Όταν με το καλό ολοκληρωθεί η Ολυμπιάδα του Τόκιο,περισσότερο από τις όποιες επιτυχίες των αθλητών μας,αυτό που θα έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό του περισσότερου κόσμου στην Ελλάδα,θα είναι τα δάκρυα του Ιακωβίδη.
Δάκρυα που δεν είχαν σχέση με εκείνα της Χανιώτισσας Ντουντουνάκη,που δικαίως συγκινήθηκε γιατί δεν έπιασε για έναν…αέρα το όριο για τον τελικό του αθλήματος της,αλλά ήταν δάκρυα απογοήτευσης ενός αθλητή που κατεβαίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η Πολιτεία του δίνει απλά 250 ευρώ το μήνα για οδοιπορικά.
“Τι να πρωτοπληρώσεις με 250 ευρώ;”, αναρωτήθηκε ο Έλληνας αρσιβαρίστας,
“τις βενζίνες,το φαΐ,τις φυσιοθεραπείες;”…
Διακόσια πενήντα ευρώ για να προετοιμάσεις έναν αθλητή Ολυμπιακών Αγώνων είναι αστείο ποσόν.Γενικά τα 250 ευρώ είναι ένα αστείο ποσόν για να ζήσει ένας άνθρωπος ακόμη κι αν δεν είναι πρωταθλητής.
Ειδικά αν συνυπολογίσεις το κόστος ζωής στη χώρα μας,που παρότι οι σοφιστές οικονομολόγοι και πολιτικοί της προεξοφλούσαν πριν από μια δεκαετία ότι η πτώση των μισθών και των συντάξεων θα φέρει …αυτόματα και πτώση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών (έτσι έλεγε το manual του Φιλελευθερισμού),τελικά οι τιμές όχι μόνο δεν έπεσαν αλλά ανέβηκαν ακόμη περισσότερο!
Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Το παράπονο του Πομάσκι
Θα έλεγε κάποιος ότι η περίπτωση του Θοδωρή Ιακωβίδη είναι μεμονωμένη.
Ότι έτυχε απλά λόγω κακής οργάνωσης ή κάποιου άλλου γραφειοκρατικού κολλήματος και δεν υποστηρίχθηκε αρκετά ο αθλητής.
Μάλλον όμως ο Θοδωρής ήταν ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση.
Παράπονα από το Λευτέρη Πετρούνια,παράπονα από την Άννα Κορακάκη,παράπονα από το Μίλτο Τεντόγλου,παράπονα από τον προπονητή του “χρυσού” ολυμπιονίκη Γιώργου Πομάσκι,παράπονα και από τον έτερο “χρυσό”,Στέφανο Ντούσκο.
Παράπονα γενικά και από όλους όσους κάνουν πρωταθλητισμό στη χώρα μας,σε όλα ή σχεδόν όλα τα σπορ.
[Βίντεο: Τεντόγλου και Πομάσκι περιγράφουν την πλήρη απουσία του κράτους από την προσπάθεια τους]
Δεν έχει λεφτά ούτε ο Πρωταθλητισμός
Μπορεί να λένε κάποιοι ότι “το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ έχουν λεφτά” αλλά και αυτό,σε μεγάλο βαθμό,είναι ένας μύθος.
Σίγουρα δεν είναι στην κατάσταση που είναι η Άρση Βαρών ή ο Στίβος και η Ενόργανη αλλά ούτε και εκεί πληρώνονται καλά όλοι.
Συγκεκριμένες ομάδες είναι αυτές που πληρώνουν και συγκεκριμένοι παίχτες είναι οι ακριβοπληρωμένοι.
Ο Αθλητισμός είναι χόμπι,ο Πρωταθλητισμός επάγγελμα
Το βασικό που πρέπει να ξεκαθαρίσει κάποιος στο μυαλό του είναι ότι ο Πρωταθλητισμός δεν είναι χόμπι.Χόμπι είναι (και πρέπει να συνεχίσει να είναι) ο Αθλητισμός.
Το να μαζευόμαστε 5-10 φίλοι και να παίζουμε μπάλα ή να πηγαίνουμε σε κάποιους χώρους (ποιους;) και να τρέχουμε,να κάνουμε ποδήλατο ή κολύμπι.
Όλο αυτό το κομμάτι,που είναι πολύ σημαντικό για την Υγεία του πληθυσμού, το προσδόκιμο της ζωής του και φυσικά στο τέλος με το μέγεθος της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης της χώρας,είναι το κράτος που πρέπει να φροντίσει να το καλλιεργήσει στους πολίτες και να τους προσφέρει τους χώρους και τα μέσα για να αθληθούν.
Κάπου εδώ όμως τελειώνει το χόμπι και αρχίζει το επάγγελμα και ο Πρωταθλητισμός είναι κάτι τέτοιο.
Το να αφιερώσει κάποιος τη ζωή του στην Κωπηλασία ή την Άρση Βαρών είναι μια επιλογή,που πρέπει όμως να έχει και ανταλλάγματα.
Θα είναι η στήριξη από το κράτος,θα είναι από τον ιδιωτικό τομέα,θα είναι και από τους δύο μαζί;Το θέμα είναι ότι πρέπει να υπάρξει αυτή η στήριξη.
Γιατί -ειδικά οι αθλητές αυτών των ατομικών αθλημάτων- στην πραγματικότητα διαφημίζουν τη χώρα στο εξωτερικό.Σε Ολυμπιάδες,Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα.
Η οικονομική και κοινωνική κατρακύλα βέβαια της Ελλάδας τα τελευταία 10-15 χρόνια,πήρε μαζί της και τον Πρωταθλητισμό. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;
Εκεί που στα 90’s και τα 00’s μαζεύαμε μετάλλια και επιτυχίες,τώρα έχουν απομείνει κάποιες σποραδικές και μεμονωμένες νίκες.
Ακόμη και στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ,τα πιο εμπορικά αθλήματα στη χώρα μας,οι ομάδες μας (εθνική και σωματεία) παίζουν στην Ευρώπη και τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη.
Το νέο Αθλητικό Νομοσχέδιο λέει ότι θα στηριχθούν Ομοσπονδίες και αθλήματα με πόρους από το Στοίχημα.Μακάρι να γίνει έτσι.
Μακάρι να μη χαθεί κι άλλη γενιά Ελλήνων Πρωταθλητών.
Ο Αθλητισμός είναι σημαντικός για την υγεία των πολιτών και ο Πρωταθλητισμός για το πρεστίζ της χώρας.
[Κεντρική Εικόνα:Σκίτσο του Χρήστου Παπανίκου]
