Η μόνη πραγματική αναπηρία που έχουν να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι με κινητικές ή αισθητηριακές βλάβες και οι νευροδιαφορετικοί, είναι αυτή των θεσμών του κράτους και της ανικανότητας των μηχανισμών να λειτουργήσουν.
Αυτό ακριβώς συνέβη στο Ηράκλειο: μια κοινωνική λειτουργός που πέτυχε στην προκήρυξη 6Κ/2024 του ΑΣΕΠ ‒ διαδικασία αποκλειστικά για άτομα με ποσοστό αναπηρίας άνω του 50% ‒ αποκλείστηκε από τον διορισμό της, επειδή… έχει αναπηρία.
Η Α’ βάθμια Υγειονομική Επιτροπή Ν. Ηρακλείου έκρινε πως «δεν διαθέτει τη φυσική καταλληλότητα» για επιτόπιους ελέγχους και επισκέψεις, μετατρέποντας την ίδια την προϋπόθεση συμμετοχής σε αιτία αποκλεισμού.
Όταν η πρόσβαση στην εργασία για τους ανάπηρους εξαρτάται από το αν θα «χωρέσουν» σε ένα πρότυπο κανονικότητας, τότε οι θεσμοί είναι το εμπόδιο, όχι η αναπηρία. Το Δημόσιο ζητά από τον ανάπηρο να αποδείξει ότι δεν είναι «τόσο ανάπηρος», ώστε να υπηρετήσει έναν κανόνα που δεν σχεδιάστηκε ποτέ για εκείνον. Κι όταν αντιδρά, του αντιτάσσεται μια γλώσσα ουδετερότητας, εκεί όπου συντελείται μια καθαρή αδικία.
Όπως έχει επισημάνει ο Νόαμ Τσόμσκι, οι θεσμοί σπάνια λειτουργούν ουδέτερα, τείνουν να αναπαράγουν σχέσεις εξουσίας και ανισότητας. Η υπόθεση της κοινωνικής λειτουργού δεν είναι εξαίρεση αλλά σύμπτωμα. Το αίτημα παραμένει απλό και αδιαπραγμάτευτο: ο διορισμός να προχωρήσει και το πλαίσιο να αλλάξει, ώστε η «φυσική καταλληλότητα» να πάψει να είναι το πρόσχημα με το οποίο ακυρώνεται η ισότητα.
Κωνσταντίνος Σύρμος, λογοτέχνης, συνιδρυτής του akako.gr
Το άρθρο “Πόσο ανάπηρους μας προτιμάτε;“, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο CRETA24.
