Συγκίνησε και παρέδωσε μαθήματα ζωής η 45χρονη μεγάλη νικήτρια του Μαραθωνίου της Θεσσαλονίκης Σόνια Τσεκίνι, η οποία έκοψε πρώτη το νήμα, παρά τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβάλλεται.
Μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στην εκπομπή Live με την Αντιγόνη, η κα. Τσεκίνι ανέφερε πως η χρονιά του 2021, για την ίδια ξεκίνησε με πολύ λύπη και δάκρυα καθώς δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο καρκίνος «χτύπησε» την δική της πόρτα. «Το πήρα πάνω μου και είπα ότι η ζωή συνεχίζετε, θα κάνω αυτά που εγώ νιώθω καλά και αγαπώ. Έτσι το αποφάσισα, δεν θα τα αφήσω και θα ξεκινήσω προπονήσεις, θεραπείες, τα πάντα. Τον Αύγουστο έκανα αφαίρεση μαστού».
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Η κα. Τσεκίνι σημείωσε πως έκανε ελέγχους αλλά πάντα ένιωθε δυνατή. Όμως τα τελευταία χρόνια, κάτι την ζόριζε. «Αναρωτιόμουν τι γίνεται; Δεν έβγαινε η προπόνηση έλεγα κάτι έχω. Κάποια στιγμή πήγα – γιατί έτσι και αλλιώς πριν 3 χρόνια κατάλαβα κάτι που είχα το στήθος – έκανα τον έλεγχο, και βγήκε το αποτέλεσμα για τον καρκίνο που είχε προχωρήσει πολύ και ήταν σε τελευταίο στάδιο».
Κάθε μέρα επί ένα μήνα, πήγαινε στην Θεσσαλονίκη με τον άνδρα της καθώς έπρεπε να συναντήσει όλους τους απαραίτητους ιατρούς ώστε να μπορέσει να βγει «νικήτρια» σε ακόμη έναν Μαραθώνιο… αυτόν της ζωής. «Δεν ξέραμε τι ήταν αυτό, ήταν πρώτη φορά που ήρθε σπίτι μας, κάποιος μας είπε ότι έχω τρεις μήνες ζωής, έχει προχωρήσει ο καρκίνος και μπορεί να κάνει μεταστάσεις. Κάναμε όλες τις εξετάσεις και δόξα τω Θεό, πήγαν όλα καλά, το σώμα μου ήταν πολύ καθαρό, βοήθησε η άθληση που κάνω γιατί οι μυς δεν άφησαν να προχωρήσει στο δέρμα και στα κόκαλα μου».
Όπως ανέφερε η κα. Τσεκίνι, ο γυναικολόγος της ήταν εκείνος που αρχικά έκανε την εκτίμηση της κατάστασης της και «έτρεξε» τις απαραίτητες διαδικασίες. «Βρήκαμε το δρόμο μας, πηγαίναμε στο Θεαγένειο, που πραγματικά οι γιατροί δίνουν μάχη εκεί, εμείς απλά τα βλέπουμε από έξω. Κάναμε το χειρουργείο και έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου, γιατί κάνω ακτινοβολίες και νιώθω καλά και δυνατή. Τον αγώνα που έκανα, τον έκανα γιατί στο νοσοκομείο που ήμουν έβλεπα γυναίκες που είχαν πάθει κατάθλιψη και ήθελα να τον κάνω αυτόν τον αγώνα. Για εμένα, για την οικογένεια μου. Όλοι έχουμε προβλήματα στο σπίτι μας και θέλω να πω σε όλους να μην τα παρατούν, να είναι δυνατοί και να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν. Να στέκονται στα πόδια τους, γιατί το μήνυμα αυτό θα δώσουμε στα παιδιά μας».
Πρόσθεσε δε, πως είχε δίπλα τους καλούς ανθρώπους που της έδωσαν αρκετή δύναμη. «Σήμερα που πήγαν να κάνω ακτινοβολίες, όλοι που ήταν εκεί με ρωτούσαν και με έβλεπαν, με αγκάλιασαν και μου έλεγαν ότι τους έδωσα δύναμη, πετούν όλοι από τη χαρά τους. Ξέρω τι περνάνε γιατί τα πέρασα και τα περνάω ακόμη, αλλά ένιωσα πολύ καλά έκαναν καλό στους άλλους».
Κλείνοντας, η ίδια περιέγραψε τις συγκινητικές στιγμές που έζησε με την οικογένεια της, λίγο πριν τρέξει στην Αθήνα. «Πριν λίγο καιρό ξεκίνησα να πάω Αθήνα, στον πρώτο αγώνα ήταν ο άντρας μου εκεί και με ρωτούσα αν είμαι σίγουρη ότι θέλω να πάω, γιατί έπρεπε να κόψει τα εισιτήρια. Του απάντησα καταφατικά, καθώς μόνο η συμμετοχή μετρούσε για εμένα. Αν δε μπορώ θα το αφήσω του είπα. Με έβαλε να του υποσχεθώ να μην ζορίζω τον εαυτό μου. Έρχεται η μεγάλη μου κόρη, με αγκαλιάζει και μου λέει “μπράβο μαμά, που είσαι δυνατή αλλά σε παρακαλώ αν πονάς άφησε τον αγώνα”, το ίδιο μου είπαν και τα κορίτσια από το νοσοκομείο. Πήγα Αθήνα, ταλαιπωρήθηκα λίγο, όλα πήγαν πολύ καλά. Πήγα και πετούσα μόνο με τη σκέψη που είχα από όλους, που με αγαπάνε, και λέω σήμερα θα τα καταφέρω ένιωθα ότι θα το κάνω και πετούσα από χαρά. Λέω κάτι θα κάνω και το έκανα, το ευχαριστήθηκα. Χαιρετούσα όλο τον κόσμο που μου έλεγε είσαι μαχήτρια».
