Τον πολυαγαπημένο του πατέρα έχασε ο πρώην περιφερειακός σύμβουλος Νεκτάριος Σερμάκης.
Ο Εμμανουήλ Σερμάκης τ. Γραμματέας της Κοινότητας Ινίου και Μέλος της Εθνικής Αντίστασης Κρήτης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Η οικογένειά και οι συγγενείς του εκλιπόντος, θα τον αποχαιρετήσουν αύριο Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, στις 3 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας στη Μαχαίρα. Η σορός του θα βρίσκεται στον ναό από τις 13.30.
Ο γιος του, Νεκτάριος Σερμάκης, ασχολείται με τα κοινά, είναι εκδότης και διοργανωτής εκθέσεων σε όλη τη χώρα.
Με ανάρτησή του στο Facebook, αποχαιρετά τον αγαπημένο του πατέρα:
«Ο κούκλος μου ταξίδεψε στον ουρανό.
Όσο και αν προετοιμάζεσαι για αυτό τον αποχωρισμό, η στιγμή που η ζωή αρχίζει να παίρνει από κοντά σου αγαπημένα πρόσωπα, ανθρώπους που σε έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα, μοιάζει με μεγάλο ξεριζωμό.
Πατέρα επίτρεψε μου να μιλήσω για σένα στους φίλους μου.
Ο Πατέρας μου ήταν ένας ευγενής άνθρωπος, ευρυμαθής, ευφυής, ηθικός, δημοκράτης.
Μαζί με την Μητέρα μου Άννα έζησαν αγαπημένοι 66 ευτυχισμένα χρόνια και κατάφεραν να χτίσουν την πολύτεκνη οικογένεια τους
Ευτύχισαν να δουν τα τέσσερα παιδιά τους την Μαρία, τον Γιώργο τον Νεκτάριο και το Γιάννη,να φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες και να εμπλουτίζουν το δέντρο της ζωής με εγγόνια και δισέγγονα.
Ο Πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε για την ευγένεια του χαρακτήρα του που ακτινοβολούσε στην ψυχή και στην όψη του.
Το ξέρουν όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, να νιώσουν τη λάμψη του να τους περιβάλλει.
Γεννήθηκε το 1929 στο χόνδρο της Βιάννου.
Πατέρας του ο Σερμογιώργης ένας λεβέντης Κρητικός με μεγάλη δράση στην εθνική αντίσταση άριστος αγρότης που αρχικά ήθελε να τον κρατήσει κοντά του στην καλλιέργεια της γης.
Μητέρα του η Μαργή το γένος Μηλιαροκατερινάκη μια αγία γυναίκα όπως μου έλεγε όποτε το έφερνε η κουβέντα με βουρκωμένα μάτια.
Εκείνος είχε πάθος με τα γράμματα, ήταν από τα ελάχιστα αγροτόπαιδα που κόντρα στο κλίμα της εποχής που ήθελε αυτά τα παιδιά να παραμένουν μακριά από την εκπαίδευση, με μεγάλη επιμονή έπεισε τον Πατέρα του να συνεχίσει το σχολείο και με κόπους σε δύσκολους καιρούς απέκτησε πλούσια κλασική παιδεία, αποφοίτησε με άριστα από το Λύκειο Κοραής του Ηρακλείου.
Τα χρόνια της κατοχής αν και μικρός με την προτροπή του πατέρα του εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση συμμετέχοντας σε σαμποτάζ, σε αποστολές τροφίμων και αλληλογραφίας στους αντάρτες με κίνδυνο τη ζωή του.
Σε αναγνώριση αυτής του της δράσης τιμήθηκε και
παρασημοφορήθηκε από την Πολιτεία.
Διακρίθηκε όμως και στον ελληνικό στρατό αφού επελέγη και υπηρέτησε και στην προεδρική φρουρά και στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Η προσφορά του συνεχίστηκε υπηρετώντας ως Γραμματέας της Κοινότητας Ινίου που αποτελούνταν από τα χωριά Ινι, Μάχαιρα και Μοναστηράκι.
Σε μια εποχή που οι γραμματείς είχαν να διαδραματίσουν πολλαπλό ρόλο και έργο για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να εξυπηρετήσει τους πολίτες.
Το σπίτι μας ήταν πάντα ανοιχτό, μέρα και νύχτα για οποιονδήποτε ζητούσε κάτι που μπορούσε με τις γνώσεις του να του το προσφέρει.
Κουβέντιαζε με τα νέα παιδιά και τους παρότρυνε να συνεχίσουν τις σπουδές τους, να μην εγκαταλείψουν στο σχολείο για να μπορέσουν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Πατέρας μου ήταν άνθρωπος με μεγάλη ψυχραιμία, διατηρούσε το ανάστημα του ψηλά σε όλες τις δυσκολίες.
Μπορούσε πάντα με μεγάλη διακριτικότητα να δίνει την συμβουλή του την κατάλληλη στιγμή και να σκορπίσει απλόχερα το ενδιαφέρον την αγάπη και στοργή.
Είχε δύο μάτια που μαρτυρούσαν την καθαρότητα της ψυχής του,
αυτό το φωτεινό βλέμμα έπαψε πια να λάμπει σε αυτό τον κόσμο.
Θα συνεχίσει να το κάνει όμως από εκεί ψηλά.
Και η μορφή του θα παραμένει λαμπερή σαν ανάμνηση ζωντανή και δυνατή όσο και τα διδάγματα που μας κληροδότησε.
Βαρύ το καθήκον να πεις
«αντίο πατέρα».
Όμως τη νομοτέλεια της ζωής δεν μπορείς να την πολεμήσεις αλλά απλά να υποκύψεις σε αυτήν κρατώντας στο μυαλό εικόνες, λέξεις, συναισθήματα, σαν ένα ανεκτίμητο θησαυρό προορισμένο να μείνει όσο η μνήμη του θα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά
για εκείνον τον μοναδικό πατέρα, τον σύζυγο,τον παππού, το θείο, τον συγγενή, τον φίλο και πάνω απ΄ όλα τον άνθρωπο.
Τον πόνο μου γλυκαίνει μόνο η ελπίδα πως μπορεί πάλι να ανταμώσουμε όταν το ορίσουν οι Μοίρες.
Εγώ και τα αδέρφια μου η Μαρία, ο Γιώργος, ο Γιάννης σου υποσχόμαστε ότι θα είμαστε μονιασμένοι θα προσέχουμε τη Μαμά, και θα τιμούμε πάντα τη μνήμη σου.
Καλό ταξίδι πατέρα».
Ο Όμιλος CRETA εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια.
