Συλλυπητήρια επιστολή απέστειλε η Εκκλησία της Ελλάδος προς τον τοποτηρητή της Εκκλησίας της Αλβανίας, μητροπολίτη Κορυτσάς Ιωάννη
Συλλυπητήρια επιστολή απέστειλε η Εκκλησία της Ελλάδας προς τον τοποτηρητή της Εκκλησίας της Αλβανίας, μητροπολίτη Κορυτσάς Ιωάννη, για την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου.
Με την εν λόγω επιστολή, εκφράζει πολλή θλίψη και άλγος ψυχής, ενώ δηλώνει ότι συμμετέχει «εις την οδύνην της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Αλβανίας».
Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι «η διακονία του εν τη Εκκλησία υπήρξεν ανιδιοτελής, συνετή, διακριτική, πεφωτισμένη, τελεσφόρος, καθ’ ότι ο ίδιος ήτο ‘Ανθρωπος του Θεού, “πλήρης πίστεως και δυνάμεως” (Πραξ. 6,8), ευθύς, ακέραιος, ευγενής, σοφός, χαρίεις, αισιόδοξος, ακατάβλητος, Θεοφόρος και Χριστοφόρος».
Ακολουθεί, αναλυτικά, η επιστολή της Εκκλησίας της Ελλάδος:
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κορυτσάς, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε Αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος, κύριε Ιωάννη, Τοποτηρητά του Θρόνου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Αλβανίας, την Υμετέραν Σεβασμιότητα εν Κυρίω κατασπαζόμενοι υπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Μετά πολλής θλίψεως και άλγους ψυχής συμμετέχομεν εις την οδύνην της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Αλβανίας, επί τη προς Κύριον εκδημία του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρού Αναστασίου.
Ο μεταστάς Πρωθιεράρχης και προσφιλέστατος ημίν Αδελφός και Συλλειτουργός εβίωσε καθ’ άπασαν την διάρκειαν της μακράς ζωής του το ιεραποστολικόν ιδεώδες και φρόνημα της του Χριστού Εκκλησίας. Διό, στοιχούμενος τω αποστολικώ ζήλω εκήρυττε Ιησούν Χριστόν, Εσταυρωμένον και Αναστάντα, έργω και λόγω, γενόμενος κατά το Παύλειον «τοις πάσι τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώση» (Α’ Κορ. 9, 22).
Διέλαμψεν ως έμψυχος εικών ζώσης πίστεως και πάσης αρετής και διεκρίθη, όλως ιδιαιτέρως, κατ’ αρχάς ως λαϊκός Κατηχητής, προσελκύσας εις την Εκκλησίαν πλήθη νέων ανθρώπων και δη φοιτητών, ως Κληρικός και Επίσκοπος, ως Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αθήνησι Πανεπιστημίου, ως Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως Ιεραπόστολος εν Αφρική, και, κατ’ εξοχήν, ως Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, δεδομένου ότι, τη χάριτι του Παναγίου Πνεύματος, ανέστησε την Εκκλησίαν της Αλβανίας εκ σκιάς θανάτου, εις ην την είχον καταβυθίσει απηνείς διωγμοί 46 ετών.
Η διακονία του εν τη Εκκλησία υπήρξεν ανιδιοτελής, συνετή, διακριτική, πεφωτισμένη, τελεσφόρος, καθ’ ότι ο ίδιος ήτο ‘Ανθρωπος του Θεού, «πλήρης πίστεως και δυνάμεως» (Πραξ. 6,8), ευθύς, ακέραιος, ευγενής, σοφός, χαρίεις, αισιόδοξος, ακατάβλητος, Θεοφόρος και Χριστοφόρος.
Έχομεν, όθεν, την βεβαιότητα ότι ο Κύριος ημών θα ανταποδώση εις τον άξιον Εργάτην του Ευαγγελίου Αυτού τους αμέτρους κόπους και ατρύτους μόχθους, τους οποίους κατέβαλε υπέρ της δόξης του Ονόματος του Θεού.
Περαίνοντες, εγκαρδίως επευχόμεθα όπως ο εκ νεκρών Αναστάς Κύριος αναπαύση εν Χώρα ζώντων, εν ταις λαμπρότησι των Αγίων Αυτού, τον της Αναστάσεως ομώνυμον, αείμνηστον Αρχιεπίσκοπον Αλβανίας Αναστάσιον, και όπως αναδείξη άξιον συνεχιστήν του πολυσχιδούς έργου αυτού.
Μετά πολλής εν Κυρίω αγάπης και τιμής.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
