Πριν από 28 χρόνια, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών η Μητέρα Τερέζα, η γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στους φτωχούς, τους ασθενείς και τους ξεχασμένους της κοινωνίας, αφήνοντας πίσω της μια κληρονομιά αγάπης και αλληλεγγύης, που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα.
Η Μητέρα Τερέζα, γεννημένη το 1910 στην πόλη των Σκοπίων, τότε κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με το όνομα Αγνέσα Γκοντζά Μπογιατζίου, εντάχθηκε σε νεαρή ηλικία στο Τάγμα των Λορετών και ξεκίνησε τη μοναστική της πορεία στην Ινδία. Το 1950 ίδρυσε το Τάγμα των Ιεραποστόλων της Αγάπης (Missionaries of Charity), το οποίο έμελλε να αποτελέσει παγκόσμιο φάρο ελπίδας, λειτουργώντας μέχρι και σήμερα σε περισσότερες από 130 χώρες.
Η Μητέρα Τερέζα στάθηκε στο πλευρό των ασθενών από λέπρα, δίπλα στους φτωχούς των παραγκουπόλεων της Καλκούτας, κοντά στους εγκαταλελειμμένους και σε όσους η κοινωνία είχε γυρίσει την πλάτη. Το έργο της αναγνωρίστηκε διεθνώς, με αποκορύφωμα τη βράβευσή της με το Νόμπελ Ειρήνης το 1979.
Ο θάνατός της, μόλις λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στην Καλκούτα για να της αποτίσουν φόρο τιμής, ενώ η Ινδία κήρυξε εθνικό πένθος.
Η Καθολική Εκκλησία την αναγνώρισε επίσημα ως Αγία το 2016, με τον Πάπα Φραγκίσκο να την ανακηρύσσει «Αγία Τερέζα της Καλκούτας».
Περισσότερο από δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό της, η μορφή της Μητέρας Τερέζας εξακολουθεί να εμπνέει, άλλοτε ως πρότυπο αυταπάρνησης και φιλανθρωπίας και άλλοτε ως αφορμή για συζητήσεις γύρω από τα όρια και τις αντιφάσεις της ανθρωπιστικής δράσης. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει μια από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα, που έδωσε σάρκα και οστά στην έννοια της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Μια κλήση μέσα στο τρένο
Το 1946, ταξιδεύοντας με τρένο από την Καλκούτα στο Νταρτζίλινγκ για την ετήσια άσκησή της, η Μητέρα Τερέζα περιέγραψε πως άκουσε «την κλήση μέσα στην κλήση» – μια πνευματική εμπειρία που την ώθησε να αφήσει το Τάγμα των Λορετών και να ζήσει ανάμεσα στους πιο φτωχούς. Αυτή ήταν η απαρχή του έργου που έμελλε να αγκαλιάσει εκατομμύρια ανθρώπους.
Λιγότερο γνωστό είναι ότι στα προσωπικά της ημερολόγια, τα οποία αποκαλύφθηκαν μετά τον θάνατό της, η Μητέρα Τερέζα εξέφραζε συχνά αισθήματα πνευματικής μοναξιάς και «σιωπής του Θεού». Αυτή η «νύχτα της ψυχής», όπως την περιέγραψαν οι βιογράφοι της, διήρκεσε δεκαετίες – κάτι που καθιστά ακόμη πιο εντυπωσιακή την αφοσίωσή της στο έργο της, παρά τις εσωτερικές δοκιμασίες.
Η Ινδία της απέδωσε τιμές αρχηγού κράτους
Όταν πέθανε, η κυβέρνηση της Ινδίας ανακήρυξε εθνικό πένθος και της απέδωσε τιμές αρχηγού κράτους – μια εξαιρετικά σπάνια τιμή για πρόσωπο εκτός πολιτικής. Χιλιάδες άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκείας, συνέρρευσαν στην Καλκούτα για να την αποχαιρετήσουν, επιβεβαιώνοντας πως η δράση της είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της Καθολικής Εκκλησίας.
Παρά την παγκόσμια αναγνώριση, ωστόσο, η Μητέρα Τερέζα δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την κριτική. Ορισμένοι την κατηγόρησαν για τις συνθήκες στα σπίτια των Ιεραποστόλων της Αγάπης ή για τις απόψεις της απέναντι στις αμβλώσεις και την αντισύλληψη. Ωστόσο, ακόμη και οι επικριτές της παραδέχονται ότι το έργο της στήριξε αμέτρητους ανθρώπους σε στιγμές ανάγκης.
Πηγή: skai.gr
