Η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και ο πληθωρισμός (70%) έπαιξαν έναν καταλυτικό ρόλο για το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής και πλέον δεν υπάρχουν εκλογικές παροχές για να «γλυκάνει» τον πληγωμένο λαό του
Του Αντώνη Αντζολέτου
Την τρίτη συνεχόμενη εκλογή του Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία, πέρυσι τον Μάιο, ήρθε να επισκιάσει το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών που δίνει ένα ηχηρό μήνυμα στον «σουλτάνο».
Όσο περνούν οι μέρες η χρονική απόσταση από τις κάλπες βοηθά τους αναλυτές να δουν με πιο ψύχραιμη ματιά πως θα διαμορφωθεί το τοπίο από εδώ και στο εξής στη γειτονική χώρα. Ήταν ένα πρώτο μήνυμα στον Τούρκο πρόεδρο πως ο λαός δεν επιθυμεί «αλχημείες» για ανανέωση της θητείας του; Υπενθυμίζεται πως το Σύνταγμα δεν επιτρέπει να ξαναβάλει υποψηφιότητα οπότε η «ημερομηνία λήξης» της μακράς πορείας του στο τιμόνι της χώρα θα έρθει το 2028.
Το σενάριο να προχωρήσει σε νέα αναθεώρηση του Συντάγματος και σε πρόωρες κάλπες δεν θεωρείται πιθανό μέχρι στιγμής. Ωστόσο ο Ερντογάν έχει αποδείξει πως είναι «μη προβλέψιμος».
Η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, ο πληθωρισμός (70%) σίγουρα έπαιξαν έναν καταλυτικό ρόλο για το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής και πλέον δεν υπάρχουν εκλογικές παροχές για να «γλυκάνει» τον πληγωμένο λαό του με τις μνήμες να είναι ακόμα νωπές από τους φονικούς σεισμούς στην Αττάλεια.
Ο Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη, ο Γιαβάς στην Άγκυρα, πολλές άλλες πόλεις, καθώς και η αλλαγή στην ηγεσία του κεμαλικού κόμματος ήταν οι βασικοί παράγοντες που «ξεκλείδωσαν» τη νίκη της αντιπολίτευσης. Από την «εξίσωση» δεν πρέπει να βγει πως και το MHP (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης), σύμμαχος του Ερντογάν, επηρεάστηκε από τη «δυτικοποίηση» της Τουρκίας και από τους χαμηλούς τόνους της τελευταίας περιόδου χάνοντας πολλές δυνάμεις όπως και το κόμμα του.
Η αντιπολίτευση πλέον μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αυτό αρχίζει και γίνεται πεποίθηση στην Τουρκία που δεν βαρέθηκε να προσέρχεται στις κάλπες το τελευταίο διάστημα (προεδρικές, βουλευτικές και αυτοδιοικητικές). Τέσσερα χρόνια είναι αρκετά για αποχή κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει. Ο οιονεί επικεφαλής της αντιπολίτευσης είναι πλέον ο Ιμάμογλου και όλοι περιμένουν πως θα είναι υποψήφιος για την προεδρία το 2028.
Η εθνικιστική πτέρυγα του Ερντογάν είναι γεγονός πως δεν είναι πλέον κάτω από τις «φτερούγες» του. Είναι φυσικό επακόλουθο να προσπαθήσει να την φέρει πάλι στα μέτρα του. Πως θα γίνει αυτό; Εντείνοντας τη ρητορική του απέναντι στη Ελλάδα και αυτό θα είναι μια αρνητική συνέπεια της κάλπης της περασμένης Κυριακής.
Οι αμερικανικές εκλογές τον ερχόμενο Νοέμβριο αποτελούν μια εγγύηση για να μην ξεφύγει από τα επιτρεπτά όρια. Το ισλαμιστικό κόμμα Νέας Ευημερίας του Φατίχ Ερμπακάν έφερε το μεγαλύτερο πλήγμα στο AKP και όλα συνηγορούν στη σταδιακή ανάδειξη του κ. Ερμπακάν σε διάδοχο του Ερντογάν στον ισλαμιστικό χώρο.
Αν η «κίτρινη κάρτα» που πήρε ο Τούρκος πρόεδρος δρομολογήσει και πιο γρήγορα τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, θα φανεί το επόμενο διάστημα.
Πηγή: skai.gr
