Απαντήσεις για το τι ισχύει με τη νέα νομοθεσία για τις προϋποθέσεις λειτουργίας των δομών παιδικής προστασίας στη χώρα, επιχείρησε να δώσει μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στην εκπομπή Live με την Αντιγόνη, ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της φτώχειας Γιώργος Σταμάτης.
Όπως ανέφερε ο κ. Σταμάτης, αυτό που έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να νοιάζει όλους τους πολίτες είτε έχουν είτε δεν έχουν, είτε είναι είτε όχι σε θέση ευθύνης, είναι η ποιότητα ζωής των παιδιών που ζουν στη χώρα. «Αυτό ξεκινάει από τα ευάλωτα παιδιά, τα κακοποιημένα, τα παιδιά που δεν είχαν καλό οικογενειακό περιβάλλον και στο στάδιο υιοθεσίας ή αναδοχής και φιλοξενούνται σε διάφορες δομές και ιδρύματα, τα παιδιά τα οποία οι γονείς τους είναι φτωχοί και γενικά ποιο είναι το μέλλον και οι συνθήκες διαβίωσης παιδιών στη χώρα μας. Αυτή θα πρέπει να είναι η κύρια συζήτηση και μετά να δούμε εξειδικευμένα ποιες μπορεί να είναι οι προοπτικές του παιδιού που γεννιέται στη χώρα μας και η μετεξέλιξη του. Πρέπει να δούμε το γενικότερο πλαίσιο και πεδίο που αφορά τη στήριξη της οικογένειας, εδώ η κυβέρνηση εξαρχής από τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης, θέσπισε το επίδομα γέννησης. Είναι ένα βοήθημα στους νέους γονείς που αποκτούν ένα παιδί, με ένα ποσό των 2.000 ευρώ, αυτό δείχνει τη φιλοσοφία της κυβέρνησης ότι πρέπει να ξεκινάμε για όλες τις πολιτικές με το που γεννιέται το παιδί. Μιας και ψηφίστηκε πριν δύο εβδομάδες, έχει να κάνει και με τους υποψηφίους γονείς που δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν παιδί και μέσω της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν βελτιωθεί οι όροι διαδικασίας που μπορεί να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους, να αποκτήσουν παιδιά. Η συζήτηση που γίνεται, γίνεται για κάτι που η χώρα μας ήταν ίσως η τελευταία χώρα κράτος – μέλος της Ε.Ε. η οποία δεν είχε θεσπίσει κανόνες για τις δομές παιδικής προστασίας».
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Πρόσθεσε δε, πως αυτές οι δομές, είναι οι χώροι, που φιλοξενούν παιδιά και πρέπει αν μη τι άλλο να έχουν τα μίνιμουμ στάνταρ. «Το νομοσχέδιο περιγράφει τα μίνιμουμ πράγματα που πρέπει να έχει μια δομή, για να μπορέσει να φιλοξενήσει παιδιά. Πρέπει όλοι να είμαστε προς την κατεύθυνση πίεσης, στην κυβέρνηση, γιατί δεν τα έχει κάνει καμία κυβέρνηση, πολλά χρόνια υπήρχε η εισήγηση του Συνηγόρου του Πολίτη, και του Παιδιού για αυτό το θέμα, και έρχεται η κυβέρνηση με την αρμόδια υφυπουργό να κάνει κάτι που είχε εισηγηθεί ο Συνήγορος του Παιδιού και ο Συνήγορος του Πολίτη, και είχε καθυστερήσει η χώρα μας και κάτι το οποίο απορρέει από τη σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού που είχε υπογραφεί εδώ και 30 χρόνια στη χώρα μας. Εδώ ερχόμαστε να καλύψουμε ένα πολύ μεγάλο κενό, γιατί γίνεται αυτή η φασαρία;».
Ο κ. Σταμάτης έφερε το παράδειγμα μιας επιχείρησης λέγοντας πως ακόμη και το πιο μικρό κατάστημα, πρέπει να έχει κανόνες λειτουργίας. «Δεν γίνεται οι δομές παιδικής προστασίας που είναι προς το συμφέρον του παιδιού, να μην έχουν κανόνες, ήρθε αυτός ο νόμος να θεσπίσει τα στάνταρ που πρέπει να υπάρχουν προς το βέλτιστο καλό, του παιδιού κατά την παραμονή του σε ένα ίδρυμα σε ένα σπίτι» και συμπλήρωσε:
«Εκεί μέσα είναι και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα, γιατί έχει γίνει πολύς λόγος, ότι αυτά τα ιδρύματα δεν υφίστανται. Οπότε όταν θα αποκτήσει όλο αυτό, μια δομή, που έλειπε από τη χώρα και ούτε εγώ, ούτε η υφυπουργός δεν είμαστε σε κανένα Οργανισμό και έχουμε αναγνωρίσει το έργο που έχουν συντελέσει όλα αυτά τα χρόνια στο κομμάτι της παιδικής προστασίας, αλλά πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Τους κανόνες τους ορίζει η πολιτεία, ορμώμενη από το Σύνταγμα που πρέπει να προστατεύει τους ευάλωτους πληθυσμούς πόσο μάλλον τα παιδιά».
Σύμφωνα με τον κ. Σταμάτη, το «Χαμόγελο του Παιδιού» και άλλοι φορείς ιδιωτικού δικαίου κατέθεσαν προτάσεις στη δημόσια διαβούλευση. «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν συμμετάσχει στη γενικότερη συζήτηση που γίνεται όσον αφορά το πλαίσιο της παιδικής προστασίας και πως μπορούμε να το ενισχύσουμε όλο αυτό, τώρα στα επιμέρους θέματα, γιατί πολλές φορές υποβαθμίζουμε και το ρόλο μας, αν η κουζίνα είναι 15-20 τ.μ. δεν αφορά τον κόσμο».
Διευκρίνισε, πως προβλέπεται να υπάρχει ποινή όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. «Ακόμη και στο κομμάτι της αλλαγής διοικήσεων ή προστίμων, πάντα υπάρχει το εύλογο διάστημα ώστε να μπορέσει η διοίκηση μιας δομής να κάνει τις αλλαγές που προβλέπονται. Δεν έχει να κάνει με εμμονή του υπουργείο να αλλάξει την τάδε διοίκηση ή το τάδε πρόστιμο. Απλά σαν κανόνες πρέπει αυτά τα πράγματα να υπάρχουν, μόνο κακόπιστα μπορούμε να δούμε γιατί πολλές φορές και ο κόσμος που ασχολείται δεν έχουν διαβάσει ακριβώς το πνεύμα και την φιλοσοφία. Προφανώς υπάρχουν κάποια πρόστιμα και πως πρέπει να κινηθεί η πολιτεία. Μέσα εκεί είναι και το πλαίσιο προσαρμογής κάποιων μηνών μέχρι να γίνουν οι απαιτούμενες ρυθμίσεις ώστε να μην υπάρχει κανένα θέμα».
Το στοίχημα της αποϊδρυματοποίησης
Ο κ. Σταμάτης επεσήμανε πως η αναδοχή είναι μια υπερβατική πράξη που μπορεί να κάνει κάποιος που δεν έχει αποκτήσει παιδί ή που έχει παιδί και θέλει να είναι ανάδοχος. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό, περισσότερα παιδιά που είναι στη διαδικασία αναδοχής από ότι υιοθεσίας, αυτό ήδη το υπουργείο και με πρωτοβουλία της υφυπουργού έχει ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια σε συνεργασία με την UNICEF, ώστε να ευαισθητοποιηθεί, να γίνει πιο γνωστός ο θεσμός της αναδοχής και η αξία της αναδοχής, και έπειτα αυτό που μένει και υπάρχει στα υπόλοιπα δυτικά κράτη και θα γίνει και από εμάς, είναι η ενίσχυση και η θεσμοθέτηση της επαγγελματικής αναδοχής. Αυτό θα έρθει να προστεθεί στα ήδη υφιστάμενα προγράμματα, που υπάρχουν και ταυτόχρονα όλο αυτό, γίνεται πλέον πιο διάφανα από ότι στο παρελθόν ενδεχομένως. Υπάρχουν κανόνες, πλατφόρμες, άνθρωποι που εκπαιδεύονται μπαίνουν στο μητρώο των υποψήφιων θετών και αναδόχων γονέων, τι μας δείχνει αυτό; Ότι το κράτος πρέπει να εποπτεύει, να βάζει κανόνες, γιατί το κράτος με βάση το σύνταγμα, η πολιτεία, το υπουργείο είναι αυτό που πρέπει να προστατεύει και να ελέγχει. Κανένας από εμάς δεν θα πρέπει να λέει όχι ούτε στον έλεγχο και στην εποπτεία».
Κλείνοντας, ο κ. Σταμάτης τόνισε πως και με την κοινωνία των πολιτών και τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, που έχουν προσφέρει και πολλές φορές έχουν καλύψει ένα κενό, που παραδοσιακά είχε η πολιτεία, «στα θέματα της ποιότητας της ζωής των παιδιών στα ιδρύματα, στα θέματα κακοποίησης, στα θέματα σεξουαλικής κακοποίησης, παραμέλησης, η πολιτεία και για τα παιδιά και για την κοινωνία πρέπει να δείχνει ότι είναι αυτή που εποπτεύει και προστατεύει όλους τους πολίτες».
