Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης με αφορμή τη σημερινή παρέμβαση του Μάνφρεντ Βέμπερ προέδρου τη Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος στην Ολομέλεια του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου για τις τουρκικές επιθετικές ενέργειες που τόνισε μεταξύ άλλων ότι έχει έρθει να δράσουμε και θα δράσουμε στο πλευρό των Ελλήνων και των Κυπρίων, έκανε την ακόλουθη δήλωση.
«Η Τουρκία απέκτησε το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη χώρας μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του 1999.
ΆλλαΣχετικά άρθρα
Κατά τη σύνοδο της 16ης και 17ης Δεκεμβρίου 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε ότι η Τουρκία πληροί επαρκώς τα κριτήρια για την έναρξη διαπραγματεύσεων προσχώρησης.
Παρόλο που η Τουρκία αποτελεί χώρα υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο τα τελευταία χρόνια με κλιμακούμενες προκλητικές και επιθετικές ενέργειες δεν σέβεται ούτε τις σχέσεις καλής γειτονίας ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτονικών της χωρών. Με θέσεις, πράξεις, απειλές οι οποίες δεν εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και κατάφωρα το παραβιάζουν, η Τουρκία ενεργεί ενάντια στο κοινοτικό κεκτημένο, στις Αρχές και τις Αξίες που πρεσβεύουμε στην Ευρώπη.
Οι συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των ελληνικών χωρικών υδάτων καταδικάζονται απερίφραστα κάθε χρόνο στις Εκθέσεις Προόδου της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, όπως εκφράστηκε από τον Τούρκο πρόεδρο με τις συνεχείς προσπάθειες αμφισβήτησης της Διεθνούς Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, με την οποία όχι μόνο καθορίστηκαν τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας αλλά αποφασίστηκε και η απώλεια των όποιων προνομίων είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Λιβύη, καταδικάστηκε απερίφραστα στο Ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με το οποίο ζητούσε το «πάγωμα» των ενταξιακών συνομιλιών με την Τουρκία.
Το παράνομο και άκυρο μνημόνιο συνεργασίας Λιβύης-Τουρκίας που υπογράφτηκε τον περασμένο Νοέμβριο και οριοθετούσε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ των δύο χωρών καταργώντας το δικαίωμα ΑΟΖ σε μία σειρά ελληνικών νησιών σύμφωνα με το άρθρο 121 της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών του 1982 καταδικάστηκε απερίφραστα και από μία σειρά ευρωπαϊκών κρατών και από το Ύπατο Εκπρόσωπο Γιοσέπ Μπορέλ καθώς παραβίαζε κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο. Επιπλέον, πριν λίγες ημέρες ο Ύπατος Εκπρόσωπος Μπορέλ σε απάντηση του σε σχετική μου ερώτηση δήλωσε ξεκάθαρα το δικαίωμα των νησιών σε ΑΟΖ.
Το Συμβούλιο Κορυφής τον περασμένο Ιούνιο αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, για παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις εντός την Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ενέργειες που καταδικάστηκαν απερίφραστα από κορυφαίους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δήλωσαν τότε ότι η Τουρκία σε αυτή την επιθετική και παράνομη ενέργειά της στην κυπριακή ΑΟΖ δεν έχει απέναντί της τους 800.000 Κύπριους πολίτες αλλά τα 520.000.000 Ευρωπαίους.
Πριν λίγες ημέρες, με απόφαση του Τούρκου προέδρου αποφασίστηκε η μετατροπή της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, ενός Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, σε μουσουλμανικό τέμενος από μουσείο που καθιερώθηκε το 1934 με απόφαση του τότε Τούρκου προέδρου Κεμάλ Ατατούρκ. Μία απόφαση που δεν αποτελεί μόνο βαθιά προσβολή στον Πολιτισμό και στο θρησκευτικό αίσθημα των Ορθοδόξων αλλά τρανή απόδειξη της μεταστροφής της Τουρκίας από μία –υπό αίρεση- δυτικού τύπου δημοκρατία σε ένα ιδιότυπο ισλαμικό καθεστώς.
Επιπλέον, την Τρίτη 21 Ιουλίου, η Τουρκία με NAVTEX δέσμευσε περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, νοτιοανατολικά του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου, για τη διενέργεια σεισμικών ερευνών, ενώ ήδη είχε αποστείλει στην περιοχή ερευνητικό σκάφος με τη συνοδεία πολεμικών σκαφών, διακυβεύοντας τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει κυρώσεις και καταδικάζει απερίφραστα τις προκλητικές και επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, τονίζοντας σαφώς ότι τα ελληνικά και τα κυπριακά σύνορα, τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα αποτελούν ευρωπαϊκά σύνορα, ευρωπαϊκά κυριαρχικά δικαιώματα, ορισμένα κράτη της Ένωσης συνεχίζουν να πωλούν όπλα και στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία. Ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο, την πολιτική πολεμικής ισχύος που θέλει να επιβάλλει η Τουρκία κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο και στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας , το οποίο αποτελεί ευρωπαϊκό και κοινοτικό κεκτημένο και παρόλο που δεν το έχει υπογράψει η Τουρκία έχει καταστεί πλέον εθιμικό Δίκαιο.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, δεν πρέπει να λησμονούμε αυτά που γράφτηκαν κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, λίγο πριν τη λαίλαπα του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου :
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…».
Η Τουρκία παραμένει μία υπό ένταξη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εντούτοις η τουρκική πολιτική ηγεσία λειτουργεί ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας, προβαίνοντας σε ενέργειες, πρακτικές και δηλώσεις που δεν συμβαδίζουν με τις Αρχές και τις Αξίες της Ευρώπης.
Μία Ευρώπη που καλείται να υπερασπιστεί την Ταυτότητα, τον Πολιτισμό και την Ιστορία της.»
