Του Νικόλα Μπάρδη
Στο Δέλτα του Έβρου η άγρια ζωή ακμάζει. Ανάμεσα στα υδάτινα κανάλια, τις νησίδες γης και τους απέραντους καλαμιώνες μπορείς να συναντήσεις από φλαμίνγκο και σπάνια αποδημητικά πτηνά, μέχρι άγρια άλογα και βουβάλια, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της χώρας μας. Όμως, η βιοποικιλότητα της περιοχής τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Μεταξύ άλλων ειδών, τα άγρια άλογα του Δέλτα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Ο λόγος; Βρίσκονται απομονωμένα σε μία νησίδα του ποταμού, και δεν έχουν πρόσβαση σε γλυκό, πόσιμο νερό και τροφή. Οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να τα βοηθήσουν όσο μπορούν, ωστόσο το έργο τους είναι ιδιαίτερα δύσκολο και κοστοβόρο.
Εκεί συναντούμε σήμερα περίπου 250 άγρια άλογα, τα οποία είναι εγκλωβισμένα σε μία έκταση 18.000 στρεμμάτων στο Αινήσιο Δέλτα του Έβρου, τον τρίτο μεγαλύτερο υδροβιότοπο της Ευρώπης. Αυτά τα άλογα, προκειμένου να επιβιώσουν, χρειάζονται τουλάχιστον 5 με 6 τόνους νερού την ημέρα, και στην περιοχή που βρίσκονται δεν υπάρχει σταγόνα πόσιμου νερού. Πώς όμως εξηγείται αυτό; Όπως λένε χαρακτηριστικά και οι ντόπιοι στην κάμερα του Όπου Υπάρχει Ελλάδα, το φράγμα που έφτιαξαν οι Τούρκοι πριν το Αινήσιο παρακρατά όλο το γλυκό νερό, για να ποτίζουν τους ορυζώνες τους, με αποτέλεσμα το νερό της θάλασσας να εισχωρήσει στον ποταμό και να είναι αλμυρό.
[embedded content]
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Το περσινό καλοκαίρι πέντε άλογα βρέθηκαν νεκρά σε νησίδα του Δέλτα, ενώ πολλά άλλα εμφάνιζαν συμπτώματα αφυδάτωσης. Με τη στήριξη του Δήμου οι ντόπιοι μεταφέρουν νερό και σανό στην περιοχή, για να επιβιώσουν τα πανέμορφα αυτά και αγέρωχα πλάσματα. Εκτός από τις εκτροπές του ποταμού στην τούρκικη πλευρά, για την ισχύουσα κατάσταση ευθύνεται και η ελληνική πλευρά, καθώς ένα σπασμένο φράγμα αφήνει όλο το γλυκό νερό να χύνεται στη θάλασσα. Η περιοχή άλλαξε ριζικά πρόσωπο, και οι επιπτώσεις είναι πλέον εμφανείς σε όλους τους τομείς.
Εκτός από τα άγρια άλογα του Δέλτα, κινδυνεύουν κι άλλα είδη ζώων, ενώ σημαντικό είναι το πλήγμα και στα ψάρια της περιοχής, που έχουν μειωθεί δραματικά. Άλλοτε οι ψαράδες μάζευαν εκεί μέσα σε μία ημέρα 150 κιλά κεφάλια, ενώ τώρα με το ζόρι 50 κιλά. Όλοι ανεξαιρέτως επιθυμούν να δημιουργηθεί εκ νέου το φράγμα και κάποιες αναβαθμίδες, για να μην αλμυρίζει το νερό του ποταμού, και να γεμίζει τον χειμώνα το Αινήσιο με γλυκό νερό. Μέχρι στιγμής το κράτος δεν έχει προχωρήσει σε μελέτες και σχέδια αποκατάστασης του βιότοπου, και οι κάτοικοι της περιοχής εκφράζουν δικαιολογημένα τις ανησυχίες τους για το μέλλον.
Πηγή: skai.gr
