Έξαρση των κρουσμάτων σχολικού εκφοβισμού μέσα ή έξω από τα σχολεία, με πρωταγωνιστές πολλές φορές και μικρούς μαθητές δείχνουν τα στοιχεία στην Κρήτη.
Μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στην εκπομπή Live με την Αντιγόνη, η ψυχολόγος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Μαρία Φουσταλιεράκη, με αφορμή τρία πολύ σοβαρά περιστατικά που κλήθηκε ο Οργανισμός να αντιμετωπίσει τα τελευταία 24ωρα στο νησί, σημείωσε πως τα περιστατικά εκφοβισμού, δυστυχώς καλά κρατούν. «Σύμφωνα με τα πρόσφατα στατιστικά του Χαμόγελου του Παιδιού, καλούμαστε να διαχειριστούμε μέσα από τη γραμμή 1056 σχεδόν δύο κλήσεις την ημέρα σε πανελλήνιο επίπεδο. Ωστόσο μιλάμε για περιστατικά που αναφέρονται, όχι για τα πραγματικά περιστατικά που συμβαίνουν και δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ, μέχρι να έρθουμε αντιμέτωποι με τις ολέθριες επιπτώσεις που έχει ο εκφοβισμός για τη ζωή και την υγεία των παιδιών».
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Η κα. Φουσταλιεράκη σχολίασε πως το φαινόμενο του εκφοβισμού δεν είναι καινούριο ωστόσο τα τελευταία χρόνια ειδικοί αλλά και πολίτες έχουν εστιάσει εκεί την προσοχή τους και μελετάται πιο επιστάμενα. «Το διαδίκτυο έχει βοηθήσει πολύ στο να ενημερωνόμαστε άμεσα για αντίστοιχα περιστατικά, οι μορφές που μπορεί να εκδηλωθεί ποικίλουν. Μιλάμε για τον κλασσικό εκφοβισμό που μπορεί να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό από διαφορετικές μορφές άσκησης βίας, πλέον υπάρχει βέβαια και ο διαδικτυακός εκφοβισμός, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθώς δεν έχουμε την άσκηση άμεσης βίας στο παιδί, ωστόσο οι επιπτώσεις είναι εξίσου σοβαρές για την ψυχική υγεία των παιδιών. Σκεφτείτε ότι μπορούν μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να φτιάξουν ψεύτικα προφίλ, να ανεβάζουν ψευδείς ειδήσεις ή πληροφορίες, προσωπικές φωτογραφίες και να συνδυάζονται όλα αυτά με υβριστικά σχόλια, κοροϊδίες και αναπαράγεται μια ρητορική μίσους και από τους υπόλοιπους διαδικτυακούς φίλους».
Πρόσθεσε δε, πως με βάσει την εμπειρία και τα στοιχεία του «Χαμόγελο του Παιδιού» καθώς δεν υπάρχει κανένας κρατικός μηχανισμός που να μπορεί να καταγράψει αντίστοιχα περιστατικά, ο σχολικός εκφοβισμός ξεκινάει από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. «Μιλάμε για σχολική ηλικία και εννοείται συνεχίζεται και στην εφηβική ηλικία. Καθημερινά επισκεπτόμαστε σχολικές μονάδες σε όλη την Κρήτη και το ακούμε πολλές φορές από εκπαιδευτικούς που είναι ευαισθητοποιημένοι αλλά ξεκινούν την ενημέρωση, ότι π.χ. δεν συμβαίνει στο σχολείο μας αυτό, είμαστε μεγάλα παιδιά, ώριμοι. Δυστυχώς κάτι τέτοιο, η εμπειρία έρχεται να το διαψεύσει».
Μάλιστα, η κα. Φουσταλιεράκη εξέφρασε την πεποίθηση ότι πολλά ανησυχητικά σημάδια, δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, από γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά και τα παιδιά. «Ο εκφοβισμός δεν είναι ακόμη μια μορφή βίας, έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές, μιλάμε για κάτι που γίνεται συστηματικά, υπάρχει πρόθεση από πίσω, να πληγώσω ένα παιδί, αρνητικές επιπτώσεις. Κανένας δεν το αντιλαμβάνεται ως πλάκα, κλείνονται στον εαυτό τους, αλλάζουν διάθεση, μπορεί να έχουμε ακόμη και αυτοτραυματισμούς, τάσεις αυτοκτονίας ή και αυτοκτονίας. Υπάρχει μια ισορροπία δύναμης στα προφίλ των παιδιών που εμπλέκονται, διότι μιλάμε για παιδιά που διαφέρουν, η διαφορετικότητα μπορεί να σχετίζεται με πολλούς παράγοντες, είτε έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση των παιδιών από το μέσο όρο των συνομηλίκων αλλά ίσως και με ποιοτικά χαρακτηριστικά, παιδιά πιο συνεσταλμένα, ντροπαλά που δύσκολα θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι στην μορφή βίας αυτή ή να αναζητήσουν βοήθεια από τον περίγυρο τους, από ενήλικες που εμπιστεύονται».
Κλείνοντας, η κα. Φουσταλιεράκη αναφέρθηκε στην περίπτωση της Κρήτης, λέγοντας πως το «Χαμόγελο του Παιδιού» βρίσκεται στη διάθεση των παιδιών, των οικογενειών και των εκπαιδευτικών, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και σε επίπεδο αντιμετώπισης και θεραπείας. «Καλούμε τα παιδιά πρωτίστως που βιώνουν αυτή την φρίκη να βρουν τη δύναμη και μαζί θα βρούμε τη λύση, να μας καλούν στο 1056 ή να χρησιμοποιούν το τσατ γιατί και η εφαρμογή αυτή έχει δώσει έναυσμα στα παιδιά, αλλά και τα παιδιά που παρατηρούν. Επισημάνω ξανά το λόγο των παρατηρητών γιατί ανάλογα με τη στάση που θα λάβουν, μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα είτε να το εξαλείψουν. Είμαι αισιόδοξοι, γιατί είναι αρκετά ευαισθητοποιημένη η σχολική κοινότητα, ζητούν παρεμβάσεις πρόληψης και ευαισθητοποίησης αλλά ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς».
