Αγανακτισμένοι είναι οι λιμενικοί της Ένωσης Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Ανατολικής Κρήτης.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ένωσης, δύο χρόνια είχε να γίνει έκτακτο συμβούλιο μεταθέσεων και λιμενικοί οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, περίμεναν πως και πως την επίμαχη συνεδρίαση, ελπίζοντας ότι κάποια ζητήματα θα διευθετηθούν.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ένωσης:
«Μετά από 32 ημέρες το Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος «αγρόν ηγόρασε» για το θέμα του έκτακτου συμβουλίου μεταθέσεων. Πλήρης αδιαφορία. Δύο χρόνια είχε να γίνει έκτακτο συμβούλιο μεταθέσεων και συνάδελφοι μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, περίμεναν πώς και πώς την επίμαχη συνεδρίαση, ελπίζοντας ότι τουλάχιστον κάποια βασικά ζητήματα θα διευθετηθούν.
Από τις 8 Ιουλίου του 2021 έχει συνεδριάσει το συμβούλιο μεταθέσεων, οι μεταθέσεις αποφασίστηκαν, όμως μέχρι και σήμερα ουδεμία γνωστοποίηση έχει γίνει σχετικά με τις μεταθέσεις, με αποτέλεσμα να κορυφώνεται η αγωνία τους. Κάποιοι παίζουν με τα νεύρα των συναδέλφων. Έχουμε φθάσει σχεδόν στα μέσα Αυγούστου και ακόμα τίποτα!! Σε ένα μήνα από τώρα θα ανοίξουν τα σχολεία και ακόμα τα στελέχη δεν έχουν δηλώσει τα μέρη που επιθυμούν να μετατεθούν για το τακτικό συμβούλιο μεταθέσεων! Τελικά τι γίνεται εκεί στο Αρχηγείο;;; Ποιος είναι αρμόδιος να μας απαντήσει;;; Φτάνει πια!!!
Από το 2014 (!) είχε να πραγματοποιηθεί ΣΕΑΛΣ. Έγινε εν τέλει μετά από 7 χρόνια. Τα στελέχη που αποφοίτησαν επιτυχώς, πήραν το πτυχίο τους στις 28 Ιουνίου, όμως δυστυχώς ακόμα να τοποθετηθούν στα κλιμάκια, κυρίως του ανατολικού Αιγαίου, όπου το πρόβλημα είναι οξύτατο. Κάθε μήνα αποσπώνται 42 στελέχη ΚΕΑ απ’ όλη την Ελλάδα για να ενισχύσουν τα κλιμάκια του ανατολικού Αιγαίου.
Και ρωτάμε ξανά με έμφαση: «ποτέ επιτέλους έχετε σκοπό να κάνετε πράξη αυτές τις μεταθέσεις;;;». Φτάνει πια!!! Αυτό το Σώμα που προσφέρει στην κοινωνία , πάντα στην πρώτη γραμμή, όπως στις πρόσφατες διασώσεις χιλιάδων συνανθρώπων μας θα έπρεπε να έχει εκσυγχρονιστεί πολλά χρόνια πριν. Ας γίνει τώρα. Από την άλλη, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συνάδελφοι δεν είναι μόνοι τους στον κόσμο. Έχουν οικογένειες και ανθρώπους που εξαρτώνται από εκείνους. Δεν είναι ηθικό και δίκαιο να δυσκολεύουμε και να αποδιοργανώνουμε ζωές, δημιουργώντας προβλήματα κοινωνικής φύσεως, επειδή κάποιοι απλώς αδιαφορούν…».
