
Στις 14 Νοεμβρίου του 1896, κατακλυσμιαίες βροχές προκάλεσαν τεράστιες πλημμύρες σε Αθήνα και Πειραιά, καθώς υπερχείλισαν οι κοίτες των δύο ποταμών της Αθήνας, του Ιλισού και του Κηφισού, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή του 62 άνθρωποι.
Η ιστορική θεομηνία έμεινε στην ιστορία ως «Πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου», αφού έγινε ανήμερα της εορτής του Αποστόλου Φιλίππου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Αστεροσκοπείου Αθηνών, εκείνη τη μέρα έπεσαν συνολικά 150,2 mm νερού σε 11 ώρες και 40 λεπτά.
Η Αθήνα εκείνη την εποχή θύμιζε ένα μεγάλο χωριό, με δρόμους χωμάτινους, μικρά πρόχειρα κατασκευασμένα σπίτια και ανύπαρκτο αποχετευτικό δίκτυο. Επίσης, ο Ιλισός δεν είχε εκβολές στον Φαληρικό όρμο αλλά συνέβαλε με τον Κηφισό στην περιοχή του Ελαιώνα. Έτσι, σε κάθε μεγάλη νεροποντή, η περιοχή μετατρέπονταν σε «λίμνη».
Στην Αθήνα, από την υπερχείλιση του Ιλισού, επλήγη ιδιαίτερα η συνοικία Βατραχονήσι (εκεί που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, στην αρχή της Λεωφόρου Βουλιαγμένης). Τουλάχιστον 12 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην περιοχή, ενώ πολλά σπίτια πλημμύρισαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Σημαντικές ζημιές υπέστησαν και οι συνοικίες Βάθη, Αγίου Παντελεήμονα και Κολοκυνθούς, όπου έχασαν τη ζωή τους 8 άνθρωποι.
Ο Πειραιάς υπέστη και αυτός μεγάλες καταστροφές από τη θεομηνία. Οι νεκροί έφθασαν τους 40 στις διάφορες συνοικίες του, ενώ κατέρρευσαν τουλάχιστον 450 σπίτια.
Λόγω της πλημμύρας ανατράπηκε η ατμομηχανή της αμαξοστοιχίας που ερχόταν από την Πάτρα, με αποτέλεσμα να καταπλακωθεί ο μηχανικός και να τραυματισθεί βαριά ο θερμαστής.
Από την επόμενη ξεκίνησε έρανος για την αποκατάσταση των πλημμυροπαθών.
Νέες πλημμύρες το 1899 ανάγκασαν τον τότε Πρωθυπουργό Θεοτόκη να ξεκινήσει τα σχέδια για αντιπλημμυρικά έργα στον Ιλισό και τον Κηφισό
Οι προτάσεις που εξεταζόταν αφορούσαν την κάλυψη της κοίτης των δύο ποταμών, αλλά και αλλαγή της κοίτη του Κηφισού ώστε αυτή να καταλήγει στο Φάληρο και όχι στον Ελαιώνα, όπως γινόταν μέχρι τότε
Έκτοτε εκπονήθηκαν αρκετές μελέτες, αλλά τα πρώτα αντιπλημμυρικά έργα στην Αθήνα ξεκίνησαν μόλις τη δεκαετία του ’30, με την κάλυψη της κοίτης του Ιλισού.
Πηγή: skai.gr













