Σπάνιο χαρακτήρισε το σύνδρομο φλεγμονής που παρουσίασαν δύο παιδιά τις τελευταίες ημέρες στην Κρήτη, μιλώντας στον ΣΚΑΪ Κρήτης 92,1 και τον Σωτήρη Μεταξά, ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων Θεοκλής Ζαούτης.
Ο κ. Ζαούτης διευκρίνισε πως είναι σπάνιο αλλά μπορεί να είναι και επικίνδυνο ενώ παράλληλα ανέφερε πως σχετίζεται με τη λοίμωξη από τον κορωνοϊό. «Συνήθως ακολουθεί η λοίμωξη μετά τον ιό, πάνω κάτω 4 εβδομάδες. Η πρώτη, η αρχική λοίμωξη μπορεί να είναι και ασυμπτωματική να μην ξέρουμε πως το παιδί, το έχει περάσει. Στις 4 εβδομάδες έχει αναπτύξει αντισώματα και μάλλον σχετίζεται με μια αυτοάνοση ανταπόκριση. Όταν αναπτυχθούν τα αντισώματα απέναντι στον κορωνοϊό. Το βλέπουμε σε παιδιά μεταξύ 2 και 15 ετών. Πολλά από τα κλινικά συμπτώματα μοιάζουν με το σύνδρομο Kawasaki, που είναι παρόμοιο με ένα σύνδρομο υπερφλεγμονώδες που δεν ξέρουμε την αιτιολογία. Εδώ γνωρίζουμε ότι προέρχεται από μια λοίμωξη του κορωνοϊού».
Μάλιστα, εντοπίζεται και σε ενήλικες όπως επεσήμανε ο κ. Ζαούτης. «Υπάρχουν στη βιβλιογραφία δεδομένα που υποστηρίζουν ότι μπορεί να συμβεί αλλά μάλλον έχει να κάνει με το ανοσοποιητικό σύστημα. Αλλά έχει εντοπιστεί και σε ενήλικες. Κόπωση, ένα εξάνθημα κόκκινο, κοιλόπονος, διάρροια, εμετός και κόκκινα μάτια με χείλη, πρησμένα χέρια και πόδια, μαζί με πυρετό. Αυτό είναι το σύνδρομο που παρουσιάζουν τα παιδιά».
Σύμφωνα με τον κ. Ζαούτη, ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών περνάει τον κορωνοϊό ασυμπτωματικά. «Είναι σοβαρό το σύνδρομο, με την έννοια ότι μπορεί να επηρεάσει πολλά συστήματα, την καρδιά τους πνεύμονες. Είναι ένα υπερφλεγμονώδες σύνδρομο, που μπορεί να επηρεάσει πολλά συστήματα στο σώμα του παιδιού. Από την άλλη υπάρχουν θεραπείες που με επιτυχία αντιμετωπίζουν τη νόσο αυτή. Οι θεραπείες στηρίζονται σε αντιφλεγμονώδες και ανοσοποιητικά σκευάσματα και ευτυχώς με μεγάλη επιτυχία αντιμετωπίζονται τα περιστατικά αυτά. Είναι άλλη μια υπενθύμιση αυτό το σύνδρομο να σκεφτούμε πολύ σοβαρά να εμβολιάσουμε τα παιδιά μας, όταν έρθει η ώρα».
