώρα. Ούτε καν η απειλή δευτερογενών κυρώσεων κατά της Κίνας και της Ινδίας – οι οποίες φαίνονται ανθεκτικές στην πίεση των ΗΠΑ – δεν θα αλλάξει αυτόν τον άμεσο στρατιωτικό υπολογισμό για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο, ο Πούτιν θα θέλει να πολεμά επειδή κερδίζει.
2. Πραγματισμός και περαιτέρω συνομιλίες
Οι συνομιλίες θα μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία για περαιτέρω διαπραγματεύσεις αργότερα, που θα σφραγίσουν τα κέρδη της Ρωσίας όταν έρθει ο χειμώνας, παγώνοντας στρατιωτικά και κυριολεκτικά τις πρώτες γραμμές γύρω στον Οκτώβριο. Ο Πούτιν μπορεί να έχει καταλάβει μέχρι τότε τις ανατολικές πόλεις Ποκρόβσκ, Κωστιάντινοβκα και Κουπιάνσκ, αποκτώντας έτσι μια σταθερή θέση για να διανύσει τον χειμώνα και να ανασυνταχθεί. Η Ρωσία θα μπορεί τότε να πολεμήσει ξανά το 2026 ή να χρησιμοποιήσει τη διπλωματία για να καταστήσει μόνιμα αυτά τα κέρδη. Ο Πούτιν μπορεί επίσης να εγείρει το ζήτημα των εκλογών στην Ουκρανία – που έχουν αναβληθεί λόγω του πολέμου – για να αμφισβητήσει τη νομιμότητα του Ζελένσκι και ακόμη και να τον ανατρέψει υπέρ ενός πιο φιλορωσικού υποψηφίου.
3. Η Ουκρανία κατά κάποιον τρόπο αντέχει τα επόμενα δύο χρόνια
Σε αυτό το σενάριο, η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης προς την Ουκρανία βοηθά το Κίεβο να μειώσει τις παραχωρήσεις στην πρώτη γραμμή τους επόμενους μήνες και οδηγεί τον Πούτιν να επιδιώξει διαπραγματεύσεις, καθώς ο στρατός του θα έχει αποτύχει για ακόμη μια φορά. Το Ποκρόβσκ μπορεί να πέσει και άλλα οχυρά της ανατολικής Ουκρανίας μπορεί να απειληθούν, αλλά η Ουκρανία θα μπορούσε να δει την προέλαση της Ρωσίας να επιβραδύνεται, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, και το Κρεμλίνο θα μπορούσε ακόμη και να νιώσει τις επιπτώσεις των κυρώσεων και της υπερθέρμανσης της οικονομίας.
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν ήδη καταρτίσει σχέδια για την αποστολή «ειρηνευτικών δυνάμεων» στην Ουκρανία ως μέρος των εγγυήσεων ασφάλειας. Αυτές οι δεκάδες χιλιάδες ευρωπαϊκές δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να τοποθετηθούν γύρω από το Κίεβο και άλλες μεγάλες πόλεις, παρέχοντας υλικοτεχνική και πληροφοριακή βοήθεια στην Ουκρανία κατά την ανασυγκρότησή της, και να δημιουργήσουν επαρκή αποτρεπτικό παράγοντα ώστε η Μόσχα να αποφασίσει να αφήσει τις πρώτες γραμμές ως έχουν. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η Ουκρανία.
4. Καταστροφή για την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ
Ο Πούτιν θα μπορούσε να διακρίνει τις ρωγμές στην ενότητα της Δύσης μετά από μια σύνοδο κορυφής με τον Τραμπ που θα βελτίωνε τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, αλλά θα άφηνε την Ουκρανία να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η Ευρώπη θα μπορούσε να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να υποστηρίξει το Κίεβο, αλλά δεν θα καταφέρει να αλλάξει την ισορροπία χωρίς την αμερικανική υποστήριξη. Ο Πούτιν θα μπορούσε να δει τα μικρά κέρδη στην ανατολική Ουκρανία να μετατρέπονται σε αργή ήττα των ουκρανικών δυνάμεων σε εδάφη μεταξύ του Ντονμπάς και των πόλεων Ντνίπρο, Ζαπορίζια και του Κιέβου. Οι ουκρανικές άμυνες θα μπορούσαν να αποδειχθούν αδύναμες, και η κρίση στρατιωτικού δυναμικού του Κιέβου θα μπορούσε να μετατραπεί σε πολιτική καταστροφή όταν ο Ζελένσκι απαιτήσει ευρύτερη επσιτράτευση για να στηρίξει την άμυνα της χώρας.
Η ασφάλεια του Κιέβου φαίνεται να βρίσκεται ξανά σε κίνδυνο. Οι δυνάμεις του Πούτιν προελαύνουν. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εκτιμούν ότι θα ήταν καλύτερο να πολεμήσουν τη Ρωσία στην Ουκρανία παρά αργότερα στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, οι ηγέτες της Ευρώπης τελικά δεν έχουν την πολιτική βούληση να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο για εδάφη στην Ουκρανία και ο Πούτιν προχωρά. Το ΝΑΤΟ δεν έχιε καταφέρει να δώσει μια ενιαία απάντηση. Αυτός είναι ο εφιάλτης της Ευρώπης.
5. Καταστροφή για τον Πούτιν: «Επανάληψη» του Αφγανιστάν
Η Ρωσία θα μπορούσε να συνεχίσει να κάνει λάθη, θυσιάζοντας χιλιάδες ζωές στρατιωτών σε εβδομαδιαία βάση, για σχετικά μικρά κέρδη, με τις κυρώσεις να υπονομεύουν τη συμμαχία της με την Κίνα και τα έσοδα από την Ινδία. Τα χρηματοοικονομικά αποθέματα του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Μόσχας θα μπορούσαν να μειωθούν και τα έσοδά να πέσουν. Η διαφωνία εντός της ελίτ της Μόσχας θα μπορούσε να αυξηθεί λόγω του τρόπου με τον οποίο το Κρεμλίνο απέρριψε τις διπλωματικές εξόδους από τον πόλεμο που ξεκίνησε, υπέρ της στρατιωτικής επιμονής και μιας έμμεσης μη βιώσιμης σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ.
Σε αυτό το σενάριο, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να βρεθεί σε μια κατάσταση όπου η αντίστασή του στις δυσκολίες της πραγματικότητας και στις οικονομικές δυσκολίες του ίδιου του λαού του θα γινόταν τοξική. Παρόμοια λανθασμένα πολιτικά λάθη υπήρξαν στην τελικά άκαρπη κατοχή του Αφγανιστάν από τους Σοβιετικούς. Παρόμοιες στιγμές απροσδόκητης αδυναμίας του Κρεμλίνου έχουν ήδη εμφανιστεί στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως όταν ο έμπιστος του Πούτιν, Γεβγκένι Πριγκόζιν, είχε εμπλακεί σε ένα σύντομο πραξικόπημα.
Ο Πούτιν είναι ισχυρός φαινομενικά, μέχρι που εμφανίζεται αδύναμος, και τότε μπορεί να αποκαλυφθεί ως εξαιρετικά αδύναμος. Αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν τόσο στην επεκτατική Σοβιετική Ρωσία όσο και στον Πούτιν. Το πρόβλημα με αυτό το σενάριο είναι ότι παραμένει η καλύτερη ελπίδα των δυτικών ηγετών, οι οποίοι θέλουν ούτε την πλήρη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο για να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, ούτε βλέπουν όμως να είναι ικανό το Κίεβο να απωθήσει στρατιωτικά τη Μόσχα.
Πηγή: skai.gr
