Ρέει άφθονη η σαμπάνια στη Μόσχα, τη Βουδαπέστη και την Ιερουσαλήμ και στα κεντρικά γραφεία της ακροδεξιάς
Η Καμάλα Χάρις χρειαζόταν ένα «κύμα Δημοκρατικών» για να φτάσει στον Λευκό Οίκο. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα δεν θα ήταν αρκετό. Πολύ νωρίς το βράδυ των εκλογών, με τα πρώτα αποτελέσματα στη Βόρεια Καρολίνα και τη Τζόρτζια, έγινε σαφές ότι το τσουνάμι δεν επρόκειτο να έρθει.
Στο τέλος, απέμεινε μόνο το «μπλε τείχος» του Ουισκόνσιν, της Πενσυλβάνια και του Μίσιγκαν, και πιο συγκεκριμένα οι πυκνές αστικές περιοχές τους, το τελευταίο χαράκωμα ενάντια στην προέλαση του Τραμπ. Δεν ήταν αρκετό ούτε για να ανακηρυχθεί η νίκη ούτε για να παραδεχθεί κανείς την ήττα. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ήταν σαρωτική. Ο Τραμπ, επισημαίνουν οι διεθνείς αναλυτές, είναι ένα φαινόμενο. Κάτι «γεννάει» τους Τραμπ… Η δυσαρέσκεια που νιώθουν οι Αμερικανοί πολίτες φάνηκε ξεκάθαρα στην κάλπη.
Ο συνασπισμός που υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στον Τραμπισμό δεν κατάφερε να πάρει σάρκα και οστά. Με την Κάμαλα Χάρις, η ελπίδα και η χαρά είχαν επιστρέψει στην προεκλογική εκστρατεία μετά την καταστροφή και την κατάθλιψη που αναπτύχθηκε γύρω από την υποψηφιότητα του Τζο Μπάιντεν. Η κινητοποίηση για την υποψηφιότητά της και η στήριξή της από το μισό Χόλιγουντ φαίνεται ότι τελικά βοήθησαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Κι αυτό φάνηκε στην πράξη.
Η δεξαμενή του: νέοι άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των Λατίνων και των Αφροαμερικανών, που μάχονται τον φεμινισμό, εργαζόμενοι που ανησυχούν για τον πληθωρισμό και την προστασία της εθνικής βιομηχανίας, θρησκόληπτοι πατριώτες που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για τις αμβλώσεις και φυσικά οι πλούσιοι, που περιμένουν το δωράκι των φοροελαφρύνσεων.
Στο άθροισμα των Τραμπιστών μπορούμε να προσθέσουμε τις ψήφους από τον πόλεμο στη Γάζα, μεταξύ των πολιτών μουσουλμανικής καταγωγής, και η αναπόφευκτη ψήφος τιμωρίας για την απερχόμενη κυβέρνηση, στην οποία η Χάρις συμμετέχει ως αντιπρόεδρος.
Αυτά ήταν πάρα πολλά προβλήματα για την Κάμαλα Χάρις, τα οποία δεν μπορούσε να τα επιλύσει μέσα σε τέσσερις μήνες. Η ίδια «χάθηκε» μέσα σε μια βιαστική προεκλογική εκστρατεία, αφού ο Μπάιντεν παραιτήθηκε από την υποψηφιότητά του για επανεκλογή, σε σύγκριση με τα τέσσερα χρόνια που πέρασε ο Τραμπ χωρίς να βγει ούτε μια μέρα από το πολιτικό προσκήνιο.
Ο πρώην πρόεδρος είναι ένας διεστραμμένος αλχημιστής που μετατρέπει τα σκάνδαλα και τις δικαστικές κατηγορίες σε πολιτική προπαγάνδα και χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας. Είναι ένας «μάγος» που κατάφερε να μπει και πάλι στον Λευκό Οίκο, αλλά πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.
Ήταν εκλογές εκδίκησης για το 2020, όταν ο Τραμπ ηττήθηκε από τον Μπάιντεν. Έχει ήδη το Ανώτατο Δικαστήριο, τη Γερουσία, σίγουρα τη Βουλή των Αντιπροσώπων και για πρώτη φορά τη λαϊκή ψήφο, αφού έλαβε τρία εκατ. λιγότερες ψήφους από τη Χίλαρι Κλίντον το 2016.
Τα εγκλήματά του θα διαγραφούν και θα ξεχαστούν όπως και εκείνα των συνεργών του. Ο κόσμος ξεχνά πολύ εύκολα… Και το παιχνίδι που ξεκίνησε το 2016, αφού «έσπασε» η ιστορική προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα, με την Κλίντον να ηττάται από τον απροσδόκητο και ανατρεπτικό υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, συνεχίζεται τώρα, επιτρέποντας στον Τραμπ να γίνει πρόεδρος με δύο θητείες, παρά το διάλειμμα του Μπάιντεν στην εξουσία. Δεν θα είναι μια παρένθεση γι’ αυτόν: η παρένθεση θα είναι οι άλλοι, ο Ομπάμα και ο Μπάιντεν. Θα έχει μάλιστα αποτινάξει από πάνω του το μεγαλύτερο στίγμα που τον βασάνιζε από παιδί, αυτό του χαμένου. Ελλείψει ήττας, οι εκλογές είναι απολύτως δίκαιες. Ο Τραμπ είναι αυτός που έχει νικήσει τις δύο πρώτες γυναίκες που έκαναν μια προσπάθεια να φτάσουν στον Λευκό Οίκο.
Ξέρουμε τι θα ακολουθήσει. Το αχαλίνωτο τέλος της προεκλογικής του εκστρατείας δίνει τον τόνο για αυτό που έρχεται. Μετά την εκλογική εκδίκηση και την επακόλουθη ανταπόδοση, θα υπάρξει μια αποδέσμευση και κατά συνέπεια μια παρακμή. Η σαμπάνια ρέει στη Μόσχα, τη Βουδαπέστη και την Ιερουσαλήμ. Επίσης, στα κεντρικά γραφεία της ακροδεξιάς. Στο Πεκίνο βασιλεύει η σύνεση και η νηφαλιότητα, όπως και στο Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο η περίσκεψη και η ανησυχία. Η Κίνα γνωρίζει ότι ο Τραμπ μπορεί να πλήξει την οικονομία της με δασμούς, αλλά ότι μακροπρόθεσμα μια προεδρία του θα αφήσει ένα πολύ ενδιαφέρον γεωπολιτικό κενό για τις φιλοδοξίες του Σι Τζινπίνγκ. Το παιχνίδι τώρα αρχίζει…
Πηγή: skai.gr
