Ο Χαλίλ αλ-Χάγια, ανώτατο στέλεχος της Χαμάς και κεντρική φυσιογνωμία της ηγεσίας της οργάνωσης μετά τις δολοφονίες του Ισμαήλ Χανίγια και του Γιαχία Σινουάρ το 2024, φέρεται να ήταν ανάμεσα στους στόχους ισραηλινής επίθεσης στο Κατάρ την Τρίτη.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν στο Reuters ότι η επιχείρηση είχε στόχο κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς, μεταξύ αυτών και τον αλ-Χάγια, τον εξόριστο επικεφαλής της Γάζας και κύριο διαπραγματευτή. Δύο πηγές της Χαμάς επιβεβαίωσαν ότι η αντιπροσωπεία της οργάνωσης για τις διαπραγματεύσεις κατάπαυσης του πυρός, που βρισκόταν στην Ντόχα, επέζησε της επίθεσης.
Ο αλ-Χάγια θεωρείται τα τελευταία χρόνια η πλέον ισχυρή μορφή της Χαμάς στο εξωτερικό, ειδικά μετά τη δολοφονία του Χανίγια από το Ισραήλ στην Τεχεράνη τον Ιούλιο του 2024 και τον θάνατο του Σινουάρ στη Γάζα τον Οκτώβριο.
Είναι μέλος του πενταμελούς ηγετικού συμβουλίου που καθοδηγεί τη Χαμάς από τότε που ο Σινουάρ σκοτώθηκε από το Ισραήλ τον περασμένο Οκτώβριο στη Γάζα.
Ο αλ-Χάγια, ο οποίος κατάγεται από τη Γάζα, έχει χάσει αρκετούς στενούς συγγενείς, μεταξύ αυτών και τον πρωτότοκο γιο του, από ισραηλινές επιθέσεις, και είναι ιδρυτικό μέλος της ισλαμιστικής οργάνωσης.
Ο αλ-Χάγια θεωρείται ότι έχει καλές σχέσεις με το Ιράν, βασικό προμηθευτή όπλων και χρηματοδότη της Χαμάς, και έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στις προσπάθειες της οργάνωσης να διαπραγματευθεί συμφωνίες εκεχειρίες με το Ισραήλ, συμβάλλοντας αποφασιστικά στον τερματισμό της σύγκρουσης του 2014 και επανερχόμενος σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες για να επιτευχθεί λήξη του σημερινού πολέμου στη Γάζα.
Γεννημένος στη Λωρίδα της Γάζας το 1960, ο αλ-Χάγια είναι μέλος της Χαμάς από την ίδρυσή της το 1987. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, εντάχθηκε στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, το σουνιτικό ισλαμιστικό κίνημα από το οποίο προέκυψε η Χαμάς, μαζί με τον Χανίγια και τον Σινουάρ, σύμφωνα με πηγές της οργάνωσης.
Στη Γάζα συνελήφθη αρκετές φορές από το Ισραήλ.
Το 2007, ισραηλινή αεροπορική επιδρομή έπληξε την οικογενειακή του κατοικία στη συνοικία Σατζάγιεχ της πόλης της Γάζας, σκοτώνοντας αρκετούς συγγενείς του, ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2014 μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ, το σπίτι του πρωτότοκου γιου του, Οσάμα, βομβαρδίστηκε, με αποτέλεσμα τον θάνατό του, της συζύγου του και τριών από τα παιδιά τους.
Ο αλ-Χάγια δεν βρισκόταν εκεί κατά τις επιθέσεις. Είχε εγκαταλείψει τη Γάζα αρκετά χρόνια νωρίτερα, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του εκπροσώπου της Χαμάς για τις σχέσεις με τον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, εγκαθιστώντας τη βάση του στο Κατάρ.
Ο αλ-Χάγια συνόδευσε τον Χανίγια στην επίσκεψη στην Τεχεράνη τον Ιούλιο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο τελευταίος δολοφονήθηκε.
Η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου
Σύμφωνα με αναφορές, ο αλ-Χάγια φέρεται να έχει δηλώσει πως η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, που άναψε τη φωτιά του πολέμου στη Γάζα, είχε προγραμματιστεί ως μια «περιορισμένη επιχείρηση» από τη Χαμάς, με στόχο τη σύλληψη «ορισμένων στρατιωτών» για να ανταλλαγούν με Παλαιστινίους κρατουμένους.
«Αλλά η σιωνιστική στρατιωτική μονάδα κατέρρευσε εντελώς», είπε σε σχόλια που δημοσιεύτηκαν από το Palestinian Information Center, μέσο συνδεόμενο με τη Χαμάς, αναφερόμενος στον ισραηλινό στρατό.
Σύμφωνα με τα ισραηλινά στοιχεία, την 7η Οκτωβρίου 2023 σκοτώθηκαν περίπου 1.200 άνθρωποι και άλλοι 250 απήχθησαν από μαχητές υπό την ηγεσία της Χαμάς. Από τότε, περισσότεροι από 64.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από την ισραηλινή αντεπίθεση στη Γάζα, σύμφωνα με το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας.
Ο αλ-Χάγια έχει δηλώσει ότι η επίθεση πέτυχε να επαναφέρει το παλαιστινιακό ζήτημα στο διεθνές προσκήνιο.
Ο ίδιος έχει ηγηθεί των αντιπροσωπειών της Χαμάς στις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ για την επίτευξη συμφωνίας εκεχειρίας στη Γάζα, που θα περιλάμβανε την ανταλλαγή Ισραηλινών αιχμαλώτων της Χαμάς με Παλαιστινίους φυλακισμένους στο Ισραήλ.
Έχει επίσης επιτελέσει άλλες υψηλού προφίλ πολιτικές αποστολές για τη Χαμάς. Το 2022 ηγήθηκε αντιπροσωπείας στη Δαμασκό με στόχο την αποκατάσταση των δεσμών με τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι οποίοι είχαν διαρραγεί μια δεκαετία νωρίτερα, όταν η Χαμάς είχε ταχθεί υπέρ της κυρίως σουνιτικής εξέγερσης κατά του Άσαντ.
Η ρήξη αυτή είχε επιβαρύνει σοβαρά τον περιφερειακό άξονα που είχε οικοδομήσει το Ιράν για να αντιπαρατεθεί στο Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πηγή: skai.gr
